หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 121

อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ

สวีปั้นเซี่ยเรียกหลินมั่วไปที่บริษัท และกำลังพูดถึงเรื่องที่ให้หลินมั่วไปเป็นเจ้าของของบริษัทเขา

หลินมั่วจริงๆ แล้วไม่ได้อยากไปบริษัทเครื่องยาสมุนไพร

เขายังอยากอยู่ที่แผนกฉุกเฉินของโรวพยาบาลต่ออีกสักพัก เพื่อพัฒนาฝีมือการรักษาของตน พร้อมทั้งช่วยเหลือผู้ป่วยคนอื่นๆ ด้วย

เวลานี้เอง จู่ๆ ประตูของห้องทำงานก็ถูกใครบางคนถีบออก

สวี่เจี้ยนกงเดินเข้ามาด้วยสีหน้าโกรธเคือง

“พ่อคะ มีเรื่องอะไรกันแน่?” สวี่ปั้ซย่าถามอย่างตะลึง

สวี่เจี้ยนกงเดินมาหยุดอยู่ด้านหน้าของหลินมั่วอย่างกริ้วโกรธ ยกฝ่ามือพร้อมฟาดไปที่เขา

หลินมั่วนั้นไหวพริบดีมาก เขาเอนตัวหลบ พร้อมถามอย่างร้อนรน “พ่อครับ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่”

สวี่เจี้ยนกงตะคอกด้วยน้ำโห “เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ”

“ฉันจะกระทืบไอ้สารเลวเจ้าเล่ห์อย่างแกให้ตายเดี๋ยวนี้เลย!”

สวี่เจี้ยนกงพุ่งตัวขึ้นไปอีกครั้ง แต่โชคดีที่สวี่ปั้นซย่ารีบวิ่งขึ้นมาจับแขนของเขาเอาไว้

“พ่อ สรุปมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ พ่อพูดสิ!”

“ทำไมพ่อต้องลงมือกับคนอื่นด้วย”

สวี่เจี้ยนกงพูดราวกับคำราม “ปั้นซย่า แกยังจะเข้าข้างมันอีกเหรอ”

“แกรู้ไหม ว่าแกโดนไอ้สารเลวนี่หลอกเข้าแล้ว!”

“แกคิดว่ามันกำลังทำเพื่อบ้านของเรางั้นเหรอ”

“ทุกอย่างที่มันทำ ก็เพื่อมรดกของตระกูลสวี่ของพวกเราทั้งนั้น!”

หลินมั่วอึ้งด้วยความงุนงง “พ่อ ผมไปอยากได้มรดกของตระกูลสวี่ตอนไหนกัน”

สวี่เจี้ยนกงตอบอย่างโกรธแค้น “ถ้าแกไม่อยากได้มรดกของตระกูลสวี่ ทำไมแกต้องไล่ฉันออกจากบริษัทเครื่องยาสมุนไพร พร้อมทั้งแกยังไปเป็นเถ้าแก่ของที่นั่นเองอีก?”

หลินมั่วแทบจะกระอักเลือด เรื่องนี้มันโทษเขาได้ที่ไหนกัน?

สวี่ปั้นซย่า “พ่อ พ่อพูดแบบนี้ได้ยังไงกัน”

“การที่พ่อถูกไล่ออกจากบริษัทเครื่องยาสมุนไหพร เป็นผลการโหวตจากเหล่าผู้ถือหุ้น!”