หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1197

หัวหน้าตระกูลเจิ้งตะโกนเสียงดัง"คนสกุลหลินนี่คุณกำลังประกาศสงครามกับตระกูลหลักทั้งสิบ!"

“คุณแน่ใจหรือว่าจะสู้กับตระกูลหลักทั้งสิบของพวกเรา？”

“คุณฝ่าฝืนกฎตระกูลหลักทั้งสิบ!”

“เรื่องนี้แม้ว่าหนานเทียนป้าจะกลับมาก็ไม่สามารถช่วยคุณได้!”

หลินมั่วยิ้มเย้ย"จนป่านี้แล้วคุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอว่าเกิดอะไรขึ้น?"

“ฉันไม่ได้ประกาศสงครามกับตระกูลหลักทั้งสิบแต่คุณกำลังประกาศสงครามกับฉัน”

สีหน้าของหัวหน้าตระกูลเจิ้งเปลี่ยนไป "ใครประกาศสงครามกับคุณ"

หลินมั่วตะโกนเสียงดัง "ตอนที่ฉันแกล้งตายพวกคุณทำอะไร？"

"ฉันไม่เคยบาดหมางกับพวกคุณ แต่พวกคุณกลับร่วมมือกับห้าตระกูลนั่นเพื่อฮุบบริษัทการก่อสร้างของฉันและอุตสาหกรรมสวี่ซื่อ!"

“ใครกันแน่ที่ฝ่าฝืนกฎก่อน”

หัวหน้าตระกูลเจิ้งตะลึงแต่ทันใดนั้นเขาก็นึกได้ว่า

เรื่องนี้พวกเขาเป็นฝ่ายเริ่มก่อน

ตอนนั้นพวกเขาคิดว่าหลินมั่วตายแล้วจึงต้องการฮุบบริษัทการก่อสร้างและอุตสาหกรรมสวี่ซื่อเพื่อรับส่วนแบ่ง

ใครจะคิดว่าหลินมั่วยังไม่ตาย

ตอนนี้หลินมั่วมาชำระบัญชีกับพวกเขามันไม่ถือว่าเป็นการฝ่าฝืนกฎ!

หัวหน้าตระกูลเจิ้งกัดฟัน "ก็... ฉันขอโทษละไปแล้ว"

“แต่คุณมาข่มขู่กันขนาดนี้มันหมายความว่ายังไง”

หลินมั่วยิ้มเย้ย “ขอโทษ?”

“เหอะ พวกคุณมาหาเรื่องถึงบ้านฉันขอโทษคำเดียวก็จบเหรอ？ ”

“ถ้าฉันหาเรื่องที่บ้านคุณตระกูลหลักทั้งสิบจะปล่อยฉันไหม”

หัวหน้าตระกูลเจิ้งพูดไม่ออกทันที

"ตอนนี้ฉันจะให้โอกาสคุณไสหัวไปคุกเข่าลงแล้วฉันจะไม่ทำลายตระกูลเจิ้ง!"

“มิฉะนั้นฉันจะทำลายทั้งตระกูลเจิ้งทั้งเดี๋ยวนี้!”

หลินมั่วพูดอย่างเย็นชา

สีหน้าของหัวหน้าตระกูลเจิ้งแดงก่ำในที่สุดเขาก็เดินไปข้างๆ โดยดีและคุกเข่าลงกับพื้น

ไม่มีทางเลือกตอนนี้หลินมั่วเหนือกว่าเขาก็ไม่กล้าพูดอะไร

เขาเอาเก้าอี้มานั่งในสนามราวกับกำลังรออะไรบางอย่าง

หลังจากนั้นไม่กี่นาทีก็มีรถหลายคันพุ่งมาที่หน้าประตูวิลล่า

มีคนกลุ่มหนึ่งลงจากรถและคนที่เป็นผู้นำคือไท่จื่อ

ขณะที่เช็ดเลือดบนมือเขาเบ้ปากและพูดว่า "หลินมั่ว หัวหน้าสี่ตระกูลสี่นั่นมาหานายที่นี่ใช่ไหม?"

“ทำไมนานลงมือเร็วขนาดนี้ฉันยังคิดว่าจะไปคุยกับพวกเขา!”

หลินมั่วยิ้ม "ไท่จื่ออย่างไรเสียที่นี่เมืองกว่งหยาง ให้เกียรติฉันหน่อย"

“เรื่องระหว่างฉันกับพวกเขาต้องคิดบัญชีกันหน่อย”

ไท่จื่อโบกมือ "ได้"

“อย่างไรก็ตามนายก็มีส่วนช่วยชีวิตฉันไว้งั้นฉันจะให้เกียรตินาย”

“อ่อ ฉันมีของเล่นให้นายสองชิ้น”

ลูกน้องไท่จื่อลากคนสองที่เลือดเต็มตัวไปไว้กลางสนาม

สองคนนี้คือซ่งรุ่ยเจ๋อและหลี่เฉิงตั๋ว