หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1198

ร่างของสองคนนี้เต็มไปด้วยบาดแผลและถูกทำร้ายจนแทบไม่เหมือนคน

โดยเฉพาะหลี่เฉิงตั๋วเขาถูกตัดมือทั้งสองข้าง ไม่มีส่วนใดบนร่างกายที่สมบูรณ์ช่างน่าสงสารยิ่งนัก

ทุกคนตะลึง

นี่คือหัวหน้าสองตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองก่วงหยางตกต่ำถึงจุดนี้ได้อย่างไร?

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

หัวหน้าทั้งสี่ตระกูลที่รับมาก่อนหน้านี้ ตอนนี้พวกเขารู้สึกโชคดีมาก

โชคดีที่พวกเขามาถึงที่หลินมั่ว ไม่เช่นนั้นชะตากรรมของพวกเขาอาจจะเลวร้ายกว่าสองคนนี้!

ในที่สุดพวกเขาก็รู้แล้วว่าผลที่จะตามมาที่หลินมั่วบอกคืออะไร

ถ้าพวกเขาไม่มาไท่จื่อก็จะไปหาถึงที่

ไท่จื่อไม่ได้พูดง่ายเหมือนหลินมั่ว!

หลินมั่วประสานมือและคารวะไท่จื่อ "ขอบคุณมาก!"

ไท่จื่อโบกมือออย่างไม่สบอารมณ์ "พอๆ ที่ฉันติดค้างนายฉันคืนแล้ว เราสองคนไม่มีอะไรติดค้าง"

"ฉันยังยืนยันคำเดิมต่อไปอย่างขวางฉัน "

“ไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”

พูดจบไท่จื่อก็เดินจากไป

จู่ๆ หลินมั่วก็พูดว่า "เดี๋ยวก่อน"

ไท่จื่อขมวดคิ้ว "อะไร?"

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ "เดี๋ยวฉันจะเล่มเกมอยากจะขอยืมไพ่ของคุณหน่อย"

"คุณอยากจะดูไหม?"

เมื่อได้ยินดังนั้นไท่จื่อก็ดูมีชีวิตชีวาและตื่นเต้น "จริงเหรอ?"

"ได้แน่นอน"

"ฉันชอบเกมสนุกๆ แบบนี้ที่สุด!"

“นายรอก่อน ฉันจะให้คนส่งของมาให้เดี๋ยวนี้!”

ไท่จื่อนั่งข้างเขาอย่างมีความสุข

หลินมั่วให้คนลากซ่งรุ่ยเจ๋อและหลี่เฉิงตั๋วมาข้างหน้าเขา ตอนนี้ตระกูลหลักทั้งสิบมาครบแล้ว

ซ่งรุ่ยเจ๋อและหลี่เฉิงตั๋วถูกน้ำเย็นราดให้ตื่น

ทั้งสองยังตัวสั่นอยู่

ทั้งสองยังไม่ลืมความกลัวที่จะถูกไท่จื่อทรมานเมื่อกี้นี้

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ "เท็กซัสโฮลเอ็ม!"

ทั้งหกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่เซียนการพนันแต่พวกเขารู้ดีว่าเรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ดวงและมั่วหลินอาจไม่ชนะ!

“ตกลง เราจะเล่นกับคุณ!”

ซ่งรุ่ยเจ๋อตะโกนเสียงต่ำ

ไม่นานคนของไท่จื่อก็รีบเข้ามา

พวกเขายกโต๊ะไพ่ของไท่จื่อมาที่นั่น

เมื่อหัวหน้าตระกูลทั้งหกเห็นโต๊ะกระจกที่คลุมผ้าไว้พวกเขาก็ดูงุนงงไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้น

เมื่อหลินมั่วเอาผ้าคลุมออกทั้งหกคนก็ตะลึง

"แก...แกทำอะไร?"

หัวหน้าตระกูลเจิ้งตัวสั่นเขาตกใจกว่าใครๆ เพราะเขากลัวงูมากที่สุด

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ "เท็กซัสโฮลเอ็ม"

"โยนไพ่ลงไปให้ทุกคนจับไพ่เองเอาใหญ่ เล็กเป็นเกณฑ์ตัดสินแพ้ชนะ"

“ยุติธรรม เที่ยงตรง เปิดเผย มีปัญหาอะไรไหม?”