หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1203

หลินมั่วตกใจ และรีบพยุงฟังฮุ่ยขึ้นมา

เขามองไปทางสวี่ปั้นซย่า

สวี่ปั้นซย่าลังเลอย่างเห็นได้ชัด

มองออกว่าเธอยังโกรธสวี่ตงเสวี่ย

แต่ทว่าไม่ว่าจะโกรธยังไง เธอก็คือน้องสาวแท้ๆ ของเธอ

สวี่เจี้ยนกงก็ตวาด “เสวี่ยเอ๋อร์ นั่งอยู่ทำไม”

“ยังไม่รีบมาขอโทษพี่เขยอีก”

ดวงตาที่บวมแดงของสวี่ตงเสวี่ย หันหน้าหนีไปอีกฝั่ง

สวี่เจี้ยนกงโมโหมาก “ให้ไปขอโทษ ได้ยินไหม”

“หากยังไม่ขอโทษ ฉันจะตีแกให้ตาย ! ”

ฟังฮุ่ยร้องห่มร้องไห้ “เสวี่ยเอ๋อร์ ลูกทำไมไม่เชื่อฟัง”

“รีบไปขอโทษพี่เขยสิ เรื่องพวกนี้ ลูกทำผิดจริงๆ นะ ! ”

สวี่ตงเสวี่ยกัดฟัน และหันมาตะคอก “ใช่ หนูผิดเอง เป็นความผิดของหนูทั้งหมด ! ”

“แต่พวกพ่อกับแม่ไม่ผิดเหรอ”

“หนูก็เป็นลูกของพ่อกับแม่นะ หนูแซ่สวี่นะ”

“แต่ทำไมพ่อกับแม่ทำกับหนูแบบนี้”

“พี่สาวของหนูเป็นผู้บริหารบริษัท หลินมั่วเป็นเจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้าง แล้วหนูล่ะ? แล้วหวงเหลียงล่ะ? ”

“พวกคุณอาศัยอยู่ที่สวนวั่งเจียงกับเซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์”

“เราอาศัยอยู่ที่ไหน”

“หากไม่ใช่เพราะพวกคุณลำเอียง หนูจะทำเรื่องแบบนี้ไหม”

สวี่เจี้ยนกงตวาด “แกพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”

“ทุกอย่างที่พี่สาวและพี่เขยแกมี ล้วนมาจากน้ำพักน้ำแรงของพวกเขา”

“แกเองที่รักสบายและเอารัดเอาเปรียบ แถมยังอิจฉาริษยาคนอื่น ถึงตกอยู่สภาพแบบนี้ แก...แกมีสิทธิ์อะไรพูดแบบนี้”

สวี่ตงเสวี่ยโมโห “ใช่ หนูไม่มีสิทธิ์ หนูรักสบายและเอารัดเอาเปรียบ”

“พ่อแม่ไม่ต้องสนใจหนู และไม่ต้องเห็นหนูเป็นลูกสาว ให้หนูตายไปเลย ! ”

“เพราะถึงยังไง หนูมีชีวิตอยู่ก็ขัดหูขัดตาทุกคน ! ”

สวี่ตงเสวี่ยพูดจบ ก็ลุกขึ้นจะเดินออกไป

หลินมั่วเลิกคิ้ว และขวางเธอไว้

“สวี่ตงเสวี่ย ฉันรู้ เธอยังไม่ยอมฉัน”