หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1205

เสี่ยวเคอตะลึง “อันตรายยังไง？”

หลินมั่วไม่ตอบ และหยิบขวดแก้วด้านข้าง จากนั้นครอบแมลงตัวนั้นไว้

เสี่ยวเคอเห็นเต็มตาว่าแมลงตัวนั้นเมื่อยู่ในขวดแก้วเหมือนดุขึ้น

มันใช้หัวกระแทกขวดแก้ว ได้ยินเพียงเสียงที่ดังสะนั่น ขวดแก้วใบนั้นก็แตกกระจาย

เสี่ยวเคอตาค้าง แมลงตัวเล็กๆ กลับดุได้ขนาดนี้ ?

หลังจากที่แมลงตัวนั้นออกมาได้ มันก็มุ่งตรงมาที่เสี่ยวเคอ

ครั้งนี้ เสี่ยวเคอไม่กล้าสะเพร่าแล้ว

เขาก้าวถอย หลบการปะทะของแมลงตัวนั้น

ในขณะเดียวกัน เขาก็คว้าเก้าอี้มาหนึ่งตัว และออกแรงทุบแมลงตัวนั้น

ตามปกติแล้ว พละกำลังของเสี่ยวเคอ บวกกับน้ำหนักของเก้าอี้ เพียงพอที่จะทุบแมลงจนแบนได้

แต่ทว่า เก้าอี้ทุบลงบนตัวแมลง ราวกับทุบโดนระเบิด กลับโดนปฏิกิริยาสะท้อนกลับ

แมลงตัวนั้น ไม่เป็นอะไรเลยสักนิด !

เสี่ยวเคองงมาก นี่มันแมลงอะไร ทำไมเก่งกาจขนาดนี้

เห็นว่าแมลงตัวนั้นจะตามเขาทันแล้ว เวลานี้เอง หลินมั่ววิ่งมา

ในมือของเขาถือแก้วใบหนึ่ง เขาสาดน้ำในแก้วโดนตัวแมลงตัวนั้น

ได้ยินเพียงเสียงซีด เสี่ยวเคอเห็นว่าเหมือนแมลงตัวนั้นเจ็บปวดทรมานมาก และกลิ้งตัวดิ้นรนไปมาบนพื้น

นอกจากนี้ ตัวของแมลงตัวนี้ ก็กัดกร่อนอย่างรวดเร็ว

ไม่นาน แมลงตัวนี้ก็สลายกลายเป็นน้ำหนอง และเหม็นฟุ้งไปทั่ว

เสี่ยวเคอยืนมองตาค้างอยู่ด้านข้าง เขาตะลึงกับสถานการณ์นี้

“นี่...นี่มันตัวอะไรกันแน่”

เสี่ยวเคออดถามไม่ได้

หลินมั่วตอบ “นี่คือตัวอ่อนกู่อมตะ”

เสี่ยวเคอตกใจ “ตัวอ่อนกู่อมตะ? ”

เขาไม่เข้าใจเรื่องตัวกู่

หลินมั่วอธิบาย “ตัวอ่อนกู่อมตะ เกิดจากกู่อมตะ”

“กู่อมตะ ทุกปีจะให้กำเนิดตัวอ่อนหนึ่งตัว”

“ตัวอ่อนไม่สามารถกลายเป็นกู่อมตะได้ แต่มีความสามารถบางอย่างของกู่อมตะ”