หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1213

ซ่งจื่อหลานหยิบขวดยา และป้อนเสี่ยวหวนตันให้หลินมั่ว

เสี่ยวหวนตันไหลลงท้อง หลินมั่วก็ได้สติ

เขารีบห้ามเลือดให้ตัวเอง

จากนั้น เขาเดินกะเผลกมานั่งบนโซฟา

เมื่อสักครู่ซ่งจื่อหลานเอายาใส่กลับเข้าไปอีกครั้ง ทำให้เขามีปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณ

เดิมทีซ่งจื่อหลานยังไม่รู้ตัว พบว่าหลินมั่วสีหน้าผิดปกติถึงนึกออก เมื่อสักครู่ตัวเองเหมือนสัมผัสโดนบริเวณที่ไม่ควรโดน

เธอหน้าแดง แต่ทว่า เห็นท่าทางเกอะเขินของหลินมั่ว เธอก็หัวเราะ

และในเวลานี้เอง จู่ๆ เธอก็พบว่า ชายหนุ่มบึกบึนคนนี้ ก็มีมุมเขินอายเหมือนกัน !

หลินมั่วเห็นรอยยิ้มของซ่งจื่อหลานก็ยิ่งเขิน

“แฮ่ม คือว่า คุณซ่ง หรือไม่...ส่งลุงของคุณไปโรงพยาบาลก่อนไหม”

“แขนของเขาต่อไม่ติดแล้ว แต่ต้องจัดการกับบาดแผล ! ”

หลินมั่วพูดเสียงทุ้ม

จริงๆ แล้วเขาสามารถช่วยต่อให้หูหย่งเหวินได้ แต่เขาเบื่อคนนี้ จึงไม่อยากไปยุ่งเรื่องของเขาแล้ว

ซ่งจื่อหลานพยักหน้าทันที และหาคนมาพาหูหย่งเหวินออกไป

ถึงแม้ว่าครั้งนี้หูหย่งเหวินจะรอดชีวิต แต่อนาคตจะยุ่งยากมาก

เรื่องมาหาเมียน้อยถูกเปิดโปง ขนาดซ่งจื่อหลานยังดูถูกเขา

และยังเสียแขนไปหนึ่งข้าง ชีวิตในภายภาคหน้า คาดว่าน่าจะอยู่ยาก

หลินมั่วส่งซ่งจื่อหลานกลับไป จากนั้นก็รีบเขม็งตาใส่เหลาหู่ “นาย เมื่อสักครู่ทำอะไร”

“ทำไมไม่ช่วยพยุงผม”

เหลาหู่เผยสีหน้าไม่รับรู้ “พี่หลิน ประธานซ่งพยุงคุณแล้วไม่ใช่เหรอ”

หลินมั่วโมโห “เพ้อเจ้อ เธอเป็นผู้หญิง ! ”

“นี่...ดูไม่ค่อยดี ! ”

เหลาหู่ “หา?”

เขางุนงง ไม่ว่ายังไงซ่งจื่อหลานถือเป็นอดีตหญิงงามอันดับหนึ่งของเมืองก่วงหยาง

หญิงงามแบบนี้โอบคุณเข้าที่อก คุณยังไม่พอใจ?

หลินมั่ว “หาอะไร”

เหลาหู่พึมพำ “ผมนึกว่าคุณชอบ ! ”

หลินมั่ว “ไสหัวไป ! ”