หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1212

หลินมั่วทำแบบนี้ ทุกคนต่างพากันตกใจ

ซ่งจื่อหลานเบิกตาโต มองหลินมั่วด้วยสายตาไม่น่าเชื่อ

ไม่มีใครคาดคิดว่าหลินมั่วกลับแทงตัวเอง

เพียงไม่กี่วินาที ดวงตาของเธอแดง หัวใจของเธอเหมือนถูกใครมาบิด

หากบอกว่า ก่อนหน้านี้ เธอปลื้มหลินมั่ว

แต่ตอนนี้ วินาทีนี้ เธอตกหลุมแล้ว

ผู้ชายคนนี้ แยกแยะบาปบุญคุณโทษ มีความรับผิดชอบ !

ในโลกนี้ ยังมีใครเทียบกับเขาได้?

ไท่จื่อสีหน้างุนงง เขาคิดไม่ถึงว่าหลินมั่วจะตัดสินใจง่ายขนาดนี้

เขามองเลือดที่พุ่งออกมาจากปากแผล สีหน้าเคร่งเครียด

ความเจ็บปวดนี้ คนธรรมดาทนรับไม่ไหวแน่นอน !

หลินมั่วเห็นไท่จื่อไม่พูดจา จึงดึงกริดออกมา จากนั้นแทงเข้าอีกฝั่ง

“นี่คือเล่มที่สาม ! ”

พูดจบ หลินมั่วก็ดึงกริดออกมา และเตรียมจะแทง

วินาทีนี้เอง ไท่จื่อยื่นมือคว้าข้อมือของเขาไว้

ไท่จื่อมองหลินมั่วด้วยสายตาโกรธเคือง

ผ่านไปชั่วครู่ ไท่จื่อก็ถอนหายใจ “หลินมั่ว ชาตินี้ข้าไม่เคยยอมใคร ! ”

“แต่ครั้งนี้ ข้ายอมเจ้าแล้ว ! ”

“พอที กริดของนายสองเล่มนี้ ชีวิตหมาตัวนี้ ฉันไม่เอาแล้ว ! ”

“แต่ฉันเหลือให้นายหนึ่งเล่ม ก็ต้องเอาบางสิ่งออกมาจากเขาคนนี้ ! ”

“เข้ามา ตัดแขนของเขาหนึ่งข้าง ! ”

ลูกน้องของไท่จื่อวิ่งเข้ามากดตัวของหูหย่งเหวินลงที่พื้น และตัดแขนของเขาหนึ่งข้างอย่างเป็นๆ

หลินมั่วไม่ได้ห้ามอีก คนอย่างหูหย่งเหวิน ต้องได้รับบทเรียนบ้าง

ในส่วนซ่งจื่อหลาน เธอมองหลินมั่วด้วยสายตาเชื่อมั่น และลืมลุงคนนั้นไปแล้ว

ไท่จื่อเห็นแขนที่ถูกตัดของหูหย่งเหวิน ในที่สุดใบหน้าก็ผ่อนคลายลง

เขาตบไหล่ของหลินมั่ว “พระเจ้า ไอ้คนเลวคนนี้ ทำให้ข้าไม่ได้ฆ่าคน ไม่พอใจเอาสะเลย ! ”

บาดแผลของหลินมั่วได้รับความสะเทือน เจ็บจนเขาแสดงออกทางใบหน้า

แต่เขายังฉีกยิ้ม “ฆ่าคนไม่ใช่เรื่องดี”