หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1211

หลินมั่วนั่งอยู่ในรถและติดต่อสอบถามสถานการณ์ที่แน่ชัดกับเหลาหู่ทันที

ฟังเสร็จ หลินมั่วเกือบด่าออกมา

ที่แท้ ไท่จื่อไม่ได้เข้ามาในสวนวั่งเจียง แต่เป็นหูหย่งเหวินลุงของซ่งจื่อหลานที่ออกจากสวนวั่งเจียง

หูหย่งเหวินคนนี้เดิมทีพาครอบครัวและซ่งจื่อหลานมาหลบซ่อนตัวที่สวนวั่งเจียง

ตามความคิดของหลินมั่ว เขาต้องจัดการเรื่องของทางเมืองก่วงหยางให้เสร็จเรียบร้อยก่อน แล้วค่อยคิดวิธีจัดการปัญหาความแค้นระหว่างเขากับไท่จื่อ

คิดไม่ถึง เพียงไม่กี่วันหูหย่งเหวินเห็นช่วงนี้เมืองก่วงหยางเงียบสงบ นึกว่าเรื่องได้ผ่านไปแล้ว

เขามีเมียน้อยอยู่ข้างนอก ตอนกลางคืน เขาปลอมตัวและขับรถที่ซอมซ่อออกไปนัดเดทกับเมียน้อยคนนั้น

สุดท้าย เขาเพิ่งมาถึงบ้านของเมียน้อย ก็ถูกคนของไท่จื่อดักไว้

หูหย่งเหวินคนนี้ก็เฉลียวฉลาด เขารู้ว่าเกิดเรื่องผิดปกติแล้ว จึงรีบโทรหาซ่งจื่อหลาน

ตอนนี้ ซ่งจื่อหลานก็ไปที่นั่น

หากไม่ใช่เพราะเหลาหู่ไปถึงที่นั่นทันเวลา เกรงว่าครั้งนี้ซ่งจื่อหลานจะดวงตกแล้ว !

หลินมั่วโยนโทรศัพท์ทิ้ง โมโหหูหย่งเหวินมาก

สถานการณ์มาถึงขั้นนี้แล้ว ยังออกไป นี่ไม่รนหาที่ตายเหรอ

แต่ทว่า เกี่ยวโยงมาถึงซ่งจื่อหลาน หลินมั่วทำได้เพียงรีบตามไป

คนพวกนี้ ถูกพาตัวไปที่ชิงหยุนคลับ และเป็นที่พักของไท่จื่อ

หลินมั่วเพิ่งมาถึงก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังออกมาจากด้านใน นั่นเป็นเสียงของหูหย่งเหวิน

เขาผลักประตูเดินเข้าไป เห็นเพียงหูหย่งเหวินถูกคนมัดมือไว้ และห้อยอยู่บนคาน

หูหย่งเหวินหนักประมานเก้าสิบกว่ากิโลกรัม ห้อยอยู่แบบนี้ เดิมทีก็ทรมานมากอยู่แล้ว

แต่ไท่จื่อเพื่อระบายความโกรธ จึงหาเชือกที่บางมาก

เชือกเส้นนี้รัดเนื้อของเขาแน่นจนทำให้เห็นกระดูกด้านใน

ไท่จื่อนั่งกินเหล้าอยู่บนโซฟาอย่างมีความสุข ซ่งจื่อหลานยืนหน้าเขียวอยู่ด้านข้าง

ในส่วนเหลาหู่ เขายืนหน้าเก้กังอยู่กับซ่งจื่อหลาน

ไม่ว่ายังไง ซ่งจื่อหลานคือเพื่อนของหลินมั่ว เหลาหู่ต้องดูแลความปลอดภัยของเธออยู่แล้ว !

เหลาหู่เห็นหลินมั่วเดินเข้ามาก็ถอนหายใจยาว

“พี่ไท่จื่อ พี่หลินมาแล้ว”

“มีเรื่องอะไร เจรจากันเองไหม”

ไท่จื่อเขวี้ยงแก้วเหล้าใส่หลินมั่ว และพูดตวาด “หยุดเพ้อเจ้อ ! ”

“หลินมั่ว ครั้งที่แล้วนายช่วยฉันไว้ แต่ฉันก็ช่วยนายจัดการสิบตระกูลใหญ่”

“บุญคุณระหว่างเราหายกัน ! ”

“วันนี้ นายขวางฉัน ก็คือศัตรูของฉัน ! ”

“อยากให้เขามีชีวิตต่อ ก็ต้องดูว่านายมีความสามารถนี้ไหม ! ”

หลินมั่วเลิกคิ้ว นิสัยของไท่จื่อ ใจร้อนแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร

แต่เขารู้เรื่องในอดีตของแมงมุมพิษ เขาก็เข้าใจไท่จื่อ

หลินมั่วอธิบาย “ไท่จื่อ ผมรู้ คุณแยกแยะบาปบุญคุณโทษเสมอ ! ”

“แต่ ผมหลินมั่ว ไม่เคยติดค้างใคร ! ”

“หูหย่งเหวินสมควรตายจริง แต่ผมติดค้างคุณซ่ง ต้องชดใช้ ! ”

“ในเมื่อคุณจะเอาชีวิตของเขา เช่นนั้นเอาแบบนี้ไหม...”

หลินมั่วพูดไป จู่ๆ ก็หยิบกริดบนโต๊ะขึ้นมา และแทงเข้าที่หน้าอกของตัวเอง และอธิบาย “ผมรับมีดแทนเขาสามครั้ง เป็นยังไง”