หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1232

ในตอนบ่าย หลินมั่วและเฮ่อเชียนเสวี่ยเดินไปรอบๆ อู๋ไจ้

หลินมั่วซื้อสมุนไพรเพิ่มเติม หลังอาหารเย็นเขาและเฮ่อเชียนเสวี่ยจึงกลับไปที่วิลล่าด้วยกัน

เฮ่อเชียนเสวี่ยซึ่งนั่งถัดจากหลินมั่วที่กำลังมองเขาจำแนกสมุนไพร ถามขึ้นด้วยความสงสัยว่า “พี่หลิน ดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบมันมีค่าขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ต้องดูว่าอยู่กับใคร” หลินมั่วตอบ

“ถ้าดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบอยู่กับคนที่ไม่รู้จักใช้งาน มันจะเป็นเพียงยาชูกำลังที่เปรียบได้กับโสมอายุพันปี”

“ถ้ารู้ถึงประสิทธิภาพของดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบ ดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบนี้สามารถสร้างผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมได้!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยสดใสขึ้นมาทันที “จริงเหรอ”

“พี่หลิน พี่รู้ประสิทธิภาพของดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบไหม”

หลินมั่วไม่ตอบ เขาจะไม่รู้ประสิทธิภาพของมันได้อย่างไร

ดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบเป็นสมุนไพรหายากมากในบันทึกของป้ายหยก

ดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบสามารถนำมาใช้หลอมยาหนิงหยวน

ยาชนิดนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้

ยาหนิงหยวนสามารถรวบรวมกำลังภายใน ทำให้ทักษะก้าวหน้าไปอีกหนึ่งขั้น

พูดง่ายๆ คือยาหนิงหยวนสามารถทำให้ผู้คนฝึกฝนกำลังภายในได้ประสิทธิภาพมากขึ้น โดยใช้ความพยายามเพียงครึ่งเดียว

ถ้าหลินมั่วได้ครอบครองยาหนิงหยวน เขาจะต้องแข็งแกร่งกว่าตอนนี้อย่างแน่นอน!

หลินมั่วต้องการหาสมุนไพรทางการแพทย์ที่สามารถเร่งการฝึกฝนกำลังภายในมาโดยตลอด ครั้งนี้ในที่สุดเขาก็พบมันสักที

ดังนั้นเขาจะได้ดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบมาให้ได้!

เมื่อเห็นการแสดงออกของหลินมั่ว เฮ่อเชียนเสวี่ยก็ขยับเข้าไปหาทันที “พี่หลิน พี่อยากได้ดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบมากเลยใช่ไหม”

“ฉันจะไปขอให้พ่อบุญธรรมยกดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบให้พี่เลยดีไหม”

หลินมั่วโบกมือ “คุณหนูเฮ่อ ผมรับน้ำใจของคุณไว้แล้ว”

“แต่เรื่องนี้ผมเกรงว่าหลินเจาจะไม่ใช่คนที่สามารถตัดสินใจเรื่องนี้ได้!”

“ชาวไร่ยายากลุ่มนี้ใช้ดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบเป็นข้อเสนอในการขอความช่วยเหลือ แสดงว่าสิ่งที่พวกเขาเจอนั้นไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน”

“เราไม่มีทางได้ดอกบัวอัคคีเจ็ดกลีบนี้มาง่ายๆ หรอก”

เฮ่อเชียนเสวี่ยตกตะลึง “แล้วแบบนี้จะทำไงดี”

หลินมั่วยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ทุกปัญหาที่ทางออกเสมอ”

พูดจบหลินมั่วก็เริ่มหยิบสมุนไพรที่บรรจุไว้

หลินมั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย นี่เฮ่อเชียนเสวี่ยยังไม่ล้มเลิกความพยายามอีกเหรอ ลงมาแกล้งฉันอีกแล้วหรือไง

เสียงฝีเท้าหยุดลงที่ประตู บิดที่จับประตูสองสามครั้งแต่ก็ไม่เปิดออก

ข้างนอกมีเสียงเคาะประตูหลายครั้ง แต่หลินมั่วไม่สนใจ

ในขณะที่หลินมั่วคิดว่าเฮ่อเชียนเสวี่ยไปแล้ว เสียงเคาะเบาๆ จากหน้าต่างห้องของเขาก็ดังขึ้น

หลินมั่วหันมองเห็นแมลงมีปีกสองสามตัวชนหน้าต่างและบินเข้ามา

ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เป็นไป นั่นมันตัวกู่พิษ!

เมื่อดูความแข็งแกร่งของตัวกู่พิษพวกนั้น เขาคิดว่าพวกมันจะต้องเป็นตัวกู่พิษที่ถูกเพาะเลี้ยงโดยท่านอาจารย์กู่อย่างแน่นอน

ท่านอาจารย์กู่มาที่นี่?

เขาพุ่งตัวออกไปโดยไม่คิด

เขาไม่กลัวตัวกู่พิษ แต่เชียนเสวี่ยนั้นไม่เหมือนกัน

ที่หน้าประตูมีผู้หญิงในชุดขาวยืนอยู่

หลินมั่วเปิดประตูวิ่งเข้าไป ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นและเตรียมจะพาออกไป

ทว่าเมื่อเขาอุ้มหญิงสาวคนนั้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

เพราะผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เฮ่อเชียนเสวี่ย!