หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1241

หลินเจากับหลินมั่วมองหน้ากัน

พวกเขาดูออกว่ากู่จวินจงใจล่อพวกเขาออกมา เพื่อต้องการให้พวกเขาอยู่ห่างจากหมู่บ้านอู๋ไจ้ จากนั้นก็จะฆ่าพวกเขาด้านนอก

สถานที่แห่งนี้ ห่างไกลมาก คนของหมู่บ้านอู๋ไจ้คงจะหาที่นี่ไม่เจอไปสักพัก

หลินเจากําหมัดแน่น เดินก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ “กู่จวิน แค่พึ่งพาคุณ คุณยังอยากจะฆ่าผมอีก”

กู่จวินหัวเราะอย่างเต็มที่ “ผมรู้ว่าหลินมั่วต้องให้ยาแก้พิษกับคุณ ถึงสามารถควบคุมตัวกู่พิษของผมได้”

“พึ่งพาแค่ผม มันไม่พออย่างแน่นอน”

“แต่พอรวมกับคนพวกนั้นเข้าไปอีก ก็จะไม่มีปัญหาแน่นอน!”

เมื่อเสียงพูดเงียบลง หลายๆ คนก็เดินออกมาจากป่าข้างๆ อย่างเงียบๆ

โดยมีคนนำเป็นชายรูปร่างท้วม

เมื่อเห็นชายคนนี้ สีหน้าของหลินเจาก็เปลี่ยนไป “ยมทูตแปดด้าน ฉินอู๋เซ่อ!?”

ถ้าหลินหมิงอยู่ที่นี่ ต้องสับสนแน่ๆ

เพราะบุคคลนี้ไม่ใช่นักฆ่าที่เขาจัดให้อยู่ในวิลล่าที่หลินมั่วอาศัยอยู่ก่อนหน้านี้

เขาคิดว่าชายร่างผอมคนนั้นคือฉินอู๋เซ่อ แต่ไม่รู้ว่าฉินอู๋เซ่อตัวจริงยังไม่ได้ลงมือ

ในความจริง ตั้งแต่ต้นจุดประสงค์ของซ่งรุ่ยเจ๋อไม่ใช่เพื่อฆ่าหลินมั่วเท่านั้น

ตอนแรกพวกเขาอยากจะกลืนกินหมู่บ้านอู๋ไจ้

ดังนั้น พวกเขาจึงทำสิ่งต่างๆ มากมาย นั่นก็คือต้องการฆ่าหลินเจาและหลินมั่ว

ชายร่างผอมที่ถูกส่งไปก่อนหน้านี้เป็นลูกศิษย์ของฉินอู๋เซ่อไม่ใช่ตัวฉินอู๋เซ่อเอง

ฉินอู๋เซ่อสัญญาว่าจะลงมือให้กับตระกูลซ่งเพียงครั้งเดียว และแน่นอนว่าซ่งรุ่ยเจ๋อต้องเลือกโอกาสที่ดีเพราะเขาจะไม่ยอมเสียเที่ยว

คืนนี้ ซ่งรุ่ยเจ๋อจึงวางแผนไว้สองอย่าง

ถ้าหากสามารถฆ่าหลินเจาด้วยเหล้าพิษได้โดยตรงและฆ่าหลินมั่วในคุกใต้ดินได้ พวกเขาก็ไม่ต้องรบกวนฉินอู๋เซ่อ แต่ฉินอู๋เซ่อก็ยังคงเป็นหนี้บุญคุณตระกูลซ่งอยู่

แต่ถ้าแผนนั้นไม่ได้ผล พวกเขาจะพาหลินเจากับหลินมั่วมาที่นี่และฆ่าพวกเขาที่นี่ทันที

กู่จวินหัวเราะเสียงดัง “ใช่ นี่คือนักฆ่าคนแรกของมณฑลก่วง ยมทูตแปดด้านฉินอู๋เซ่อ!”

“เขาสัญญากับตระกูลซ่งว่าจะลงมือแทนตระกูลซ่งสักครั้ง”

“โอกาสในครั้งนี้ แน่นอนว่าเราต้องใช้ประโยชน์ให้ดีที่สุด!”

ขณะเดียวกันนั้น ฉินอู๋เซ่อก็ส่งเสียงเย้ยหยันออกมา ลูกศิษย์หลายคนรอบตัวเขารีบวิ่งออกมา

“คู่ต่อสู้ของพวกคุณคือผม!”

หลินมั่วตะโกนอย่างเย็นชา รีบพุ่งไปข้างหน้าและขัดขวางฉินอู๋เซ่อพร้อมกับลูกศิษย์เหล่านี้

ลูกศิษย์ของฉินอู๋เซ่อเหล่านี้ไม่ได้อ่อนแอ พวกเขาล้อมหลินมั่วไว้ตรงกลาง และต่อสู้กันพัลวันอยู่สักพัก

ฉินอู๋เซ่อยิ้มอย่างเหยียดหยาม “กลอุบายเล็กๆ น้อยๆ นี้ ยังไม่เจียมตัวอีก?”

“เมื่อฉันฆ่าหลินเจาแล้ว จะมาเอาชีวิตคนอย่างแก!”

เขาเป่าปากเสียงยาว และพุ่งตรงไปที่หลินเจา

หลินมั่วแผดเสียงก้องและบังคับให้คนรอบข้างหลายคนถอยกลับไป เขาพุ่งเข้าไปต่อยฉินอู๋เซ่อจากด้านหลัง

ฉินอู๋เซ่อสีหน้าเปลี่ยน หันหลังกลับเพื่อสกัดกั้นการโจมตีของหลินมั่ว

แต่ในเวลานั้นหลินมั่วก็ฉวยโอกาสก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับหมัดทั้งสองที่โจมตีเขาอย่างต่อเนื่อง จนฉินอู๋เซ่อไม่สามารถแยกตัวออกมาได้

ฉินอู๋เซ่อเดือดเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมา “ไอ้หนู ในเมื่อแกรนหาที่ตาย ฉันจะทำให้แกบรรลุผลสมความปรารถนา!”

“ฉันจะฆ่าแกก่อน!”