หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1240

ทุกคนในที่นั้นอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงกับภาพตรงหน้า

หลี่เฉิงตั๋วพูดอย่างกระวนกระวาย “ซะ...โซ่ตรวนของแก...”

หลินมั่วเย้ยหยัน “ฉันบอกไปแล้วไงว่าฉันแค่ใช้แผนซ้อนแผน ล่อให้พวกแกออกมาติดกับ”

“แกคิดจริงๆ เหรอว่าฉันจะถูกโซ่นี่พันธนาการเอาไว้”

“ฉันน่ะแก้โซ่ตรวนพวกนี้เอาไว้นานแล้ว จงใจแสร้งทำเป็นติดกับดักเพื่อหลอกให้พวกแกออกมานี่ไง!”

ซ่งรุ่ยเจ๋อและพรรคพวกโกรธมากและเพิ่งรู้สึกตัวว่าถูกหลอกมาโดยตลอด

ในขณะนั้น หลินเจาโบกมือและตะโกน “ฆ่าพวกมันให้หมด!”

ทันใดนั้นคนกลุ่มหนึ่งก็พุ่งเข้ามา พวกเขาคือผู้คุมที่หลินเจาฝึกฝนด้วยตัวเอง

ใบหน้าของหลินหมิงตื่นตระหนก เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “พ่อบุญธรรม... ผมไม่เกี่ยวนะครับ”

หลินเจาพูดอย่างเย็นชา “ไม่เกี่ยวกับแก?”

“หืม คิดว่าฉันหูหนวกเหรอ”

“ฉันได้ยินทุกอย่างที่แกพูดเมื่อกี้แล้ว!”

หลินหมิงเกือบจะทรุดตัวลงกับพื้น เขารู้แล้วว่าครั้งนี้จบเห่แล้วจริงๆ

“ฆ่ามัน!”

หลินเจาโบกมือ ทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาพุ่งออกไปทันที

สีหน้าการแสดงออกของซ่งรุ่ยเจ๋อและคนอื่นๆ เปลี่ยนไป

พวกเขาไม่ได้อ่อนแอ แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะต่อสู้กับผู้คนมากมายในอู๋ไจ้

ตอนนี้พวกเขาถูกล้อมรอบในคุกใต้ดินจากผู้มากฝีมือในอู๋ไจ้ พวกเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน!

ในขณะที่ซ่งรุ่ยเจ๋อและคนอื่นๆ กำลังสิ้นหวัง

เสียงเย็นชาก็ดังมาจากข้างนอก “หลินเจา ถ้าไม่อยากให้ลูกสาวตาย จงปล่อยพวกเขาซะ”

หลินเจาและหลินมั่วรีบมองออกไปเห็นคนสองคนยืนอยู่ที่ทางเข้าคุกใต้ดิน พวกเขาคือท่านอาจารย์กู่และเฮ่อเชียนเสวี่ย

เฮ่อเชียนเสวี่ยถูกท่านอาจารย์กู่บีบคอไว้ทำให้หายใจลำบาก

เมื่อเห็นเช่นนั้น สีหน้าของหลินเจาก็เปลี่ยนไป “อาจารย์กู่ ปล่อยลูกสาวของฉันเดี๋ยวนี้นะ”

“ไม่อย่างนั้นแกกับฉันได้ตายไปพร้อมกันแน่!”

ท่านอาจารย์กู่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “หลินเจา คำขู่ของแกใช้กับฉันไม่ได้ผลหรอก”

“ฉันให้โอกาสแกแค่ครั้งเดียว!”

“ปล่อยพวกเขาซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าเธอต่อหน้าแกเดี๋ยวนี้!”