หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1249

หลินเจาอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง เขาขมวดคิ้วและมองหลินมั่ว “คุณอยากจะพูดอะไร”

เรื่องนี้เหมือนจะแตะเส้นตายของเขา

หลินมั่วกล่าวเบาๆ “หรือผมควรเปลี่ยนคำถาม”

“คุณกับหวังหลินเซี่ยวแดนเหนือ มีความสัมพันธ์กันอย่างไร”

หลินเจาโกรธจัดและตบฝ่ามือลงบนโต๊ะ “หลินมั่ว คุณล้ำเส้นแล้ว!”

“ผมให้คุณอยู่ในหมู่บ้านอู๋ไจ้ เพื่อเห็นแก่หน้าของเชียนเสวี่ย ไม่ได้หมายความว่าคุณจะทำอะไรก็ได้ที่นี่!”

“เรื่องของผม คุณไม่มีสิทธิ์ถาม ยิ่งไม่มีสิทธิ์เข้าไปแทรกแซง!”

“ขอแนะนําคุณ อย่าถามมากเกินไป”

“ไม่อย่างนั้น อย่าโทษว่าผมไม่เกรงใจคุณ!”

หลินมั่วไม่ได้กลัวแม้แต่น้อย กลับจ้องมองเขา

“หัวหน้าหลิน คุณกับกู่จวินรู้จักกันได้อย่างไร”

“ทําไมตอนแรกคุณไม่ฆ่ากู่จวินล่ะ”

“อีกอย่าง กู่จวินกับการตายของหลินเซี่ยว มันเกี่ยวอะไรด้วย”

ทุกครั้งที่หลินมั่วถาม สีหน้าของหลินเจาก็จะเยือกเย็น

จนในตอนท้าย หลินเจาตบโต๊ะขึ้นมาชี้ไปที่หลินและตะโกนว่า “คุณอยากรนหาที่ตายเหรอ”

“ผมสงเคราะห์คุณได้!”

เมื่อเผชิญหน้ากับหลินเจาที่มีอารมณ์รุนแรงมาก หลินมั่วก็ไม่กลัวแม้แต่น้อย

เขามองหลินเจาและพูดทีละคํา “คุณ เป็นคนที่ทรยศตระกูลหลินใช่ไหม!?”

ในที่สุดหลินเจาก็ทนไม่ไหว ส่งเสียงคำรามและรัวหมัดเข้าใส่หลินมั่วอย่างหนัก

หลินมั่วหลบและพูดเสียงดัง “คุณไม่อยากตอบหรือว่าไม่กล้าตอบกันแน่”

“หลินเจา ตระกูลหลินถูกประหารชีวิตชั่วโคตร ทําไมคุณยังมีชีวิตอยู่”

“ตอนนั้นคนที่ฆ่าตระกูลหลิน ได้ฆ่าตระกูลหลินทั้งหมด ทําไมกลับไม่ฆ่าคุณ”

“คุณรู้ไหมว่า คนแก่ตระกูลหลินที่อายุเก้าสิบกว่าปีจนไปถึงทารกที่ยังแบเบาะอยู่ ล้วนถูกฆ่าตาย”

“และคุณ ทำอะไรอยู่ที่นั้นกันแน่”

หลังจากหลินเจาฟังคําพูดเหล่านี้แล้ว ในที่สุดก็ยืนอยู่ที่เดิม

เขาไม่ได้ไล่ล่าหลินมั่วอีก ได้แต่ปิดหน้า ชายที่แข็งแกร่งประดุจเหล็กตอนนี้กำลังร้องไห้อย่างเงียบๆ

“คุณฟังให้ชัดเจน ไม่ใช่ผมที่ต้องขอโทษนามสกุลนี้ แต่เป็นนามสกุลนี้ที่ต้องขอโทษผม!”

พอพูดถึงประโยคสุดท้าย เขาแทบจะตะโกน

หลินมั่วอดประหลาดใจไม่ได้ คําพูดนี้หมายความว่าอะไร ตระกูลนี้เคยไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจ?

คิดอยู่ครู่หนึ่ง หลินมั่วก็พูดเสียงเยือกเย็น “นามสกุลนี้ต้องขอโทษคุณ ดังนั้น คุณจึงทำเรื่องที่ทรยศต่อตระกูล?”

“สมคบคิดกับคนนอก ฆ่าทั้งตระกูล?”

“นี่ก็คือการแก้แค้นของคุณต่อตระกูล!”

หลินเจาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “ไร้สาระ!”

“ผมหลินเจาวีรอาจหาญ จะทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร!”

“แม้ว่าตระกูลจะขอโทษผมอีกครั้ง ผมก็ไม่สามารถแก้แค้นตระกูลได้”

หลินมั่วจ้องมองเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย “งั้นคุณบอกผมสิว่าตระกูลหลินถูกฆ่าได้อย่างไร”

หลินเจาสติแตกเล็กน้อย เขากุมหัวและพูดเสียงดังว่า “ผมจะรู้ได้อย่างไร”

“ถ้าผมรู้ ผมคงสู้สุดชีวิตเพื่อแก้แค้นให้ตระกูลแล้ว!”