หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1270

เด็กหนุ่มชิงเหนียนก่นด่าสักสองสามประโยคก่อนจะหันมาชี้หน้าหลินมั่วและคนอื่น เขาพูดอย่างอวดดี “ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่พวกแกจะมาได้ ไสหัวออกไป!”

ไท่จื่อโมโหเป็นอย่างมาก เขาตะคอกเสียงดัง “แกเป็นใครถึงกล้ามาสั่งให้ฉันไสหัวไป”

“แกไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร”

เด็กหนุ่มชิงเหนียนยิ้ม “แล้วฉันต้องสนเหรอ”

“ต่อให้แกจะเป็นพ่อของเทพเจ้าหน้าไหน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณหนูของพวกเราแล้ว แกก็ต้องถือหางตัวเองแล้วไสหัวออกไป!”

ไท่จื่อตะคอก “มึงกร่างมากนะ!”

“กูจะไม่ทนแล้ว มึงให้กูไสหัวไปงั้นเหรอ มึงมีสิทธิ์อะไรวะ”

“กูจะบอกให้นะ กูคือไท่จื่อแห่งเมืองไห่!”

“มึงพูดคำที่พูดเมื่อกี้อีกรอบสิ!”

ชายหนุ่มอึ้งไป “ไท่จื่อแห่งเมืองไห่?”

“ใครวะ”

ชายรูปร่างผอมแห้งตัวดำที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดขึ้นทันที “ลูกชายของแมงมุมพิษแห่งเมืองไห่!”

ชายคนนี้ก็คือท่านกู่แห่งมณฑลหาง เป็นเจ้าพ่อผู้มีชื่อเสียงเลื่องลือในมณฑลหาง

เด็กหนุ่มชิงเหนียนเย้ยหยัน “แมงมุมพิษแห่งเมืองไห่อะไรวะ กูไม่เห็นเคยได้ยิน!”

“แล้วก็แม่*ยังกล้าเรียกตัวเองว่าไท่จื่อ?”

“เหอะ ต่อให้เป็นคุณชายของตระกูลนาล่า พี่เขยของกูเขายังไม่กล้าเรียกตัวเองว่าไท่จื่อเลย แล้วมันเป็นใครวะ”

“กูยังคงยืนยันคำเดิมคือพวกมึงรีบไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่ากูไม่เกรงใจ!”

หลินมั่วเลิกคิ้วขึ้น คนพวกนี้มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลนาล่าจริงๆ สินะ

ไท่จื่อโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ เขาอยากจะอาละวาดแต่กลับถูกหลินมั่วห้ามเอาไว้

หลินมั่วเดินออกมาข้างหน้า ก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ “ต่อให้เป็นเทพเจ้าก็ยังต้องมีความแข็งแกร่งมากพอที่จะอยู่ครอบครองตำแหน่ง”

“ที่นี่ไม่ใช่เมืองจิง สมุนไพรนี้ก็ไม่ใช่สมุนไพรที่พวกแกปลูก”

“อยากให้พวกเราไปก็ต้องมีคำพูดมาอธิบายหน่อยไม่ใช่เหรอ”

เด็กหนุ่มชิงเหนียนกำลังจะอารมณ์เสีย แต่จู่ๆ ชายชราที่กำลังโบกพัดในมือก็ยืนขึ้น

“ชายคนนี้พูดถูกต้องเลย!”

“ในเมื่อทุกคนมาถึงที่นี่แล้วก็นับว่ามีวาสนาต่อกัน”

“งั้นพวกเราลงไปดูด้วยกันเลยดีไหม”