หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1280

ไท่จื่อกลอกตามองเธอ "บ้าไปแล้วเหรอ"

“ทำไมฉันต้องให้คุณด้วย”

เซี่ยอู่เฉียงพูดอย่างรีบร้อน "ฉันคือคนจากตระกูลนาล่า ... "

ไท่จื่อขัดเธอ "หุบปาก กูได้ยินเสียงรังไหมในหู!"

“เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลนาล่า”

“กูไม่ชอบ แล้วคุณจะทำไม”

“ให้ตายเถอะ เซียวหลินจื่อช่วยชีวิตคุณไว้ และคุณยังจะเนรคุณอีก!”

“อยากให้พวกเราช่วยตอนนี้เหรอ ฝันไปเถอะ!”

เซี่ยอู่เฉียงโกรธมาก ตอนที่เธออยู่ในเมืองจิงอาศัยสถานะของตระกูลนาล่าไม่มีใครกล้าที่จะยั่วโมโหเธอ

ใครจะคิดว่าตัวตนของตระกูลนาล่า จะใช้ที่นี่ไม่ได้

เซี่ยอู่ถอนหายใจ

เซี่ยอู่เฉียงคนนี้นิสัยเสียและเอาแต่ใจตั้งแต่ยังเด็ก เธอเคยชินกับการสั่งคนอื่น

ถ้ารู้เรื่องนี้ก่อนหน้า ไม่ควรทำให้หลินมั่วขุ่นเคืองในตอนนี้!

เมื่อเห็นว่าฝูงงูกำลังจะเลื้อยขึ้นไปบนก้อนหิน เขาก็ได้แต่ยกมือขึ้นปิดปากแล้วพูดว่า "คุณหลิน ช่วยพวกเราด้วย"

“เยว่เอ๋อร์ทำให้นายขุ่นเคืองใจตรงไหน ฉันขอโทษแทนเธอด้วย”

"ช่วยเข้าใจด้วย การช่วยเหลือชีวิตคนเป็นบุญกุศลยิ่ง"

หลินมั่วไม่แม้แต่จะมองเขา แต่เดินไปด้านข้างของงูแดงตัวใหญ่

มีคนซ่อนตัวอยู่ใต้งูแดงตัวใหญ่ มันคือปรมาจารย์โบราณแห่งมณฑลหาง

ผู้ชายคนนี้ถือว่าฉลาดเช่นกัน เมื่อเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาก็ซ่อนตัวอยู่ใต้ร่างของงูแดงตัวใหญ่ทันที

แต่ ฝูงงูแดงที่อยู่รอมๆ เขาก็เลื้อยออก และพวกเขากำลังจะเจอเขา

เมื่อเห็นหลินมั่วใกล้เข้ามาปรมาจารย์โบราณก็ขอร้องทันที "คุณหลิน ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย..."

หลินมั่วคว้าคอเสื้อของเขาและดึงเขาออกมา จากนั้นเขาก็จับจึงมือเขาไปด้านข้างของไท่จื่อ

ปรมาจารย์โบราณล้มลงอย่างแรง แต่ตอนนี้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความขอบคุณ และเขาซ่อนตัวอยู่ข้างหลังไท่จื่อเพื่อแสดงความขอบคุณ

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เซี่ยอู่เฉียงก็เริ่มวิตกกังวล

"คิดว่าเหรอว่างู แมลง หนูและมดพวกนี้เพียงอย่างเดียวจะสามารถฆ่าฉันได้"

เสียงหัวเราะเยือกเย็นดังมาจากส่วนลึกของถ้ำ "ฮ่าฮ่าฮ่า..."

"หลินมั่ว งู แมลง หนูและมดพวกนี้ฆ่าแกไม่ได้ แต่พวกมันเพียงพอที่จะทำให้แกไม่มีคนช่วยแกได้!"

"วันนี้ มาดูกันว่าใครจะมาช่วยแก!"

ในขณะที่พูด ชายชราผมขาวก็ออกมาจากถ้ำ นั่นก็คือกู่จวิน

หลังจากกลืนส่วนหนึ่งของกู่อมตะครั้งล่าสุด เขาก็ไม่สามารถคืนรูปลักษณ์ที่อ่อนเยาว์ได้อีกต่อไป

กู่จวินตามมาด้วยชายร่างเตี้ยและชายอ้วน นั่นก็คือเหยียนหลัวฉินอู๋เซ่อแปดหน้า!

ทั้งสองเดินเข้าไปในฝูงงู และฝูงงูก็หลีกทางให้พวกเขาโดยอัตโนมัติราวกับว่าพวกมันกลัวพวกเขา

ทั้งสองเดินไปที่ด้านข้างของหลินมั่ว คนหนึ่งอยู่ทางซ้ายและอีกคนหนึ่งอยู่ทางขวา โดยมีหลินมั่ว อยู่ตรงกลาง

กู่จวินชำเลืองมองไปรอบๆ และหัวเราะเสียงดังออกมา "คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะมีบัวเพลิงเก้ากลีบซ่อนอยู่ในสถานที่แห่งนี้"

“ดูเหมือนว่าครั้งนี้ ฉันจะไม่ใช่แค่ได้ฆ่าแกเท่านั้น แต่ยังได้รับยาวิเศษอีกด้วย”

"ฮ่าฮ่าฮ่า มันคุ้มจริงๆ ที่ข้ามาที่นี่ด้วยตัวเอง!"