หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1279

เสียงแผ่วเบานี้ที่ทุกคนคุ้นเคยเป็นอย่างดี

ตอนที่พวกเขาเข้ามา พวกเขาได้ยินเสียงนี้ และจากนั้นพวกเขาก็ถูกงูแดงตัวเล็กนั้นลอบโจมตี

ตอนนี้มีเสียงเช่นนี้อีกครั้ง และทุกคนก็ตื่นตกใจ

พวกเขาทั้งหมดมองไปที่ถ้ำ และเห็นว่าในถ้ำมืดนั้น มีจุดแสงสีเหลืองอ่อนจำนวนนับไม่ถ้วนเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว

"นี่...นี่มันคืออะไร"

มีคนอุทานออกมา

คนอ้วนหวังชำเลืองมองและกรีดร้องออกมาทันที "โอ้พระเจ้า มันคืองูแดง!"

ตอนนี้ทุกคนเห็นอย่างชัดเจนว่าในถ้ำมืดมีงูแดงจำนวนนับไม่ถ้วนคลานไปมาอย่างรวดเร็ว

งูแดงเหล่านี้เป็นงูแดงตัวเดียวกับที่ลอบโจมตีตอนที่อยู่ข้างนอก

งูแดงมีความยาวกว่าหนึ่งเมตร มีความไวสูงและมีพิษร้ายแรง

งูแดงธรรมดาสองสามตัวก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

แต่ในตอนนี้ งูแดงอยู่รวมกันหนาแน่นและไม่มีที่สิ้นสุด อาจจะมีหลายพันตัว

งูแดงมาจากที่ไหนมากมายขนาดนี้?

หลินมั่วตอบสนองเร็วที่สุด เขารีบวิ่งไปที่ด้านข้างศพของงูแดงตัวใหญ่ที่อยู่ด้านใน

เขาหยิบกริชออกมาจากข้างลำตัวและควักลูกตาทั้งสองข้างของงูแดงตัวใหญ่ออกมา

ลูกตาทั้งสองนี้รูปร่างเหมือนบุษราคัมสองลูก

หลินมั่วเช็ดเลือดแล้วโยนให้ไท่จื่อที่อยู่ห่างออกไป

"เอาไปสิ!"

หลินมั่วพูดเสียงต่ำ

ไท่จื่อรู้สึกประหลาดใจ เขาสงสัยว่าทำไมจู่ๆ หลินมั่วถึงให้สองสิ่งที่น่ารังเกียจเช่นนี้

และในขณะนี้ งูแดงฝูงแรกก็พุ่งเข้ามา

งูแดงฝูงนี้พุ่งตรงเข้ามา ทำเอาหลายคนที่อยู่ใกล้กับทางเข้าถึงกับถ้ำล้มลงกับพื้น

คนมากมายเหล่านี้พยายามดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง แต่พวกเขาก็ล้มงูแดงไปได้หลายตัว

ไท่จื่อและคนอื่นๆ ยืนอยู่ในส่วนด้านในสุด และงูก็พุ่งเข้ามาใกล้พวกเขาอย่างรวดเร็ว

ทุกคนที่อยู่ด้านข้างของไท่จื่อตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว แม้แต่เหล่าบอดี้การ์ดก็ยังหน้าซีด

แต่ สิ่งที่น่าแปลกคืองูฝูงนั้นหยุดห่างจากพวกเขาสองเมตรและไม่ขยับไปข้างหน้า

สถานการณ์นี้ทำให้ทุกคนประหลาดใจอย่างมาก โดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ เซี่ยอู่ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา "มันเป็นเพราะตาของงูแดงตัวใหญ่นั่น!"

“งูแดงตัวเล็กพวกนี้กลัวดวงตาของงูแดงตัวใหญ่!”

ในขณะนี้ไท่จื่ออยากที่จะเข้าใจว่าเหตุใดหลินมั่วจึงขว้างดวงตาของงูมาให้เขา เป็นการช่วยชีวิตเขางั้นเหรอ

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที เขาหยิบลูกตาในมือแล้วโบกไปข้างหน้า

ฝูงงูแดงถอยอย่างรวดเร็วราวกับว่าพวกมันหวาดกลัวลูกตาทั้งสองนี้

เซี่ยอู่เฉียงดูตื่นเต้น "จริงเหรอเนี่ย"

“เฮ้ย เอามาให้ฉันเร็วเข้า!”