หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1286

เป็นเพราะหลินมั่วมีปฏิกิริยาเร็ว ไม่อย่างนั้นทั้งสามคนคงกลายเป็นเนื้อบดไปแล้ว!

เหลาหู่รู้สึกสับสนเล็กน้อย

ในขณะนี้ มีรถหลายคันเร่งความเร็วจากด้านหลังและพุ่งชนพวกเขาอย่างอุกอาจ

หลินมั่วคว้าเฮ่อเชียนเสวี่ยด้วยมือข้างหนึ่ง และเหลาหู่ด้วยมืออีกข้างหนึ่ง และกระโดดข้ามรั้วที่อยู่ข้างๆ เขาอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้พวกเขาอยู่บนสะพานลอย หลินมั่ววางเหลาหู่ไว้ที่ตอม่อสะพาน "ปีนลงไปเอง!"

จากนั้น เขาก็คว้าเหอเฉียนเสวี่ยและถือตอม่อสะพานด้วยมือข้างเดียว และกระโดดลงมาด้วยความแข็งแกร่งของเขา

นอกจากนี้ยังมีถนนด้านล่าง แต่ในขณะนี้ไม่มีรถยนต์บนถนนสายนี้

ที่ปลายของถนนทั้งสอง มีรถยนต์หลายสิบคันขวางถนนทั้งสาย

เมื่อเห็นหลินมั่วลงมา รถหลายสิบคันก็พุ่งเข้ามา ตั้งใจจะบีบพวกเขาให้อยู่ตรงกลาง

เหลาหู่ปีนขึ้นไปได้ครึ่งทาง เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เขาก็ไม่กล้าปีนลงไป

หลินมั่วอุ้มเฮ่อเชียนเสวี่ยขึ้น รีบข้ามถนนอย่างรวดเร็ว และกระโดดลงไปที่พื้นที่ทั้งสองด้านของถนน

วิธีนี้รถเหล่านั้นไม่สามารถชนพวกเขาได้เช่นกัน

แต่ เรื่องต่างๆ ไม่ได้จบเพียงแค่นั้น

ในพื้นที่ที่ไร้การพัฒนานั้น ขณะนี้มีคนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ในความมืด

ก็คือซ่งรุ่ยเจ๋อ หลี่เฉิงตั๋วและคนอื่นๆ

ใบหน้าของซ่งรุ่ยเจ๋อเคร่งขรึม เขาเงยหน้าขึ้นและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "หลินมั่ว เราเจอกันอีกแล้วนะ!"

ผู้คนจากอีกห้าตระกูลก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจเช่นกัน

หลินมั่วขมวดคิ้ว "เป็นพวกนายจริงๆ สินะ!"

"หึ กล้าดียังไงมาซุ่มโจมตีฉันถึงในเมืองก่วงหยาง"

“หรือพวกแกไม่กลัวคุณหนานเหรอ”

ซ่งรุ่ยเจ๋อกัดฟันและพูดว่า "หึ อย่ามาพูดถึงหนานป้าเทียนให้ฉันฟัง!"

"ฉันเคยอยากกลับไปที่เมืองก่วงหยาง ความจริงต้องกลัวเขา!"

"แต่ ตอนนี้ฉันไม่หวังที่จะกลับไปเมืองก่วงหยางแล้ว ฉันยังต้องกลัวอะไร"

“วันนี้กูจะฆ่ามึงที่นี่แหละ แล้วเอาเงินไปต่างประเทศ หนานป้าเทียนจะทำอะไรพวกกูได้ล่ะ”

ใบหน้าของหลินมั่วเย็นชา คนจากหกตระกูลนี้กำลังจะทำให้เรื่องแย่ลง

“อยากฆ่าฉันเหรอ หึ ฝันไปเถอะ!”

เหลาหู่โกรธอย่างมาก

ใบหน้าของซ่งรุ่ยเจ๋อเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ และเขามองไปด้านข้างที่หลินมั่ว "แซ่หลิน บอกมาสิ ฉันจะทำให้นายตายยังไงดี"

“นายทำลายรากฐานหลายร้อยปีของตระกูลซ่งของฉัน ฉันจะไม่ปล่อยให้นายตายดีแน่!”

หลินมั่วดูนิ่งเฉย เขาชำเลืองมองไปยังผู้นำทั้งหกและพูดช้าๆ ว่า "ซ่งรุ่ยเจ๋อ ควรเป็นตัวเองมากว่านะ"

“อย่ารอช้าฆ่าฉันเลย แล้วค่อยมาสารภาพชีวิตตัวเองที่นี่!”

ซ่งรุ่ยเจ๋อหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "หลินมั่ว กล้าพูดหน้าด้านๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน"

“หึ นายคิดว่าใครจะช่วยนายได้งั้นเหรอ”

"บอกเลยว่าไม่มีทาง!"

“วันนี้ ฉันจะเอาชีวิตนายไปเอง!”

หลังจากพูดอย่างนั้น ซ่งรุ่ยเจ๋อก็โบกมือและตะโกนว่า "มาให้ฉันฆ่าซะ!"

คนรอบข้างหลายร้อยคนรุมล้อมเขาทันที