หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1310

หลินมั่วเดินเข้าไปหาพี่เสือดาวทีละก้าวด้วยท่าทางเย็นชา “สบายใจได้ ถึงนายจะร้องขอชีวิตฉันก็จะไม่ให้แน่นอน!”

“ดังนั้น ทางที่ดีที่สุดนายใช้ความสามารถที่มีทั้งหมดมาสู้กับฉันซะ!”

พี่เสือดาวหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ “นี่มันไอ้หนุ่มไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจากไหนวะ ถึงขั้นกล้ามาพูดแบบนี้กับกู!”

“หึ มึงก็ไม่ดูตัวเองบ้างเลย!”

“อยากสู้กับกู? แกมีสิทธิ์อะไร”

“ไป หักขาสองข้างของมันซะ มันจะได้คุกเข่าคุยกับกู!”

ชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้างพยักหน้าทันที “ได้ครับพี่เสือดาว!”

เขาเดินเข้าไปหาหลินมั่วอย่างดุดันและมองไปที่หลินมั่วด้วยท่าทางอวดดี “ไอ้หนุ่ม ฉันไม่สนหรอกนะว่านายเป็นใคร!”

“แต่ในเมื่อนายเข้ามาที่นี่แล้ว แถมยังทำให้พี่เสือดาวโมโหอีก นายจะจ้องตายสถานเดียว!”

“หึ กล้าอวดเก่งกับพี่เสือดาวอย่างนั้นหรือ”

“นายรู้ไหมว่าพี่เสือดาวเป็นใคร”

“ฉันจะบอกนายให้นะ พี่เสือดาวเป็นศิษย์พี่คุณชายเฝิงของพวกเรา”

“อาจารย์ของเขาคือยอดฝีมืออันดับสามของมณฑลก่วง หมัดเหล็กไร้พ่าย เฝิงว่านจวิน!”

“แค่หมัดเดียวของพี่เสือดาวก็ฆ่าคนแบบนายได้แล้ว!”

หลินมั่วยืนเอามือไขว้หลัง “พูดเพ้อเจ้อเสร็จยัง”

“นี่นายเตรียมต่อสู้กับฉันหรือเตรียมพูดเกลี้ยกล่อมฉันกันแน่”

นายหนุ่มตะโกนขึ้นมาด้วยความโมโห “แม่งเอ๊ย นายนี่ใจกล้าดีจริงๆ!”

“ได้ วันนี้กูจะให้มึงได้เห็นว่าความเก่งจริงๆ เป็นยังไง!”

“ฆ่ามันซะ!”

ชายร่างสูงใหญ่ที่อยู่ด้านข้างรีบพุ่งเข้ามาทันทีและเตะไปที่หน้าอกของหลินมั่ว

ชายคนนั้นมีศีรษะใหญ่โต ทั้งตัวเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ดูแล้วน่าจะจัดการได้ไม่ง่าย

แรงเตะนี้รุนแรงมากและเต็มไปด้วยการข่มขู่มหาศาล

พี่เสือดาวพยักหน้า ในสายตาของเขา หลินมั่วมีร่างกายเล็ก เตะนี้จะต้องทำให้หลินมั่วกระเด็นไปได้แน่ๆ

หลินมั่วไม่ได้หลบหรือหลีก จากนั้นก็ออกหมัดไปทันที

หมัดนี้ชกลงไปที่ด้านล่างรองเท้าของชายร่างสูงใหญ่

ทุกคนได้ยินเสียงแครก นั่นเป็นเสียงกระดูกของชายหนุ่มที่ถูกหลินมั่วต่อยจนหัก