หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1318

หลินมั่วใจเต้นแรง

เขาปลอมตัวอยู่ จะเอาบัตรประชาชนให้คนอื่นดูได้อย่างไร

แต่หลินมั่วก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร เขาแกล้งทำเป็นชายชราและบอกว่าตัวเองไม่ได้พกมา

เดิมทีคิดว่าเขาอาจจะผ่านไปได้ แต่หลังจากพูดคุยกันแล้ว พวกเขาจะให้กลับไปเอามาให้ได้

หลินมั่วทำอะไรไม่ได้นอกจากหันหลังกลับไป

เขามองออกว่าตระกูลหลักทั้งสิบคงจะคาดเดาว่าเขาจะปลอมตัวออกจากเมืองเอก จึงให้ตรวจตราอย่างเข้มงวด

ไม่มีวิธีอื่นแล้ว หลินมั่วทำได้เพียงขี่มอเตอร์ไซค์ขึ้นไปบนเขาเพื่ออ้อมเขาออกไป

เส้นทางบนเขาลาดชันมาก หลังจากขี่ไปได้ช่วงหนึ่ง มอเตอร์ไซค์ก็ไปต่อไม่ไหว

หลินมั่วทำได้เพียงทิ้งมอเตอร์ไซค์ไปและเดินด้วยเท้าเปล่า

หลังจากเดินไปเป็นเวลาหนึ่งวัน หลินมั่วก็เดนออกมาจากเขตของเมืองเอกได้สักที

เขาไปยังเมืองใกล้ๆ เพื่อหาที่พักและหารถขับออกไป

แต่หลังจากที่เขาขับออกมาได้ไม่นาน เขาก็ถูกรถขับตามมา

รถคันหนึ่งพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เพื่อบีบบังคับให้หลินมั่วหยุดรถ

มีคนลงมาจากรถคันอื่นๆ หลายคน จากนั้นก็ล้อมรถของหลินมั่วไว้พร้อมกับบอกให้หลินมั่วลงจากรถ

หลินมั่วรู้สึกแปลกใจมากว่าตระกูลหลักทั้งสิบหาเขาเจอได้อย่างไร

เจ้าอ้วนที่เดินนำมามองดูหลินมั่วอย่างพินิจพิจารณา จากนั้นก็หยิบรูปออกมาเทียบดู

หลินมั่วมองดูรูปภาพพร้อมกับสีหน้าที่เปลี่ยนไปในทันที

ภายในรูปภาพเป็นรูปที่เขาปลอมตัวอยู่ในตอนนี้

ดูจากในรูปภาพแล้ว เป็นรูปภาพที่ถูกถ่ายตอนเขาขี่มอเตอร์ไซค์และถูกคนเหล่านั้นขวางไว้

นั่นก็หมายความว่า ตอนนั้นคนของตระกูลหลักทั้งสิบได้ถ่ายรูปคนที่ผ่านไปผ่านมาทุกคนไว้

ส่วนคนที่ไม่มีบัตรประชาชนอย่างเขาก็ถูกจับตามองเป็นพิเศษ

ตอนนี้เขาหลบจากการป้องกันของตระกูลหลักทั้งสิบและมาโผล่ที่เมืองข้างๆ อย่างกะทันหัน จึงเป็นคนที่ถูกจับตามองมากที่สุด

ในใจของหลินมั่วก็กระวนกระวายขึ้นมาเช่นกัน ตอนนี้เขารู้แล้วว่าอำนาจของตระกูลระดับโลกนั้นแข็งแกร่งขนาดไหน

ตระกูลหลักทั้งสิบสามารถควบคุมทั้งมณฑลก่วงได้ เท่านี้ก็อยู่ในจุดที่สามารถทำให้คนต้องหวาดกลัวได้แล้ว!

เขาถอดเคราและหมวกออกไป พร้อมกับมองไปยังชายร่างกำยำ

“นายเป็นคนของตระกูลเฝิงหรือ”

หลินมั่วถาม

ชายร่างกำยำส่ายหน้า “ไม่!”

“ฉันคือคนของตระกูลอู๋จากตระกูลหลักทั้งสิบ”

หลินมั่วถามเสียงแข็ง “ตระกูลอู๋?”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับตระกูลอู๋ ทำไมนายต้องมาช่วยตระกูลเฝิงก่อกรรมทำเข็ญด้วยล่ะ”

ชายร่างกำยำหัวเราะออกมา “นายแซ่หลิน นี่นายบ้าไปแล้วหรือ”

“ตระกูลหลักทั้งสิบช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เรื่องของตระกูลเฝิงก็คือเรื่องของตระกูลหลักทั้งสิบ!”

“นายฆ่าคุณชายเฝิงแห่งตระกูลเฝิง ก็เท่ากับประกาศสงครามกับตระกูลหลักทั้งสิบทั้งหมด!”

“ตระกูลอู๋ของพวกเราก็เป็นสมาชิกในตระกูลหลักทั้งสิบ พวกเราจะปล่อยนายไปได้อย่างไร”