หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1327

ณ เมืองก่วงหยางคฤหาสน์ของหนานป้าเทียน

หลังจากที่หนานป้าเทียนเอาชนะยอดฝีมือของตระกูลหลักทั้งสิบในมณฑลก่วงโจวได้ เขาก็พาหลินมั่วกลับมา

ระหว่างทางนี้ หลินมั่วได้พักผ่อนและเขาก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง

และหลังจากที่กินอาหารเติมพลังแล้ว หลินมั่วก็ไปที่ห้องโถง

หนานป้าเทียนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น โดยมีหนานปิงเอ๋อร์นั่งอยู่ข้างๆ ชงชาให้เขา

พอหนานปิงเอ๋อร์เห็นหลินมั่วเข้ามาเขาก็ยืนขึ้นอย่างเชื่องๆ แล้วทักทายหลินมั่วและออกไป

หลินมั่วเดินมาที่โต๊ะและหนานป้าเทียนก็เผยมือ "เชิญนั่ง!"

หลินมั่วนั่งลงข้างเขา

“เทียนเหยีย ขอบคุณมากๆสำหรับเรื่องนี้!”

หลินมั่วขอบคุณอย่างจริงใจ

หนานป้าเทียนหัวเราะเบาๆ และส่ายหัว "คุณไม่ต้องขอบคุณผมหรอก"

“ผมก็ช่วยคุณได้แค่นี้”

“ที่เหลือขึ้นอยู่กับคุณแล้วล่ะ”

หลินมั่วรู้ว่าหนานป้าเทียนกำลังจะไปจริงๆแล้ว

“ปิงเอ๋อร์ รู้เรื่องนี้หรือเปล่า”

หลินมั่วถามด้วยเสียงเบา

หนานป้าเทียนมองไปทางหนานปิงเอ๋อร์เดินออกไปและพูดเบาๆ "ผมยังไม่ได้บอกเรื่องเก่าๆพวกนี้กับเธอ"

“และเธอก็ไม่รู้ว่าผมจะทำอะไร”

"ผมจะไม่ขอให้เธอมีชีวิตที่หรูหร่าและเป็นที่นับหน้าถือตาของทุกคน"

"ผมขอแค่ให้เธอปลอดภัย มีความสุข ปราศจากความทุกข์ใดๆก็พอ"

หลินมั่วรู้ว่าหนานป้าเทียนไม่ต้องการให้หนานปิงเอ๋อร์แบกรับความเกลียดชังเหล่านี้ไว้

ดังนั้นหนานปิงเอ๋อร์จึงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่ของเธอตายเพราะอะไร!

หลินมั่วถอนหายใจ หนานป้าเทียนช่างรักลูกสาวของเขามากจริงๆ

ยิ่งรักเธอมากเท่าไรก็ยิ่งไม่อยากแยกจากไป นี่เป็นสิ่งที่เขากังวลมากที่สุดแล้วล่ะ

แต่ตอนนี้หนานป้าเทียนฝากฝั่งหนานปิงเอ๋อร์ไว้กับเขา แสดงว่าเขาไว้ใจหลินมั่วมากที่สุด

“เทียนเหยีย ผมสัญญากับคุณ!”

"ตราบใดที่ผม หลินมั่วยังมีชีวิตอยู่ ผมจะไม่มีวันทำให้ปิงเอ๋อร์เสียใจ!"

หลินมั่วพูด

หนานป้าเทียนเงยหน้าขึ้นและยิ้ม "ดี!"

หรือว่าหนานป้าเทียนจะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขาแล้ว