หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1334

หลินมั่วหันไปและก็เห็นซุนเคอกับคนอีกสองสามคนที่เธอพามา กำลังมองเขาอย่างอวดเบ่ง

และพวกของสวี่ฉังหย่วนสามคนที่อยู่ห่างไปไม่ไกลนักก็มองเขาและยิ้มเย้ย

หลินมั่วพูดหมดคำจะพูด

เขาเพิ่งได้รับข่าวเมื่อไม่นานมานี้ว่าทั้งสามคนนี้หนีมาที่เมืองเอก แล้วก็เป่าประกาศว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่นและจะเหยียบเขาให้จมดิน

คิดไม่ถึงเลยว่า เขาเพิ่งจะมาถึงที่นี้ก็ได้เจอกับทั้งสามคนนี้ซะแล้ว โลกกลมเสียจริง

เขาคร้านที่จะสนใจคนพวกนี้ เขาไม่แม้แต่จะตอบกลับ แต่กลับเดินตรงเข้าไปข้างใน

เมื่อซุนเคอเห็นเช่นนี้ ก็รู้สึกหงุดหงิดทันที เธอคว้าเสื้อของหลินมั่ว "แก ไม่ได้ยินที่ฉันพูดงั้นเหรอ"

“ทำไม ร้อนตัวเลยอยากจะหนีแล้วงั้นเหรอ”

หลินมั่วชักรำคาญแล้ว เขาจ้องไปที่ซุนเคอและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า "ฉันขอแนะนำว่า ถ้าเธอไม่มีความสามารถก็อย่างออกหน้าแทนคนอื่นไปทั่ว!"

“เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังพูดกับใครอยู่!”

แล้วซุนเคอก็ผงะไปครู่หนึ่งจากนั้นก็กันไปหัวเราะกับคนรอบๆ

“เฮ้ ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม”

“เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ?”

“เขาบอกว่าฉันไร้ความสามารถงั้นเหรอ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า แกนี่บ้าจริงๆ”

"ทำไมเหรอ แกคิดว่าตัวเองเป็นคนมีฝีมือของก่วงหยางแล้วคิดว่าตัวเองจะทำเรื่องชั่วได้จริงๆงั้นหรือ"

“ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าฉันกำลังเผชิญหน้ากับใคร อ้อ แล้วแกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร”

ซุนเคอพูดเสียงดัง

และตอนนี้ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ เธอก็พูดขึ้นมาทันทีว่า "เฮ้ ไอ้หัวขโมย ฟังให้ดีนะ"

"ท่านผู้นี่คือคุณหนูคนโตของตระกูลซุน ซุนเคอ!"

“เหอะ หัวขโมยอย่างแก กล้าดีอย่างไรถึงมาไร้มารยาทกับคุณหนูใหญ่ของสิบตระกูลหลัก”

"คุกเข่าลงซะ!"

ขณะที่ชายหนุ่มกำลังพูด เขาก็เตะขาของหลินมั่วและพยายามให้หลินมั่วคุกเข่าลง

หลินมั่วสบถไม่พอใจอย่างเย็นชาแล้วก็ใช้ขากวาดเข้าไปที่เข่าของชายหนุ่มโดยตรง

มีเสียงกร๊อบดังขึ้นแล้วขาของชายหนุ่มก็หัก เขาล้มลงกับพื้นตรงนั้นแล้วร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนา

คราวนี้มันดึงดูดความสนใจของทุกคนในกลุ่มผู้ชมและทุกคนก็มารวมตัวกัน

"เกิดอะไรขึ้น?"

“สวะจากเมืองก่วงหยางกล้าพูดกับฉันอย่างนั้นเหรอ”

"ฉันแบกรับผลที่ตามมาไม่ไหวงั้นเหรอ เหอะๆ ฉันก็อยากเห็นเหมือนกันว่ามันเป็นอย่างไร ฉันถึงรับไม่ไหว!"

“อั๊ยหยา คิดๆแล้วก็ชักจะกลัวแล้วสิ”

“รีบไปเรียกรปภ.มาคุ้มกันฉันเร็ว!”

คนรอบๆหัวเราะ

คนเล่านี้เป็นบรรดาลูกคุณหนูจากตระกูลหลักทั้งสิบและพวกเขาไม่ทราบเกี่ยวกับเรื่องคราวก่อนที่หลินมั่วได้สร้างไว้ที่เมืองเอก

พวกเขาไม่รู้เลยว่ามณฑลก่วงเปลี่ยนเจ้าเมืองแล้ว

และสมาชิกระดับสูงที่แท้จริงของตระกูลหลักทั้งสิบก็อยู่ในตึกนี้เหมือนกัน

ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้เรื่องของหลินมั่ว

ลูกคุณหนูพวกนี้มองมาที่หลินมั่วอย่างดูถูก ราวกับว่าพวกเขากำลังมองดูคนโง่อย่างไงอย่างงั้น

และตอนนี้ก็มีพนักงานรักษาความปลอดภัยเข้ามา

หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยจำซุนเคอได้ พอเขาเห็นซุนเคอก็รีบยิ้มทันที "คุณซุน ผมได้ยินมาว่ามีคนต่างถิ่นมายั่วโมโหคุณ"

“เขาอยู่ที่ไหน ผมจะสั่งสอนเขาให้เอง!”