หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1360

นี่คือตลาดเก่าแก่ปี 1990 ที่มีของขายสารพัดอย่าง

หลินมั่วเดินตามไท่จื่อไปจนถึงสุดทางเดินของตลาด สีหน้าของเขายังคงสงสัย

ที่ตรงสุดทางเดินของตลาด มีบูธอยู่บูธหนึ่ง

ข้างๆ บูธมีป้ายเขียนคำขวัญตั้งอยู่ป้ายหนึ่ง เขียนไว้ว่า เทพชี้ชะตาเถียจุ่ย ผู้หยั่งรู้อนาคต!

เมื่อมองที่เจ้าของบูธ ก็เห็นชายวัยกลางคนผมมันเยิ้มคนหนึ่ง

หนวดของเขาเป็นเส้นสองข้าง ดวงตาเล็ก และฟันเหลืองทั้งปาก

ที่สำคัญคือผมที่มันเยิ้มและแสกกลางของเขา ดูแล้วเหมือนกับคนทรยศขายชาติอย่างนั้น

เขาใช้มือทั้งสองลูบเคราของตัวเอง และมองผู้คนที่เดินผ่านไปมาด้วยสายตามีเลศนัย โดยเฉพาะบั้นท้ายของหญิงสาวที่เดินผ่านไป

หากว่ามีหญิงสาวบั้นท้ายใหญ่เดินผ่านมา เขาก็จะจ้องมอง จนกว่าเธอคนนั้นจะเดินไปจนลับตาเลยทีเดียว

และถ้าหากว่าหญิงสาวคนนั้นเดินเข้ามาใกล้กับบูธของเขาละก็ เขาก็จะถือโอกาสพูดคุยกับเธอ “คุณผู้หญิง ผมเห็นว่าคุณกำลังดวงตก ในอนาคตอันใกล้นี้ อาจจะมีเคราะห์จนถึงแก่ชีวิตได้”

“ให้ผมดูดวงให้คุณเอาไหม”

“ผมสามารถทำนายความลับสวรรค์ เพื่อช่วยเหลือปุถุชนบนโลกมนุษย์ การที่เราสองคนได้มาพบกัน ถือเป็นโชคชะตาฟ้าลิขิต เพราะฉะนั้นจงอย่าพลาดโอกาสนี้”

เมื่อเขาพูดเช่นนี้ ประกอบกับรูปลักษณ์ของเขา ไม่มีหญิงสาวคนไหนจะไม่รู้สึกกลัวจนวิ่งหนีไป

ไท่จื่อพาหลินมั่วเดินไปที่หน้าบูธด้วยรอยยิ้ม แล้วนั่งลง

“ตาเฒ่าหลี่ ช่วยผมดูหน่อย ดวงความรักของผมช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง”

เมื่อเจ้าของบูธเห็นไท่จื่อ เขาก็รีบหันไปมองรอบๆ ทันที ราวกับกำลังมองหาอะไรบางอย่าง

ท้ายที่สุด เขาก็ส่ายศีรษะด้วยสีหน้าผิดหวัง “ทำไมถึงเป็นคุณมาที่นี่”

“แล้วแม่ของคุณล่ะ”

ถ้าหากว่าเป็นคนอื่น ที่ถามหาแม่ของไท่จื่อ เขาคงจะถูกไท่จื่อฆ่าทิ้งไปแล้วอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ไท่จื่อนั้นค่อนข้างจะอดทนกับเจ้าของบูธคนนี้พอสมควร

เมื่อได้ยินคำถามของเขา ไท่จื่อไม่เพียงไม่โกรธ แต่ยังตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “แม่ของผมไม่ได้มา!”

“แต่ว่าเธอมีบอกเอาไว้ ถ้าหากว่าคุณยังจ้องเธออีก เธอจะควักลูกตาคุณออกมา แล้วเอากลับบ้านไปดองเหล้า”

เจ้าของร้านเอนกายบนเก้าอี้ ยิ้มและพูดว่า: "นั่นก็ยิ่งดีน่ะสิ

"แบบนี้ ผมก็จะเฝ้าดูเธอได้ตลอดทั้งวันเลย!"

“ตายเพื่อความรัก ก็นับว่าคุ้มค่า!”

“คุณช่วยผมสืบหน่อย ว่าใครมันทำเรื่องนี้กันแน่”

หลินมั่วรู้สึกงงงวยยิ่งขึ้น เรื่องนี้แม้แต่ไท่จื่อยังสืบไม่พบ แล้วหลี่เถียจุ่ยคนนี้จะสืบพบหรือ

ครั้งนี้หลี่เถียจุ่ยจึงลืมตาขึ้นมอง และถามด้วยความแปลกใจ “นักฆ่าจากชายแดนทางใต้หรือ”

“เพื่อนคุณคนนี้เป็นใครกัน”

“ถึงขนาดต้องใช้นักฆ่าจากที่อื่นเลยหรือ”

เมื่อพูดจบ เขาก็เงยหน้าขึ้นมองหลินมั่ว

เพียงแค่มองปราดเดียว สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนทันที

เขากระโดดโหยง ชี้ไปที่หลินมั่วแล้วพูดอย่างร้อนรน “ค..ค...คุณ”

ไท่จื่อแปลกใจ “มีอะไรหรือ”

หลี่เถียจุ่ยทำท่าราวกับเห็นผีอย่างนั้น ผ่านไปสักพักใหญ่ กว่าจะพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น “คุณชื่อหลินมั่ว?”

หลินมั่วพยักหน้า สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยเช่นกัน

หลี่เถียจุ่ยสูดหายใจเข้าลึกๆ “พ...พ่อของคุณชื่ออะไร”