หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1359

ทั้งหลินมั่วและเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ต่างก็ตกตะลึง

แค่เมื่อครู่นี้ส่งเสื้อผ้ามากมายเข้ามาก็น่าตกใจพอแล้ว ตอนนี้ยังส่งกระเป๋าหลายใบเข้ามาอีก

ไท่จื่อซื้อสินค้าทั้งหมดจากร้านค้าชั้นนำแห่งนี้ไปเรียบร้อยแล้วใช่ไหม

“ทำไมยังมีกระเป๋าอีกล่ะ”

เสวี่ยหลิงเอ๋อร์มองหลินมั่วด้วยความประหม่า เมื่อมองดูกระเป๋าเหล่านี้ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นมาก

อย่างไรก็ตาม เธอยังคงชัดเจนเกี่ยวกับตัวตนและสถานะของตัวเอง จึงไม่กล้าที่จะรับมันไว้

พนักงานขายสาวยิ้ม “คุณผู้หญิงคะ ผู้หญิงเราถ้าออกไปข้างนอก ก็ต้องมีกระเป๋าที่เหมาะสมสักใบนะคะ”

“ไม่ต้องห่วง กระเป๋าพวกนี้ ชำระเงินเรียบร้อยหมดแล้ว ทั้งหมดเป็นของคุณแล้วค่ะ คุณสามารถเลือกใช้ได้ตามต้องการเลยค่ะ”

“ตอนนี้คุณรับของไปแล้ว พวกเราไม่รบกวนแล้วนะคะ”

เสวี่ยหลิงเอ๋อร์มองหลินมั่ว “ฉัน...ฉันแค่ต้องการเสื้อผ้าไม่กี่ชุดก็พอแล้ว ทำไมคุณถึง...”

หลินมั่วตอบด้วยความจนปัญญา “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”

เขาเพียงแค่บอกให้ไท่จื่อส่งเสื้อผ้าสองสามชุดมาที่นี่ ใครจะรู้ว่าไท่จื่อส่งมาทั้งร้านเลย

“แล้ว...แล้วทีนี้จะทำยังไงล่ะ”

เสวี่ยหลิงเอ๋อร์มองกระเป๋าเหล่านั้น เธออดกลืนน้ำลายไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นหญิงสาวคนไหน ก็ไม่มีใครสามารถต้านทานความเย้ายวนของกระเป๋าแบรนด์เนมเหล่านี้ได้ ไม่เว้นแม้แต่ดาราอย่างเธอ

หลินมั่วโบกมือ “แล้วแต่คุณแล้วกัน”

“ผมยังมีธุระ ไปก่อนล่ะ!”

หลังจากพูดจบ หลินมั่วก็จากไปทันที เสวี่ยหลิงเอ๋อร์จะเรียกไว้เขาก็ไม่สนแล้ว

ตอนนี้ภายในห้องเหลือเพียงเสวี่ยหลิงเอ๋อร์ เธอมองไปยังเสื้อผ้าและกระเป๋าที่อยู่เต็มห้อง รู้สึกทำอะไรไม่ถูก

เมื่อหลินมั่วมาถึงชั้นล่าง เขากำลังจะโทรหาไท่จื่อ แต่แล้ว จู่ๆ รถยนต์คันหรูก็พุ่งมาจอดตรงหน้าเขาทันที

ไท่จื่อเปิดกระจกรถ แล้วพูดกับเขาด้วยรอยยิ้ม “ไง พี่ชาย เมื่อคืนนี้ดูท่าจะแฮปปี้มากเลยนะ”

“เสื้อผ้าขาดวิ่นหมดเลยหรือ”

“ดูไม่ออกเลยนะว่าพี่นี่ดุเดือดขนาดนี้!”

เมื่อเห็นเขา หลินมั่วก็โกรธทันที”

“ใครกันแน่”

“เมื่อคืนนี้เธอถูกรมยา ฉันถอนพิษให้เธอ ก็เลยต้องฉีกเสื้อผ้าของเธอออก!”

หลินมั่วเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เขาฟังคร่าวๆ

ไท่จื่อได้ฟังดังนั้น เขาก็เข้าใจได้ทันที

“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง”

“สรุปแล้ว พี่เห็นทั้งเนื้อทั้งตัวเธอหมดแล้วใช่ไหม!”

หลินมั่ว “...”

“นายไม่พูด ก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ!”

ไท่จื่อ “แหะๆๆ...”

หลินมั่วนั่งในรถ และพูดว่า “จริงสิ เจอตัวนักฆ่าเมื่อคืนนี้คนนั้นหรือยัง”

ไท่จื่อ “ผมมาหาพี่ ก็เพราะเรื่องนี้แหละ”

“ไปกัน ผมจะพาพี่ไปหาคนคนหนึ่ง”

“คนคนนี้ จะต้องรู้เรื่องนักฆ่าคนนั้นแน่นอน”

หลินมั่ว “ใคร”

ไท่จื่อไม่ได้พูดอะไร เขาสตาร์ทรถสปอร์ตเสียงดังกระหึ่ม แล้วขับออกไป”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองมาถึงเฉิงหนาน ถนนเก่าทรุดโทรมแห่งหนึ่ง

ไท่จื่อจอดรถข้างถนน และมันก็ดึงดูดความสนใจของผู้คนนับไม่ถ้วนในทันที

หญิงสาวสวยๆ หลายคน คอยเล่นหูเล่นตากับไท่จื่อ แม้กระทั่งบางคนก็เดินเข้ามาพูดคุยกับเขา แต่เธอเหล่านั้นก็ถูกไท่จื่อเมิน

ไท่จื่อพาหลินมั่วเดินข้ามถนน เข้าไปในตลาดที่ทรุดโทรมแห่งหนึ่ง