หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 14

โรงแรมสือไต้เป็นโรงแรมที่หรูหราที่สุดในเมืองก่วงหยาง

โรงแรมมีทั้งหมดเก้าชั้น ค่าใช้จ่ายของแต่ละชั้นก็แตกต่างกัน ชั้นที่อยู่สูง ราคาก็จะยิ่งสูงตาม นอกจากนี้มันยังเป็นการแสดงสัญลักษณ์ทางฐานะด้วย

ชั้นที่หนึ่งถือเป็นชั้นที่ถูกที่สุดของโรงแรม แต่ถึงอย่างไรมันก็เป็นสถานที่ที่มีแต่พวกมหาเศรษฐีเท่านั้นที่สามารถเข้าไปได้

วันเกิดครบเจ็บสิบปีของสวี่หย่งฉิ้งคุณปู่แห่งตะกูลสวี่ ได้จัดขึ้นที่ชั้นสามของโรงแรมซือไต้

ถึงแม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ แต่คนในตระกูลสวี่ก็ยังตื่นเต้น นอกจากสวี่หย่งฉิ้งแล้ว คนอื่นๆ ก็เคยไปที่ชั้นสองมาแล้ว แต่ใครเคยไปที่ชั้นสามบ้างล่ะ?

ความจริงแล้วสวี่หย่งฉิ้งไม่มีคุณสมบัติในการจองชั้นสาม แต่ในครั้งนี้เขาได้รับความช่วยเหลือจากผู้มีอิทธิพล ดังนั้นเขาจึงจองชั้นสามมาได้

ด้วยเหตุนี้ สวี่หย่งฉิ้งจึงได้เชิญญาติๆ และเพื่อนๆ ทั้งหมดของเขามา เพื่อที่เขาจะได้โอ้อวดต่อหน้าผู้คนเหล่านี้

สวี่ปั้นซย่าตามพ่อแม่มาที่ชั้นสามของโรงแรม ในงานมีเสียงจอแจของผู้คนมากมาย มันดูคึกครื้นเป็นพิเศษ

เมื่อก่อนสวี่เจี้ยนกงก็เคยมีฐานะที่สูงส่งในตระกลูสวี่ แต่เมื่อเขามาที่นี่ในตอนนี้ กลับไม่มีใครชายตามองเขาเลยสักคน

สวี่หย่งฉิ้งทักทายทุกคนในงานอย่างอารมณ์ดี

สวี่เจี้ยนผิงกับสวี่ฉังหย่วนก็ติดตามอยู่ข้างๆ เขา สีหน้าของพวกเขาค่อนข้างเบิกบานและอิ่มใจ

สวี่เจี้ยนกงถอนหายใจ พลางหาโต๊ะนั่งทันที

แต่นั่งได้ไม่นาน ก็มีเสียงหยอกล้อดังเข้ามาอย่างกะทันหัน “โอ้ คุณลุง พวกคุณมาแล้วเหรอ!”

เมื่อทั้งสี่คนหันไปมอง ก็เห็นว่าสวี่ฉังหย่วนกำลังเดินเข้ามาอย่างอิ่มอกอิ่มใจ

เมื่อชำเลืองมองทั้งสี่คนแล้ว สวี่ฉังหย่วนก็กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เกินจริง “ทำไมถึงไม่เห็นพี่เขยที่เกาะผู้หญิงกินคนนั้นล่ะ โอกาสแบบนี้ เขาไม่น่าจะพลาดนะ ถึงอย่างไรเขาก็ไม่เคยเห็นอาหารพวกนี้มาก่อนในชีวิต ผมเตรียมถุงห่อกลับบ้านให้เขาด้วยนะ!”

ทันทีที่เขากล่าวคำเหล่านี้ออกมา ผู้คนที่อยู่รอบข้างก็ต่างพากันหัวเราะเยาะ แต่ครอบครัวของสวี่ปั้นซย่าก็ยังมีสีหน้าที่เมินเฉย

ครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน ตอนที่หลินมั่วไปร่วมงานเลี้ยง เขาเคยไปหยิบถุงห่ออาหารและเก็บที่อาหารที่เหลืออยู่บนโต๊ะกลับบ้าน

เรื่องนี้ยังคงถูกคนเยาะเย้ยมาจนถึงทุกวันนี้ ทุกครั้งที่ได้เจอกับสวี่ฉังหย่วนเขาก็มักจะพูดเรื่องนี้ออกมา

ใบหน้าของฟังฮุ่ยกลายเป็นสีแดง เธอด่าหลินมั่วอยู่ภายในใจและยังตำหนิเขาที่เป็นต้นเหตุทำให้ทุกคนต้องอับอาย

“พี่คะ พี่พูดได้ตลกจริงๆ ที่นี่มันที่ไหนกัน คนที่เกาะผู้หญิงกินแบบนั้น จะมีคุณสิทธ์เข้ามาได้ยังไง แต่ถึงแม้จะเข้ามาได้จริงๆ ก็ไม่มีทางมานั่งกินอาหารบนโต๊ะได้ละมั้ง” หญิงสาวที่แต่งตัวสวยหรูเดินเข้ามา เธอเป็นน้องสาวของสวี่ฉังหย่วน...สวี่หลิงหลิง

สวี่หลิงหลิงถือว่าหน้าตาสะสวย แต่เมื่อเปรียบเทียบกับสวี่ปั้นซย่าแล้ว ก็ตรงกันข้ามกันอย่างสุดขั้ว ด้วยเหตุนี้ สวี่หลิงหลิงจึงริษยาสวี่ปั้นซย่ามาโดยตลอด แถมเธอยังเกลียดสวี่ปั้นซย่าเข้ากระดูกดำ

สวี่ฉังหย่วนกล่าว “หลิงหลิง เธอยังไม่ค่อยเข้าใจพี่เขยของพวกเราใช่ไหม ถ้าเขาเข้ามาที่นี่ได้ เขาจะไม่กินอาหารบนโต๊ะได้ยังไง คนที่ชอบเอาเปรียบเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ ถ้าไม่หน้าด้านก็คงทำไม่ได้หรอก!

“พี่คะ พี่เข้าใจผิดแล้ว หนูหมายถึงถ้าคนแบบหลินมั่วเข้ามาในที่แบบนี้ได้จริงๆ อย่างมากก็เป็นได้แค่พนักงานเสิร์ฟอาหารเท่านั้นแหละ!” สวี่หลิงหลิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “พนักงานเสิร์ฟ มีสิทธิ์นั่งกินอาหารที่นี้ไหม”

คนที่อยู่รอบข้างพากันหัวเราะเยาะ สวี่ฉังหย่วนก็หัวเราะจนร่างกายเซไปมา “หลิงหลิง เธอคิดได้รอบคอบเลยนะเนี่ย ทำไมฉันถึงคิดไม่ได้กันนะ พี่ปั้นซย่า คืนนี้หลินมั่วคงไม่มาเป็นพนักงานเสิร์ฟจริงๆ ใช่ไหม”

สวี่หลิงหลิงเยาะเย้น “ฉันจำได้ วันนี้ดูเหมือนจะเป็นวันเกิดของพี่ปั้นซย่านี่นา พี่ปั้นซย่าคะ ตอนนี้สามีของพี่ยังไม่มาเลย เขาคงไม่ลืมแม้กระทั่งวันเกิดของพี่ใช่ไหม”

สวี่ปั้นซย่าหน้าเขียวปั๊ด เธอกัดฟันและไม่พูดไม่จา

สวีเจี้ยนกง ฟังฮุ่ยและสวี่ตงเสวี่ยล้วนมีสีหน้าอึดอัด พวกเขากำลังสาปแช่งหลินมั่วอยู่ในใจอย่างรุนแรง

ทันใดนั้น ก็มีเสียงที่อ่อนโยนดังมาจากประตูทางเข้า “ต่อให้ชีวิตนี้ผมลืมวันเกิดของตัวเอง ผมก็จะไม่มีวันลืมวันเกิดของสวี่ปั้นซย่าอย่างแน่นอน

เมื่อทุกคนหันหน้ามา ก็เห็นว่าหลินมั่วสวมใส่ชุดสูทและรองเท้าหนัง แถมเขายังเดินถือช่อดอกไม้เข้ามาด้วย

เขาเพิกเฉยต่อทุกคนในงานและเดินไปยังสวี่ปั้นซย่าทันที เขาคุกเข่าข้างหนึ่งลง จากนั้นเขาก็ยื่นดอกไม้ในมือให้กับเธอ “ที่รัก ขอโทษด้วยนะที่ผมมาสาย!”

เดิมที่รูปโฉมของหลินมั่วก็ค่อนข้างหล่อเหลา

เพียงแต่ก่อนหน้านี้เขาไม่มีเวลาแต่งตัว แต่ครั้งนี้หลินมั่วตั้งใจแต่งตัวให้ดีที่สุดแล้วถึงจะเดินทางมา

เมื่อเขาใส่ชุดสูทที่เหมาะกับกาลเทศะ เขาก็ยิ่งดูหล่อเป็นพิเศษ

เขาปรากฏตัวเหมือนกับเจ้าชายขี่ม้าขาว จึงดึงดูดหัวใจที่ปั่นป่วนของหญิงสาวในงานนับไม่ถ้วนได้อย่างฉับพลัน