หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1430

ห้องวีไอพีชั้นดาดฟ้า

ทันทีที่เข้าไป หลี่หลินก็เห็นประธานหยางคุกเข่าอยู่ที่หน้าประตู

ตอนนี้ประธานหยางคอตกพับลง ใบหน้ามีรอยฟกช้ำดำเขียว ราวกับว่าเขาถูกใครบางคนทุบตีอย่างรุนแรง

หลินมั่ว สวี่ปั้นซย่า ไท่จื่อและคนอื่นๆ นั่งที่โต๊ะ ขณะที่หม่าเทียนเฉิงยืนข้างๆ ด้วยความเคารพ

เมื่อเห็นฉากแบบนี้ หลี่หลินก็ตกตะลึง

ประธานหยางคนนี้เคยใช้อำนาจบาตรใหญ่และหยิ่งผยองอย่างมาก

แม้ว่าเขาจะเป็นเถ้าแก่ร้านเฟอร์รารี่ 4S เขาก็ต้องเคารพและสุภาพเมื่อเจอกับประธานหยาง

แต่ตอนนี้เขากลับนั่งคุกเข่าอยู่ที่นี่ ไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยปาก

สำหรับท่านหม่าเจ้าพ่อแห่งมณฑลก่วง เขายืนอยู่ข้างๆ เหมือนบริกรคนหนึ่ง ไม่มีแม้แต่ที่จะนั่ง

หลี่หลินไม่สามารถจินตนาการถึงสถานการณ์เช่นนี้ได้เลย

แม้ว่าเธอจะรู้มาก่อนว่าตัวตนของหลินมั่วนั้นไม่ธรรมดา แต่เธอก็ยังตกใจเมื่อเห็นฉากแบบนี้

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยก็ตกใจเช่นกันเมื่อเห็นฉากนี้

ทว่า หลังจากประสบกับสิ่งต่างๆ มากมาย พวกเขาทั้งสองก็เริ่มชินบ้างแล้ว

ทั้งสองจูงหลี่หลินไปที่โต๊ะ หลี่หลินมองไปที่หม่าเทียนเฉิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ได้แต่ก้มหน้าไม่กล้านั่งลง

หม่าเทียนเฉิงไม่ได้นั่ง เธอจะกล้านั่งได้อย่างไร

ฟังฮุ่ยไม่สนใจมากนักและดึงเธอมานั่งข้างๆ ทันที และถือโอกาสแนะนำให้ทุกคนรู้จัก

สวี่ปั้นซย่าประทับใจในตัวหลี่หลิน สาวน้อยคนนี้จิตใจดีและยุติธรรมเป็นอย่างมาก

เมื่อรู้ว่าเธอและแม่ของตัวเองเป็นคนบ้านเดียวกัน สวี่ปั้นซย่าจึงสนิทสนมกับเธอมากขึ้น

แม้แต่สายตาของหม่าเทียนเฉิงที่มองไปที่หลี่หลิน ก็ดูความเมตตาและความเคารพมากขึ้น

เมื่อนั่งอยู่ที่นี่ หลี่หลินรู้สึกได้รับความรักอย่างคาดไม่ถึงจนรู้สึกประหลาดใจ

คุยกันอยู่พักหนึ่ง หม่าเทียนเฉิงเสิร์ฟไวน์ด้วยตัวเองและขอโทษขอโพยรูปแบบต่างๆ

เมื่อสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยเห็นว่าเจ้าพ่ออย่างหม่าเทียนเฉิงกล่าวขอโทษด้วยตนเอง จึงค่อนข้างได้ใจ ใบหน้าสุขใจและมีความสุขมากที่สุด

สิ่งที่หม่าเทียนเฉิงกำลังรอคือคำๆ นี้ของหลินมั่ว

เขารีบยิ้มและพูดว่า "คุณหลิน ไอ้สารเลวนี่กล้าดูหมิ่นภรรยาและพ่อตาแม่ยายของคุณ แน่นอนว่าเราจะปล่อยเขาไปง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้"

“ผมสั่งสอนเขาไปแล้ว และเขาเองก็รู้สึกสำนึกผิดแล้วจริงๆ”

“เพื่อแสดงความขอโทษ เขาอยากจะใช้ตึกหนึ่งหลังเป็นการชดเชย”

“ไม่ทราบว่าคุณหลินคิดว่าอย่างไร”

เมื่อได้ยินเช่นนี้สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยรวมถึงหลี่หลินต่างก็ตาเบิกกว้าง

เอาตึกหนึ่งหลังมาเป็นการชดเชย มันต้องถึงขนาดนั้นเลยเหรอ

ที่นี่คือเมืองเอกเชียวนะ แม้แต่ห้องที่ค่อนข้างห่างจากตัวเมืองก็มีราคามากกว่า 100,000 บาทต่อตารางเมตร

อาคารหนึ่งหลัง งั้นอย่างต่ำก็หลายพันตารางเมตร อย่างมากก็หลายหมื่นตารางเมตร

เรียกได้ว่าราคาหลักห้าร้อยล้านกันเลยทีเดียว

ความจริงใจของคำขอโทษนี้มันเกินพอแล้วมั้ง