หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1461

ชายหนุ่มมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เขาพูดอย่างโมโห "พวกแกกล้ากันนักนะ!"

"ทะเลสาบหวังเยว่แห่งนี้พวกเราครอบครองเอาไว้หมดแล้ว"

"พวกแกกล้าที่จะทำร้ายคนของตระกูลว่าน แถมยังเข้ามาบุกรุกที่นี่อีก นี่ก็เท่ากับว่าพวกแกตั้งตัวเป็นศัตรูกับตระกูลว่านของพวกเรา!"

"หลายปีมานี้ไม่มีใครกล้าจะท้าทายตระกูลว่านของพวกเราแม้แต่คนเดียว พวกแกต้องตาย!"

เมื่อได้ยินดังนั้น ไท่จื่อและหลี่เถียจุ่ยจึงยิ้มเจื่อนๆออกมา

เรื่องที่พวกเขากังวลมากที่สุดได้เกิดขึ้นแล้ว!

เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของไท่จื่อและหลี่เถียจุ่ยแล้ว หลินมั่วก็เข้าใจได้ทันทีว่าตระกูลว่านไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้คนที่ถูกจับตัวไปคือสวี่ปั้นซย่าทำให้หลินมั่วไม่สามารถถอยได้

หลินมั่วพูดขึ้นเสียงแข็ง "ฉันไม่สนว่าพวกแกจะเป็นคนในตระกูลอะไร แต่ฉันมีสิ่งที่ต้องการเพียงอย่างเดียว!"

"นั่นก็คือรีบปล่อยสวี่ปั้นซย่า ภรรยาของฉันมาซะ!"

ชายหนุ่มพูดเสียงแข็ง "แกคิดว่าตัวเองเป็นใครวะ สั่งให้พวกเราปล่อยเธอ พวกเราก็ต้องปล่อยงั้นเหรอ"

"ฉันจะบอกอะไรให้นะ ความจริงคุณชายตระกูลฉันเขาเป็นคนจิตใจดี เขาไม่สนใจนังผู้หญิงชั่วคนนั้นหรอก"

"แค่แกเข้ามาขอโทษดีๆ นายก็สามารถพานังผู้หญิงชั่วคนนั้นกลับไปได้แล้ว!"

"แต่ตอนนี้แกกลับทำร้ายคนตระกูลว่าน ถ้างั้นแกก็ฝันไปเถอะว่าจะพานังนั่นกลับไปได้!"

เมื่อได้ยินคำว่าผู้หญิงชั่วที่ออกมาจากปากของชายหนุ่มคนนั้น สีหน้าของหลินมั่วก็แข็งกร้าวขึ้นทันที

เขาก้าวไปข้าวหน้าอย่างโมโหก่อนจะตะคอกด้วยความโมโห "แกว่าใครเป็นผู้หญิงชั่ว"

ชายหนุ่มแสยะยิ้ม "ก็สวี่ปั้นซย่าไงคนนั้น..."

ไม่รอให้เขาพูดจบ หลินมั่วก็พุ่งหมัดหนักๆ ออกไปอย่างรวดเร็ว

ชายหนุ่มคนนี้ถือว่าแข็งแกร่งพอสมควรแถมเขายังเตรียมตัวป้องกันการโจมตีจากหลินมั่วอยู่ตลอดเวลาอีกด้วย

แต่ว่าหลังจากถูกหมัดหนักๆ ของหลินมั่วกระแทกเข้าหน้า เขากลับไม่สามารถโต้อะไรกลับได้เลย

หมัดนี้พุ่งเข้ามายังจมูกของเขาอย่างจังทำให้สันจมูกของเขาหักทันที

เลือดสดๆ พุ่งออกมาจากจมูกของเขาก่อนที่เขาจะถอยหลังไป "มึง...มึงกล้าต่อยกู..."

หลินมั่วไม่พูดอะไรมาก ก่อนจะถีบไปตรงกลางอกของเขา

ชายหนุ่มล้มลงกับพื้น แรงถีบของหลินมั่วทำให้กระดูกซี่โครงของเขาหักหลายท่อนและสูญเสียความสามารถในการขยับตัวไปในที่สุด

ในขณะนั้นเอง เด็กหนุ่มก็เดินมาอยู่ตรงหน้าหลินมั่ว

แวบแรกที่เห็นเด็กหนุ่มชัดๆ หลินมั่วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ

สามารถพูดได้เลยว่าทั้งชีวิตนี้ของหลินมั่วไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนที่หล่อขนาดนี้มาก่อน

เด็กหนุ่มคนนี้ผิวขาวดุจหิมะ เครื่องหน้าเพอร์เฟคราวกับพระเจ้าสร้าง

ถึงแม้เด็กคนนี้จะสูงแค่หนึ่งร้อยเจ็ดสิบกว่าๆ แต่เขาเป็นผู้ชายที่มีใบหน้าหาได้ยากจริงๆ !

เด็กหนุ่มไม่จำเป็นต้องแต่งตัวอะไรให้มากมายก็โดดเด่นกว่าดาราเหล่านั้นเสียอีก!

สายตาของเด็กหนุ่มกวาดมองไปที่ไท่จื่อและหลี่เถียจุ่ย และสุดท้ายก็หยุดลงที่หลินมั่ว

เขามองหลินมั่วสักพัก ก่อนจะถามขึ้น "นายคือหลินมั่ว ผู้ที่ถูกขนานนามว่าผู้สูงศักดิ์ของมณฑลก่วง?"

หลินมั่วพยักหน้า "ใช่ ฉันเอง"

เด็กหนุ่มกลั้วหัวเราะ "ผู้สูงศักดิ์ของมณฑลก่วง เหอะ ฉันก็นึกว่าจะเป็นผู้มีอิทธิพลล้นฟ้าเสียอีก"

"นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นแค่เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนหนึ่ง!"

"ผู้สืบต่ออำนาจของหนานป้าเทียนก็ไม่เท่าไหร่นี่!"