หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1469

หลินมั่วส่ายหน้า "สำหรับมนุษย์แล้ว วิธีนี้จะไม่สร้างความเสียหายอะไรต่อร่างกาย แต่ขั้นตอนที่จะฝังโสมเลือดเข้าไปในร่างกายนั้นอาจจะทรมานเล็กน้อย"

"ตระกูลใหญ่ที่สามารถปลูกโสมเลือดในตัวคนได้ พวกเขาคงไม่สนใจเรื่องค่าใช้จ่ายเล็กน้อยแบบนี้หรอก"

"พวกเขาจะจ่ายค่าตัวให้เด็กสาวในราคาแพงเพื่อให้พวกเธอมาช่วยปลูกโสม โดยปกติแล้วจะสิ้นสุดในเวลาสามเดือน"

หลี่เถียจุ่ยพยักหน้า "ดังนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ก็ชัดเจนมาก"

"เด็กผู้หญิงคนนั้นได้รับเงินมาเพื่อช่วยให้ปลูกโสมในร่างกาย ว่าตามหลักการแล้วเธอคงจะไม่หนีแน่นอน"

"อีกอย่าง ในเมื่อเธอมาช่วยตระกูลว่าน เธอก็ควรจะรู้ว่าตระกูลว่านมีอำนาจมากและเธอก็ไม่มีวันหนีพวกเขาพ้น"

"แต่หญิงสาวคนนี้กลับหนีไป แถมยังมาเจอเข้ากับสวี่ปั้นซย่าได้อย่างพอดิบพอดี"

เมื่อพูดถึงตรงนี้ หลี่เถียจุ่ยก็เหลือบมองหลินมั่ว "ดังนั้นเรื่องทั้งหมดนี้ก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ นี่เป็นหลุมพรางที่คิดเอาไว้ก่อนแล้ว"

"มีคนจ้างเด็กสาวให้เธอหนีไปและสร้างความบาดหมางระหว่างนายและตระกูลว่าน พวกเขาคิดที่จะยืมมือตระกูลว่านฆ่านาย!"

"จู่ๆ ตอนนี้เด็กคนนั้นก็มาตายกระทันหัน ยิ่งสามารถพิสูจน์ได้ว่ามีคนบงการเรื่องนี้อยู่เบื้องหลังจริงๆ "

หลินมั่วยักไหล่ เรื่องทั้งหมดนี้เขาคาดการณ์เอาไว้ตั้งแต่ตอนที่เขาเห็นว่าในร่างกายของเด็กสาวมีโสมเลือดอยู่

หลี่เถียจุ่ย "แต่ว่าตอนนี้เด็กคนนั้นตายแล้ว"

"เรื่องนี้พวกเราจะสืบหายังไงต่อไปดีล่ะ"

ไท่จื่อพูดอย่างโมโห "ยังจะหาทำซากอะไรอีก!"

"เรื่องนี้ใช้ก้นนายคิดยังเดาถูกเลย คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ต้องเป็นคนสิบตระกูลใหญ่แน่ๆ"

"ไปหาพวกสิบตระกูลใหญ่ก็พอ!"

หลี่เถียจุ่ยมองหน้าเขา "จะไปหาพวกสิบตระกูลใหญ่แล้วนายมีหลักฐานไหม"

ไท่จื่อ "ยังต้องการหลักฐานอะไรอีกเหรอ"

"เรื่องนี้ทุกคนย่อมรู้ดีแก่ใจ"

"ถ้าให้ฉันคิดนะ เราก็แค่ต้องหาโอกาสทำลายสิบตระกูลใหญ่นั่นซะแล้วให้หลินมั่วปกครองมณฑลก่วง!"

ไท่จื่อ "มันจะเป็นไปได้ยังไง"

"แต่ละตระกูลในสิบตระกูลใหญ่ต่างก็ปลิ้นปล้อนเอาตัวรอดเก่งกันทั้งนั้น"

"ต่อให้เป็นเซวียอู่เยี่ยยังต้องพึ่งอาวุธในการทำให้พวกเขายอมสยบ แต่ลับหลังคนพวกนี้ยังคงทำตัวหน้าไว้หลังหลอกอยู่ดี"

"แต่หลินมั่วนายอยากจะให้พวกเขายินยอมที่จะสยบต่อนายอย่างแท้จริง....เรื่องนี้มันจะไปทำได้ยังไงล่ะ!"

หลี่เถียจุ่ยยิ้ม ก่อนจะพูดเสียงเรียบ "สิ่งที่สำคัญที่สุดของผู้กุมอำนาจก็คือการรู้จักใช้บุญคุญและการใช้อำนาจในเวลาเดียวกัน"

"ถ้าอยากจะปกครองสิบตระกูลใหญ่ก็จำเป็นต้องฆ่าส่วนหนึ่ง เหลือไว้อีกส่วนหนึ่ง และดึงมาเป็นพวกอีกส่วนหนึ่ง"

"แบบนี้ก็จะสามารถปกครองมณฑลก่วงได้ทั้งหมด!"

เมื่อได้ยินดังนั้น แววตาของหลินมั่วก็สะท้อนความคิดบางอย่างออกมา

เขาเหลือบมองหลี่เถียจุ่ย พูดตามตรงเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าผู้ชายที่ดูห่ามๆ อย่างหลี่เถียจุ่ยจะฉลาดมากขนาดนี้!

คำพูดของอีกฝ่ายทำให้หลินมั่วถึงบางอ้อขึ้นมาทันที!