หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1490

หญิงสาวที่เหลือก็หัวเราะตาม

ได้ยินประโยคนี้ ถังอวี่ชิงก็โมโหขึ้นมาทันที “คู่นัดบอร์ดบ้าอะไรล่ะ ก็แค่ผู้ชายที่หน้าตาธรรมดา”

“และยังทำตัวสูงศักดิ์ ท่าทางเย้อหยิ่ง ฉันเห็นแล้วอารมณ์เสีย”

“เห้อ ช่างเถอะ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ยิ่งพูดยิ่งโกรธ”

พูดจบ เธอก็กวาดสายตามองเพื่อนสาวเหล่านี้ จู่ๆ ก็พบว่า วันนี้เพื่อนสาวเหล่านี้แต่งหน้าสวยเป็นพิเศษ

“ว้าว พวกเธอเกินไปไหม”

“แต่งหน้ายังไง ทำไมสวยขนาดนี้”

“คงไม่ได้จ้างช่างแต่งหน้ามาแต่งให้หรอกนะ? ”

“ทำอะไร จะอ่อยผู้ชายหล่อของลานไควฟงให้หมดใช่ไหม”

ถังอวี่ชิงพูดด้วยความตกใจ

เพื่อนสาวเหล่านั้นมองเธอและหัวเราะขึ้นมา

หนึ่งในนั้น มีหนึ่งคนชื่ออู๋หลาน ค่อนข้างสนิทกับถังอวี่ชิง เธอพูดขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ “ก็แน่อยู่แล้ว เราเชิญพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเสี่ยวเยว่มาช่วยพวกเราทําผมโดยเฉพาะนะ ! ”

ถังอวี่ชิงเบิกตากว้าง “พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเสี่ยวเยว่? ”

“ไม่ใช่ช่างแต่งหนีระดับนานาชาติที่เชี่ยวชาญในการแต่งหน้าให้กับดาราชั้นนำเหรอ”

“พวกเธอ...พวกเธอบ้าไปแล้วเหรอ”

“ก็แค่มาเที่ยวไนต์คลับ ถึงขั้นต้องจัดเต็มขนาดนี้เหรอ”

หญิงสาวเหล่านั้นสบตากัน และหัวเราะโฮ่ขึ้นมา

อู๋หลานดึงถังอวี่ชิงมาด้านข้าง “ไอ้โหยว คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลถังของฉัน เธอไม่รู้จริงหรือแกล้งไม่รู้”

“เธอรู้ไหม คืนนี้ใครมาลานไควฟง”

ถังอวี่ชิงส่ายหน้าด้วยสีหน้างุนงง วันนี้เธออยู่บ้านทั้งวัน และยุ่งเรื่องงานเลี้ยงค่ำคืน

ด้านนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้น เธอไม่รู้จริงๆ !

ในขณะเดียวกัน เธอก็ยิ่งไม่พอใจต่อหลินมั่วมากขึ้น

ลานไควฟงเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เพราะต้องไปต้อนรับหลินมั่ว เธอจึงไม่รู้อะไรเลย

เพราะต้องต้อนรับหลินมั่ว ทำให้พลาดเรื่องนี้ ไม่ต้องบอกว่าเธอโกรธแค่ไหน

และแอบด่าหลินมั่วในใจ ถังอวี่ชิงถามต่อ “เมื่อสักครู่เธอบอกว่าคนใหญ่คนโตสองคน อีกคนหนึ่งคือใคร”

อู๋หลานยิ้ม “อีกคน แน่นอนว่าคือผู้สูงศักดิ์ของมณฑลก่วงที่เพิ่งผงาดขึ้นในมณฑลก่วงของเราเมื่อไม่นานนี้นะสิ ! ”

ถังอวี่ชิงไม่เข้าใจ “ผู้สูงศักดิ์ของมณฑลก่วง? ”

อู๋หลาน “ก็คือหลินมั่วไง หลินมั่วเมืองก่วงหยาง ! ”

ถังอวี่ชิงเบิกตาโต “เขา...เขาก็เป็นคนใหญ่คนโต? ”

อู๋หลานเขม็งตาใส่ “เธอพูดอะไร”

“คุณหลินยังไม่ใช่คนใหญ่คนโต? ”

“โค่นล้มตระกูลเฝิงและตระกูลหวัง ทำลายตระกูลสวี่ สิบตระกูลใหญ่ถูกเขาตีแตก”

“ผู้สูงศักดิ์ของมณฑลก่วง ตอนนี้เจ็ดตระกูลใหญ่ยอมจำนนอยู่แทบเท้าของเขา”

“ในมณฑลก่วง ไม่มีใครกล้าเป็นศัตรูกับเขา เธอว่าเขาใช่คนใหญ่คนโตไหม”