หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1515

เหลาหู่ไม่มองคนเหล่านั้น จากนั้นวิ่งไปหน้าหลินมั่ว “พี่หลิน เป็นยังไงบ้าง”

“คุณหนูซีเอ๋อร์ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

“คุณหนูซีเอ๋อร์ ใบหน้าของคุณเป็นอะไร”

“ใครตบคุณ”

“คุณบอกผม ผมช่วยคุณจัดการเขาเดี๋ยวนี้ ! ”

หลินซีเป็นน้องสาวของหลินมั่ว ฐานะของเธอเท่ากับเป็นเจ้าหญิงในเมืองก่วงหยาง รวมถึงมณฑลก่วง

เหลาหู่คือคนที่หลินมั่วแต่งตั้งขึ้นมา เขามีฐานะในวันนี้ได้ ล้วนเพราะหลินมั่ว

ดังนั้น หลินซีเกิดเรื่อง เหลาหู่เดือดร้อนแทนหลินมั่วเสียอีก !

ถึงแม้ว่าเหลาหู่จะดูดุ แต่หลินซีกลับไม่กลัวเขา

เพราะตอนที่เหลาหู่เจอหลินซี มักยิ้มแย้มแจ่มใสเสมอ หลินซีรู้ว่านี่คือเพื่อนของพี่ชายตัวเอง

แต่ทว่า อาจารย์หลี่ที่ยืนอยู่ด้านข้างตกใจตัวสั่น

กลุ่มชายฉกรรจ์ที่เดินเข้ามานั้น ในมือยังถืออาวุธ เธอไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน

หลินมั่วตบไหล่ของเหลาหู่ “พอแล้ว เก็บอาวุธ”

“ที่นี่คือโรงเรียน อย่าทำให้อาจารย์ของซีเอ๋อร์ตกใจ ! ”

เหลาหู่มองอาจารย์หลี่ เขาฉีกยิ้มออกมาทันที “ขอโทษครับอาจารย์ ทำอาจารย์ตกใจแล้ว ขอโทษ ! ”

อาจารย์หลี่หน้าซีด และตอบว่าไม่เป็นไรด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน แต่ดูออกว่า เธอยังคงหวาดกลัว และยังคงไม่ปล่อยมือที่จับหลินซี

ในทางกลับกัน หลินซีกลับเรียบนิ่งมาก

เธอตบที่หลังมือของอาจารย์หลี่ และพูดเสียงต่ำ “อาจารย์หลี่ ไม่ต้องกลัว”

“พี่หู่เป็นคนดี พวกเขาเป็นเพื่อนของพี่ชายฉัน”

อาจารย์หลี่มองไปยังชายฉกรรจ์ที่มีรอยสักเต็มตัวและถืออาวุธ ตื่นตระหนกจนหน้าซีด

คนเหล่านี้ เป็นคนดี?

คุณนายหวังสีหน้าเปลี่ยน แต่เธอยังคงไม่หวาดกลัว และพูดเสียงดัง “พวกคุณกล้ามาก รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร”

“ฉันบอกพวกคุณให้นะ สามีของฉันคือหลี่ว์ฉังหมิง”

“พวกคุณมาจากแก๊งไหน กล้าลองดีกับตระกูลหลี่ว์ ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม”

เหลาหู่เข้าใจทันที “อ่อ ที่แท้คือไอ้เศษสวะ ! ”

“ฉันจำได้แล้ว ใครมาคุกเข่าที่พื้น ที่แท้คือหลี่ว์ฉังหมิง ! ”

ทุกคนหัวเราะดัง

คุณนายหวังสีหน้าดูแย่ถึงขั้นสุด และตวาด “คุณ...พวกคุณกล้าดูถูกสามีของฉันแบบนี้เหรอ”

“ดี รอก่อนเถอะ ฉันจะโทรหาสามีของฉันเดี๋ยวนี้ ! ”

“ฉันจะรอดูว่าพวกคุณจะตายยังไง ! ”

จ้าวเจ๋อหมิงใบหน้าเปี่ยมด้วยความโมโห และพูดเสียงแข็ง “เจ้าพวกอันธพาลกล้าบุกรุกเข้ามาสร้างความวุ่นวายในโรงเรียน ! ”

“คุณนายหวัง ปล่อยพวกเขาไว้ไม่ได้นะ”

“เดี๋ยวพอคุณหลี่ว์มา ต้องสั่งสอนพวกเขา ! ”

คุณนายหวังกดโทรศัพท์ไปก็พูดด้วยความหยิ่งยโส “แน่นอนอยู่แล้ว ! ”

“ดูถูกคนตระกูลหลี่ว์ ล้วนต้องตาย ! ”

“คุณวางใจเถอะ ฉันจะทำให้พวกเขาเสียใจที่พูดออกมาแบบนี้ ! ”