หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1516

คุณนายหวังกดโทรศัพท์ และเล่าเรื่องของทางนี้อย่าวรวดเร็ว และพูดด้วยความโมโห “หลี่ว์ฉังหมิง เขามาเหยียบหัวตระกูลหลี่ว์ของเราแล้ว”

“หากคุณยังไม่มา ก็รอเก็บศพให้ฉันเถอะ ! ”

“หากเรื่องนี้เผยแพร่ออกไป ศักดิ์ศรีของตระกูลหลี่ว์ก็สูญสิ้นแล้ว”

หลี่ว์ฉังหมิงก็โมโห “ใครมันกล้าดีขนาดนี้”

“คุณให้เขารอผมก่อน ผมจะไปถึงภายในสามนาที ! ”

คุณนายหวังได้ยินเช่นนี้ก็อดอิ่มเอมใจไม่ได้

เธอวางสายโทรศัพท์ และชี้หน้าหลินมั่วกับเหลาหู่ “นี่ พวกคุณได้ยินแล้วใช่ไหม”

“สามีของฉันจะมาถึงภายในสามนาที”

“หากไม่อยากตาย ก็คุกเข่าที่พื้นเดี๋ยวนี้ ไม่แน่สามีของฉันจะใจอ่อน และไว้ชีวิตของพวกคุณ ! ”

หลินมั่วไม่แยแส เหลาหู่ก็ไม่พูดจา

แต่คนที่เหลาหู่พามานั้นกลับโมโห และเขม็งตาใส่คุณนายหวัง

“พูดอะไรหน่ะ”

“กล้าพูดกับลูกพี่ของเราแบบนี้เหรอ”

“อยากตายแล้วใช่ไหม”

คุณนายหวังเผชิญกับคนพวกนี้ ในใจก็รู้สึกหวั่นเกรง แต่ยังคงแข็งข้อ “เหิมเกริมให้มันน้อยๆ หน่อย ! ”

“ทำไม อยากยกพวกทำร้ายคน? ”

“ได้ แน่จริงก็รอก่อน เดี๋ยวสามีของฉันก็มาแล้ว ฉันจะรอดูว่าพวกคุณยังกล้าพูดแบบนี้ไหม ! ”

คุณนายหวังพูดจบ เธอถอยออกจากห้อง เธอยังคงกลัวคนเหล่านี้

อาจารย์หลี่ยืนอยู่ข้างหลัง เธอมีสีหน้ากังวล และพูดเสียงต่ำ “คุณหลิน หรือไม่...หรือไม่พวกคุณกลับไปก่อน”

“ฉันรู้ พวกคุณก็เป็นคนใหญ่คนโต”

“แต่ทว่า เรื่องเล็กแค่นี้ ไม่จำเป็นต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่นะ”

“ถึงตอนนั้น ฉันใกล่เกลี่ยกับพวกเขา เราแก้ปัญหาอย่างปรองดอง โอเคไหม”

หลินมั่วยิ้ม “อาจารย์หลี่ ไม่ต้องเป็นห่วง”

“เกิดเรื่องแบบนี้ นายไม่ควรถามต้นสายปลายเหตุก่อนเหรอ แล้วค่อยตัดสินใจ”

หลี่ว์ฉังหมิงมองหลินมั่วด้วยสายตาเหยียดหยาม จากนั้นสบถ “ข้ายังต้องถามเหรอ”

“ภรรยาของข้าพูด จะเป็นเท็จไปได้ยังไง”

หลินมั่ว “ภรรยาของนายบอกว่าน้องสาวของฉันขูดรถของเธอ แต่ความจริงแล้ว เพราะเธอถอยรถมาชนน้องสาวของฉัน”

“ไม่เพียงชนจนทำให้น้องสาวของฉันบาดเจ็บ และยังเหยียบจักรยานของน้องสาวของฉันจนแบน ! ”

“หลี่ว์ฉังหมิง นายคิดว่า เรื่องนี้ เป็นความรับผิดชอบของใคร”

หลี่ว์ฉังหมิงหัวเราะเยาะ “ยังต้องถามเหรอ”

“เป็นความรับผิดชอบของน้องสาวของนายแน่นอน ! ”

“รถของภรรยาของฉันคันนี้ ฉันซื้อมาให้เธอในราคาสามล้านกว่า”

“รู้ไหมว่าโดนขูดหนึ่งแถบ ต้องเสียเงินเท่าไร”

“ฉันบอกนายให้ ไม่ต้องพูดถึงเหยียบจักรยานจนแบน แม้ว่าชนน้องสาวของนายตาย ก็ล้วนเป็นความรับผิดชอบของพวกนาย ! ”