หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1520

หลี่ว์ฉังหมิงล้มกองบนพื้น เขารู้ว่าครั้งนี้ตัวเองแย่แล้ว

เหลาหู่กวักมือ “ลากตัวออกไป ! ”

ลูกน้องของเขาวิ่งเข้ามาทันที ส่วนลูกน้องของหลี่ว์ฉังหมิง เวลานี้ขดตัวอยู่ที่มุมห้อง ไม่กล้าที่จะต่อต้าน

พอคนเหล่านี้รู้ว่าเป็นเจ้าพ่อหู่แห่งสายใต้ก็ไม่มีใครกล้าขัดขืน?

และในเวลานี้เอง มีคนผลักประตู มีชายวัยกลางคนเดินเข้ามา

เมื่อเห็นชายวัยกลางคนนี้ หลี่ว์ฉังหมิงวิ่งล้มลุกคุกคลานไปหา และกอดขาชายคนนั้น “อาสาม อาสาม ช่วยผมด้วย ช่วยด้วย ! ”

ชายวัยกลางคนคือพี่สามของตระกูลหลี่ว์ มีตำแหน่งสูงมากในบ้านตระกูลหลี่ว์

หลี่ว์ฉังหมิงทำงานให้เขามาตลอด

ดังนั้น เมื่อได้รับสายโทรศัพท์จากหลี่ว์ฉังหมิง เขาจึงจำเป็นต้องมาปกป้องหลี่ว์ฉังหมิง

เขามองไปที่เหลาหู่ และยิ้มมุมปาก “ผมก็นึกว่าใคร ที่แท้คือท่านหู่ ! ”

“ท่านหู่ ไม่ทราบว่าหลานชายไม่เอาถ่านของผมไปล่วงเกินอะไรท่าน ท่านถึงจะบั่นคอเขา”

เหลาหู่เฉลือบมองหลินมั่ว หลินมั่วบ่ายมือ

เหลาหู่เข้าใจทันที และเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

แน่นอนว่า เขาปิดบังตัวตนของหลินมั่ว และไม่ได้พูดเรื่องที่เกี่ยวกับหลินมั่ว

หลินมั่วอยากใช้โอกาสนี้ ดูว่าตระกูลหลี่ว์จัดการยังไง

ท่านสามหลี่ว์ฟังจบ ก็พยักหน้าอย่างเชื่องช้า “ฉังหมิงอ่า เรื่องนี้ นายทำไม่ถูกจริงๆ ”

“เอาอย่างนี้ นายขอโทษท่านหู่ และชดใช้เงิน เรื่องนี้ เอาตามนี้”

“ท่านหู่ ท่านเห็นแก่หน้าผม ปล่อยหลานชายไม่เอาถ่านคนนี้ของผม ได้ไหม”

เหลาหู่หน้านิ่ง และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่ได้ ! ”

“ฉันพูดแล้ว วันนี้จะต้องเอาชีวิตของเขา”

ท่านสามหลี่ว์หน้าเจื่อน และพูดเสียงเบา “ท่านหู่ อภัยคนได้พึงให้อภัย”

“อย่างน้อยฉังหมิงเป็นคนของตระกูลหลี่ว์ คุณบอกฆ่าก็ฆ่า นี่ไม่ให้เกียรติตระกูลหลี่ว์เกินไปหน่อยเหรอ”

เหลาหู่หัวเราะ “คนของตระกูลหลี่ว์แล้วยังไง”

“หรือคนของตระกูลหลี่ว์ทำตามอำเภอใจได้”