หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1539

ทำไมเรื่องราวทั้งหมดถึงบังเอิญเช่นนี้

ว่านชุนถังเพิ่งได้รับวิธีการกลั่นยาฟื้นฟู ผู้จัดการโครงการเพิ่งกลับบ้านก็เกิดอุบัติเหตุตายแล้วอย่างนั้นหรือ

ความคิดแรกของหลินมั่วก็คือ การฆ่าปิดปากเพื่อทำลายหลักฐาน

หลินมั่วถามเสียงขรึม "นายถามมาไหมว่าอุบัติเหตุครั้งนี้เป็นมายังไง"

เหลาสู่ "ผมถามมาแล้วครับ เขาถูกคนเมาแล้วขับชนตาย คนเมาก็รับสารภาพด้วย ศพก็ถูกเผาแล้ว"

หลินมั่วครุ่นคิดครู่หนึ่ง จู่ๆ ก็ถามขึ้น "แล้วตอนนี้ครอบครัวของเขาเป็นยังไงบ้าง"

เท่าที่หลินมั่วได้รับข้อมูล ภรรยาของผู้จัดการโครงการเพิ่งได้รับเงินแปดสิบล้านเข้าบัญชี

ผู้จัดการโครงการตายแล้ว อย่างนั้นเงินแปดสิบล้านจะแบ่งยังไง

หรือพอจะหาเบาะแสบางอย่างจากเงินแปดสิบล้านได้

เหลาสู่ถอนหายใจ "พี่หลิน เมื่อกี้ผมถามแล้วครับ"

“เฮ้อ ผู้ชายคนนี้ช่างน่าสงสาร”

“เขาตายได้ไม่นาน เมียก็หนีหายไปพร้อมกับทรัพย์สินของครอบครัว ทิ้งพ่อแม่ที่แก่เฒ่าไปอย่างไม่ใยดี”

หลินมั่วถามทันที "เมียเขาไปไหนแล้ว"

เหลาสู่ "เอ่อ ไม่ทราบครับ"

หลินมั่วพอจะคลำทางได้ว่าเมียผู้จัดการโครงการน่าจะมีบางอย่างผิดปกติ

เขาสั่งเหลาสู่ให้ไปสืบเรื่องของเมียผู้จัดการโครงการทันที

เหลาสู่ทำงานนี้ได้ดี หลังจากตระเวนอยู่ที่นี่ครึ่งค่อนวัน ก็สืบข่าวบางอย่างได้

ชาวบ้านแถวนั้นซุบซิบว่า เมียผู้จัดการโครงการมีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวกับหลี่ซุ่น

ไม่รู้ว่าเมื่อสองเดือนก่อนสองคนนี้คบหากันได้ยังไง

มีคนบอกว่าเมียผู้จัดการโครงการหอบเงินหนีไปกับหลี่ซุ่น

กระทั่งพ่อแม่ของผู้จัดการโครงการก็เคยไปหาหลี่ซุ่น แต่ถูกลูกน้องของหลี่ซุ่นทุบตี สุดท้ายก็คว้าน้ำเหลว

เมื่อได้ยินข่าวนี้ หลินมั่วสรุปได้ว่า เรื่องหลี่ซุ่นกับว่านชุนถัง รวมถึงการรั่วไหลของยาฟื้นฟูแยกกันไม่ออกอย่างแน่นอน!

นึกไม่ถึง ทั้งสองเพิ่งกลับมาถึงไม่ทันไร เหลาสู่ก็ได้รับโทรศัพท์จากชายผมทอง

ชายผมทองจับเถียนเถียนกับลุงหลิวไปเพื่อบีบให้เหลาสู่ไปหา

ไม่เพียงเท่านั้น ชายผมทองยังมีท่าทางยโสโอหัง สั่งให้เหลาสู่พาหลินมั่วไปด้วย

ไม่อย่างนั้นก็รอเก็บศพเถียนเถียนกับลุงหลิวได้เลย!

เหลาสู่รับสายแล้ว ก็ทรุดลงกับพื้นเข่าอ่อน

ตอนนี้น้องสาวเป็นญาติคนเดียวของเขา เป็นความเชื่อหนึ่งเดียวในชีวิตของเขา

ลุงหลิวก็เป็นคนที่ดีกับพวกเขามากที่สุด

ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับสองคนนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้

แต่เขารู้ดีว่าถ้าเขาพาหลินมั่วไปที่นั่น หลินมั่วจะต้องตายแน่นอน!

เมื่อเหลาสู่ตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก หลินมั่วก็พูดทันที "ว้าว ฉันยังไม่ทันไปหาพวกเขา แต่พวกเขามาหาฉันก่อน"

“ก็ดี จะได้ไม่เสียเวลา”