หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1546

ชายคนนี้คือหลี่ชุ่น

เมื่อหวงเหมาเห็นหลี่ชุ่นเดินออกมา เขาก็ดีใจขึ้นมาทันที

เขารีบวิ่งไปหาและเล่าเรื่องราวก่อนหน้านี้แบบใส่ไฟ

เล่าว่าหลินมั่วตั้งใจมาเพื่อต่อกรกับหลี่ชุ่นโดยเฉพาะ

หลี่ชุ่นวางอำนาจบาตรใหญ่มาหลายปี ยังไม่เคยมีใครกล้าต่อกรกับเขามาก่อน

โดยเฉพาะหลังจากที่เขามีสัมพันธ์กับตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซู เขาก็ทะนงตัวมากยิ่งขึ้น

ในเมื่อมีคนกล้ามากระตุกหนวดเสือเขาในเวลานี้ เขาจะปล่อยไปได้อย่างไร

หลังจากฟังที่หวงเหมาเล่าจบ ใบหน้าของหลี่ชุ่นก็แดงก่ำด้วยความโมโห เขาตวาดลั่น “แม่งเอ๊ย!”

“หลายปีมานี้ไม่มีใครกล้าพูดกับกูแบบนี้เลยสักคน”

“แม้แต่คนของตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซู เห็นกูก็ยังต้องเกรงใจ”

“เป็นแค่คนต่างเมืองแต่ทำตัวอวดดี ถึงขั้นกล้ามาดูถูกกู”

“ถ้าวันนี้มันยังได้มีชีวิตออกไปจากเมืองฟางชวนกูจะอยู่ไปทำไมอีก”

“ไปรวบรวมคนทั้งหมดแล้วปิดเมืองฟางชวนซะ”

“ถึงจะต้องพลิกหาทั้งเมืองก็ต้องหาไอ้คนต่างเมืองคนนั้นให้เจอ!”

หวงเหมาดีใจมาก

หลี่ชุ่นลงมือแบบนี้เขาจะต้องได้แก้แค้นอย่างแน่นอน

เขารีบลงไปชั้นล่างและพาคนอื่นๆ ไปหาหลินมั่วด้วยตัวเอง

เมื่อหลี่ชุ่นสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ลูกน้องไม่กี่คนที่อยู่ด้านข้างก็รีบขึ้นไปชั้นบนและเริ่มเก็บกวาดภายในห้อง

ขณะนั้นเอง หญิงสาวบนพื้นก็ขยับตัวเล็กน้อย

ลูกน้องคนหนึ่งรีบหันหน้าไป “ท่านหลี่ครับ นังผู้หญิงนี่ยังมีชีวิตอยู่เลย ทำอย่างไรดีครับ”

หลี่ชุ่นเหลือบไปมองเขา “ห่าเอ๊ย นายมาทำงานกับฉันวันแรกหรือไง”

“ถ้ายังไม่ตายก็ทำให้ตายซะ เสร็จแล้วก็เอาไปฝัง!”

“ทำไม จะให้ฉันจับมือสอนเลยไหม”

“ถ้าเขาไม่มาก็แล้วไป”

“แต่ถ้ามาที่ฟางชวนก็ให้ท่านไปต้อนรับเขาหน่อยครับ”

เมื่อได้ยินแบบนั้นหลี่ชุ่นก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที “แล้วจะมาหรือไม่มากันแน่ ทำไมไม่บอกให้ชัดเจน”

“ฉันไม่ได้ว่างทั้งวันสักหน่อย ถ้าเตรียมแล้วเขาไม่มาก็ต้องเสียเวลาฉันอีก”

หวังสวี่ชุนมีสีหน้าอึดอัดใจ เขากระซิบเบาๆ “ท่านหลี่ครับ ผมว่าคนใหญ่คนโตคนนั้นคงมีอำนาจไม่น้อยเลยครับ แม้แต่พี่ใหญ่ก็ไม่รู้แน่ชัด”

“ผมว่า พวกเราเตรียมไปก่อนเถอะครับ จะได้ไม่มีปัญหาทีหลัง!”

หลี่ชุ่นส่งเสียงไม่สบอารมณ์ “ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะมีคนใหญ่คนโตที่ไหนมาที่โทรมๆ อย่างมณฑลก่วงนี่”

“ตอนที่ฉันไปมณฑลซู ตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซูก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรขนาดนั้น!”

“ตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซูมีอำนาจกว่าตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลก่วงตั้งขนาดนั้น แต่พวกเขาก็ไม่ได้ยิ่งยโส!”

หวังสวี่ชุนรู้ว่าตั้งแต่ที่หลี่ชุ่นได้ผูกสัมพันธ์กับตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซู เขาก็เย่อหยิ่งมากกว่าเดิม

ช่วงนี้เขาแทบจะไม่เห็นหม่าเทียนเฉิงอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ