หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1591

คนที่รู้จักหั่วหวาในที่นี้มีไม่มากนัก อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นท่าทางของไท่จื่อที่ยืนอยู่ข้างหั่วหวา ทุกคนในสถานที่แห่งนี้ก็พอจะเดาออกถึงสถานะของหั่วหวาแล้ว

ตอนนี้เอง สายตาของทุกคู่ต่างเบิ่งกว้าง ทุกคนต่างรอดูตำนานที่ยังคงอยู่ด้วยความเกรงกลัว

บนตัวของหั่วหวามีป้ายบ่งบอกมากเกินไป

คนข้างกายของเซวียอู่เยี่ยที่มีความสำคัญที่สุด นักสู้ที่มีความสามารถและมีแนวโน้มที่จะสืบทอดดินแดนทางตอนใต้ที่สุด เป็นหนึ่งในสองหนุ่มที่มีชื่อเสียงที่สุด ท่ามกลางบรรดาคนหนุ่มในหวาซย่า

ไม่ว่าจะเป็นสถานะใด หยิบยกมาก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนตกใจ

บุคคลที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ มาปรากฎตัวที่งานแถลงข่าวแห่งนี้โดยไม่คาดคิด จะไม่ให้คนประหลาดใจได้ยังไง

แน่นอนว่า สถานที่นั้นเงียบกริบไปทั่วอย่างกระทันหัน

ทุกคนต่างมองไปที่จ้าวเทียนหยวน ต้องการดูว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร

แม้ว่าสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซูจะแข็งแกร่ง แต่ว่า เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้ยิ่งใหญ่อย่างหั่วหวา พวกเขายังจะสามารถแข็งแกร่งขึ้นมาอีกเหรอ

จ้าวเทียนหยวนหน้าซีด ในฐานะที่เป็นผู้นำของสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซู ตอนนี้ย่อมต้องออกโรงมาแก้ไขเรื่องนี้โดยอัตโนมัติ

แต่ว่า เมื่อเห็นหั่วหวา ในใจของเขาก็ตื่นตระหนก ไม่รู้ควรพูดอะไรอยู่พักหนึ่ง

ดังนั้น สถานที่แห่งนี้จึงตกอยู่ในความเงียบกริบ บรรยากาศน่าอึดอัดยิ่งขึ้น

เฉียนหย่งอันที่ยืนอยู่ข้างๆเมื่อเห็นเหตุการณ์ ก็รีบลุกขึ้นยืน เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “ที่แท้ก็เพื่อนจางมานี่เอง”

“คิดไม่ถึงจริงๆว่า เซวียอู่เยี่ยจะส่งคนมาแสดงความยินดีในงานแถลงข่าวของว่านชุนถัง เป็นการเสริมบารมีให้กับสถานที่แห่งนี้ของพวกเราจริงๆ”

“เพื่อนจาง หากสิบตระกูลใหญ่ดูแลได้ไม่ทั่วถึง ผิดพลาดประการใด โปรดอภัยให้ด้วย!”

หั่วหวายิ้มบางๆ “เพื่อนเฉียนเกรงใจไปแล้ว”

“เรื่องวันนี้ กระผมแซ่จางก็แค่บังเอิญผ่านมา”

“เพื่อนเฉียนไม่ต้องมีพิธีรีตอง”

ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา เฉียนหย่งอันก็อดหน้าเจื่อนไม่ได้

เมื่อครู่ที่เขาโพล่งเอ่ยถึงเรื่องเซวียอู่เยี่ยขึ้นมา ก็เพื่อต้องการที่จะยกย่องสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซู

งานแถลงข่าวแบบนี้ เซวียอู่เยี่ยได้ส่งคนมาร่วมงาน แสดงว่าเซวียอู่เยี่ยให้ความสำคัญกับเรื่องนี้นะ!

ผลลัพธ์คือ หั่วหวาตอนนี้ตรงเข้าตบหน้าทันที บอกว่าแค่บังเอิญผ่านมาเท่านั้น พูดอีกอย่างก็คือ นี่ไม่ใช่จุดประสงค์ของเซวียอู่เยี่ย

พูดตรงๆก็คือ เซวียอู่เยี่ยไม่เห็นสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซูอยู่ในสายตา ดังนั้น เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเซวียอู่เยี่ย!

เฉียนหย่งอันมองไปที่จ้าวเทียนหยวน ส่วนจ้าวเทียนหยวนยังคงไม่พูดอะไร

เฉียนหย่งอันโกรธเคืองอยู่ในใจ มาถึงขั้นนี้แล้ว เขาควรจัดการยังไง

ในขณะนี้ จู่ๆก็มีเสียงที่เย็นยะเยือกเสียงหนึ่งดังมาจากชั้นบน “ไท่จื่อแห่งเมืองไห่ ก็หยิ่งเกินไปไหม”

“ถึงยังไงเฉียนเหลียงเหวินก็เป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลเฉียน”

“คุณก็พูดง่ายเนอะว่าให้เขาเอารถของคุณไปจอด เหอะ นี่มันจะไม่รังแกกันเกินไปเรอะ”

ได้ยินเช่นนี้ ทุกคนต่างเงยหน้าขึ้นไปมอง และเห็นวั่นจื่อเฟิงเดินลงมาจากชั้นบนอย่างช้าๆ

เมื่อเห็นวั่นจื่อเฟิง ทันใดนั้นเฉียนหย่งอันก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จะพึ่งพาอาศัยจ้าวเทียนหยวนไม่ได้แล้ว ถ้ามีวั่นจื่อเฟิงคอยหนุนหลัง เขาก็ไม่ต้องกลัวหั่วหวาแล้ว!

เมื่อเห็นวั่นจื่อเฟิง สีหน้าของหั่วหวาก็ยังไม่ได้เปลี่ยนไป เขาพูดยิ้มๆ “เป็นเฉียนเหลียงเหวินที่รังแกคนเกินไปก่อน หลานชายของฉัน ก็แค่ระบายความโกรธแทนเพื่อน มีอะไรผิด?”

เฉียนหย่งอันรีบพูดว่า “หลานชายของผมไปรังแกเพื่อนของไท่จื่อตอนไหน”

ไท่จื่อพูดเสียงเย็นชา “เฉินไป๋อวี่ รู้จักไหม”