หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1592

เมื่อได้ยินชื่อนี้ ทุกคนก็ตกตะลึง

ใครก็คิดไม่ถึงว่า ไท่จื่อเป็นผู้หนุนหลังเฉินไป๋อวี่

เฉียนหย่งอันหน้าเปลี่ยนสีทันที ที่คิดถึงเรื่องเมื่อก่อน

เขาพูดเสียงขรึม “ไท่จื่อ เฉินไป๋อวี่เป็นเพื่อนของคุณตั้งแต่เมื่อไร”

“เรื่องของเหลียงเหวินกับเฉินไป๋อวี่ เป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเขา”

“คุณยืนกรานที่จะยื่นมือเข้ามาสอด นี่มันเรื่องบ้าอะไร”

ไท่จื่อพูดเสียงดัง “ก่อนหน้านี้เฉินไป๋อวี่ไม่ใช่เพื่อนของฉัน แต่เขาเป็นเพื่อนของหลินมั่ว!”

“ทุกคนก็รู้ ว่าหลินมั่วเป็นพี่ของฉัน”

“เพื่อนของพี่ ก็คือเพื่อนของฉัน”

“เขาโดนหลานชายของแกสบประมาท วันนี้ฉันช่วยเขาขอคำอธิบาย มีอะไรผิดเหรอ”

“เฉียนหย่งอัน หลานชายของแกชิงคู่หมั้นคนอื่นไป แล้วยังให้คนคุกเข่าขอโทษ ถ้างั้นฉันให้หลานชายของแกช่วยฉันจอดรถ มีอะไรไม่เหมาะสมหรือ”

“หรือว่า อนุญาตให้แค่ตระกูลเฉียนของแกรังแกคนอื่น ไม่อนุญาตให้คนอื่นรังแกพวกแกใช่ไหม”

“นี่มันตรรกะอะไร”

เมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้ หลายคนที่อยู่รอบๆต่างแอบปรบมือให้

เฉียนเหลียงเหวินคุณชายเสเพลคนนี้ อยู่ที่มณฑลซูก็ไม่ได้ทำเรื่องดีๆ คนที่โดนเขารังแกก็มีไม่น้อย

วันนี้ ไท่จื่อพูดเช่นนี้ ก็ได้พูดเข้าไปในก้นบึ้งของใจใครหลายคน

ตอนที่เขารังแกคนอื่น ก็ต้องคิดให้ดี ว่าจะมีคนที่แข็งแกร่งกว่ามารังแกคุณได้ นี่ล่ะถึงเรียกกงเกวียนกำเกวียน!

แน่นอน ผู้คนมากมายยังคงตกตะลึง

พวกเขาคิดไม่ถึงว่า ความสัมพันธ์ของไท่จื่อกับหลินมั่วจะแน่นแฟ้นขนาดนี้

ไท่จื่อยังออกหน้าให้เพื่อนของหลินมั่ว ในโอกาสเช่นนี้?

ดูๆแล้ว เรื่องครั้งนี้ เกรงว่าจะทำจนเป็นเรื่องใหญ่เสียแล้ว

เฉียนหย่งอันหน้าซีดเซียว

ครั้งนี้ไท่จื่อมาที่นี่เพราะเรื่องของหลินมั่วแน่ และหั่วหวาก็มาด้วยตัวเอง เห็นได้ชัดว่าเพื่อสนับสนุนหลินมั่ว

ครั้งนี้ งานแถลงข่าวของว่านชุนถัง ยังจะสามารถดำเนินไปตามปกติอยู่อีกหรือ

เขาอดมองไปที่วั่นจื่อเฟิงที่อยู่ด้านข้างไม่ได้ เขาไม่สามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้แล้ว ได้เพียงแต่คาดหวังให้ตระกูลวั่นลงมือ

วั่นจื่อเฟิงขมวดคิ้วและพูดเสียงขรึม “กรรมเกิดจากเหตุ มีเหตุจึงมีผลตามมา”

“ในเมื่อเรื่องนี้เป็นเรื่องของเฉินไป๋อวี่ งั้นก็ให้เฉินไป๋อวี่เจ้าตัวมาแก้ไขเอง!”

วั่นจื่อเฟิงโกรธสุดขีด “จางเย่ คุณคิดว่าคุณเป็นใคร”

“วันนี้ผมต้องให้การแถลงข่าวนี้ดำเนินไปอย่างราบรื่นให้ได้!”

หั่วหวาหัวเราะเยาะ “งั้นเหรอ”

“คุณยังตั้งใจที่จะยืนกรานว่าจะหนุนหลังเฉียนเหลียงเหวินใช่ไหม”

“วั่นจื่อเฟิง คุณมีความสามารถนี้ใช่ไหม”

วั่นจื่อเฟิงกัดฟันกรอดพลางพูดว่า “คุณดูถูกตระกูลวั่นของผมเหรอ”

หั่วหวา: “วั่นจื่อเฟิง ถ้าคุณมีความสามารถ ก็แก้ไขปัญหานี้ด้วยตัวเอง อย่าเอาแต่อ้างตระกูลวั่นทุกเรื่อง!”

“ถ้าหากต้องการที่จะอ้างถึงตระกูลวั่นจริงๆ งั้นฉันก็อยากถามคุณประโยคหนึ่ง”

“ตระกูลวั่นของคุณ ดูถูกเซวียอู่เยี่ยใช่ไหม”

วั่นจื่อเฟิง “คุณ…”

หั่วหวาปัดมือ “คุณอะไร”

“วั่นจื่อเฟิง ถ้าต้องการที่จะหนุนหลังตระกูลเฉียน ก็ว่ากันตามความสามารถ!”

“ถ้าคุณสามารถรับมือฉันเกินสิบกระบวน ฉันก็จะปล่อยเฉียนเหลียงเหวินไป เป็นยังไง”