หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1593

ทันทีที่พูดคำนี้ ทุกคนที่อยู่ในงานก็มีเสียงโกลาหลขึ้นมา

หั่วหวาก็เอาแต่ใจเกินไปไหมนะ

แม้ว่าหลายคนจะไม่รู้ถึงสถานะของวั่นจื่อเฟิง แต่ว่า ได้รับการต้อนรับจากสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซูเป็นการส่วนตัว ย่อมต้องไม่ใช่คนธรรมดาๆอย่างแน่นอน

วั่นจื่อเฟิงโกรธฟึดฟัด “จางเย่ คุณวางก้ามเกินไปแล้ว!”

“ได้ วันนี้ผมจะให้คุณได้เปิดเนตร ศิลปะการต่อสู้ที่สืบทอดกันมาของตระกูลวั่น!”

วั่นจื่อเฟิงพูดจบ ก็กระโดดลงมาจากชั้นสองทันที

คนรอบข้างไม่น้อยต่างอุทาน หลายต่อหลายคนเป็นคนธรรมดา จะเคยเห็นฉากเช่นนี้ได้อย่างไร

หลินมั่วมองจากระยะไกล หลังจากที่วั่นจื่อเฟิงลงมาที่พื้น กลับไม่มีเสียงแม้แต่สักนิดเดียว

หลินมั่วประหลาดใจ กำลังภายในของวั่นจื่อเฟิง ทำให้เข้ามาในห้องโถงแล้ว

ความสามารถเช่นนี้ คาดว่าน่าจะแกร่งกว่าจ้าวเทียนหยวนอยู่เล็กน้อย!

หั่วหวาต้องการที่จะเอาชนะเขาภายในสิบกระบวน จะสามารถทำได้หรือ

วั่นจื่อเฟิงพุ่งไปข้างหน้าหั่วหวาด้วยความรวดเร็ว และชกไปที่ใบหน้า ตรงเข้ากระแทกที่ใบหน้าของหั่วหวาโดยตรง

ร่างกายของหั่วหวาไม่ขยับ เขาตรงเข้ารับกำปั้นด้วยฝ่ามือข้างเดียว

ฝ่ามือที่รุนแรงนี้ ดูเหมือนต่อยโดนแผ่นเหล็ก แขนของหั่วหวาไม่ขยับเลยสักนิด ต้านรับพลังทั้งหมดของเขา!

วั่นจือเฟิงหน้าเปลี่ยนสี เขาคิดไม่ถึงว่า ความสามารถของหั่วหวาจะแข็งแกร่งขนาดนี้

เขาเปลี่ยนท่วงท่าอย่างรวดเร็ว ในพริบตาเดียวก็อ้อมไปอยู่ข้างหลังของหั่วหวา และชกไปอีกสองสามหมัด

หั่วหวาไม่แม้แต่จะหันหลังกลับมา ราวกับเขามีตาอยู่ข้างหลัง เขาป้องกันการโจมตีทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย

ผู้คนด้านข้างต่างช่วยกันนับ และก็ได้มาถึงกระบวนที่แปดอย่างรวดเร็ว

วั่นจื่อเฟิงดูออกว่า ระหว่างเขากับหั่วหวาฝีมือยังห่างกันไกล

ดังนั้น เขาจึงหยุดโจมตี และถอยกลับอย่างว่องไว คิดจะเลี่ยงอยู่ด้านข้าง

ขอแค่รับได้เกินสิบกระบวน ก็นับว่าเขาชนะแล้ว!

แต่ว่า เขาเพิ่งถอยหลังไม่ถึงสามก้าว หั่วหวาก็พุ่งมาข้างหน้า

ก่อนที่เขาจะทันได้โต้ตอบ หั่วหวาก็คว้าข้อมือของเขาไว้

วั่นจื่อเฟิงรีบใช้มือจับและคิดจะโต้กลับหั่วหวา

แต่เขาก็ยังช้าเกินไป หั่วหวาใช้กำลังดึงอย่างแรง จนวั่นจื่อเฟิงโดนดึงมาอยู่ที่ข้างหน้าของเขา

แต่ว่า ถ้าหากไม่ให้เฉียนเหลียงเหวินไปจอดรถ งั้นงานแถลงข่าวในวันนี้ ก็ต้องอวสานเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุดแล้ว เพื่องานแถลงข่าวครั้งนี้ หัวหน้าตระกูลเฉียนก็ต้องเดินไปชั้นบน และให้เฉียนเหลียงเหวินเดินออกมา

เฉียนเหลียงเหวินหน้าซีด สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

เขาไม่คิดไม่ฝัน ว่าจะต้องลงเอยแบบนี้ แค่เพียงเพราะตัวเองไปกลั่นแกล้งเฉินไป๋อวี่

เขาเพิ่งเดินไปถึงข้างรถของไท่จื่อ ก็เห็นเฉินไป๋อวี่นั่งอยู่ในรถยนต์ กำลังมองมาที่เขาและหัวเราะร่วน

“เพื่อนเฉียน โทษที ลำบากแล้ว!”

“รถหลายคันตรงนี้ เกรงว่าต้องรบกวนนายแล้ว!”

เฉินไป๋อวี่พูดพลางหัวเราะ

เฉียนเหลียงเหวินมองไปรอบๆ ก็เห็นรถหลายสิบคันจอดอยู่ข้างหลัง

เขาเกือบเป็นลมด้วยความโมโห

เขาคิดว่ามีรถเพียงคันเดียว คิดไม่ถึงว่า จะให้เขาไปจอดรถตั้งเยอะแยะขนาดนี้?

คิดว่าเขาเป็นยามจริงๆหรือไง