หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1615

คราวนี้หลินมั่วผลักเขาคนนี้ลงไปในฝูงชน และชกต่อยคนที่เหลือล้มลงกองที่พื้น

คนเหล่านี้กำลังจะหยิบสิ่งของตีเฮ่อเชียนเสวี่ย

หลินมั่วลงมืออย่างไร้น้ำใจ

คนเหล่านี้ถูกต่อยล้มลงที่พื้นจนมึนงง ที่โชคไม่ดีคือถึงขั้นกระดูกหัก นอนร้องโอดครวญอยู่บนพื้น

คราวนี้ ทุกคนที่กำลังโวยวายด้วยความโมโหก็ตะลึงทันที

ไม่มีใครคาดคิด หลินมั่วกลับกล้าลงมือในสถานการณ์แบบนี้

บนเวที วั่นจื่อเฟิงเห็นเหตุการณ์ ทันใดนั้นก็มีแสงแห่งความเยือกเย็นแวบผ่านในดวงตา

“ช่างกล้ามาก ! ”

“ถูกคนเปิดโปงคำโกหก และยังใช้กำลังทำร้ายคนอื่น? ”

“คนแบบนี้ ตระกูลวั่นไม่มีทางมองข้ามแน่นอน ! ”

วั่นจื่อเฟิงตวาด คนที่เชิดชูยอดฝีมือก็ลุกขึ้นยืน

ท่วงท่านั้น ขอเพียงวั่นจื่อเฟิงออกคำสั่ง พวกเขาเหมือนพร้อมไปล้อมโจมตีหลินมั่วทันที !

วั่นจื่อเฟิงเกิดความอาฆาตต่อหลินมั่วนานแล้ว เพียงแต่เมื่อก่อนหลินมั่วดูถูกว่าเขาข่มเหงผู้อ่อนแอกว่า เผด็จการ ทำให้เขาไม่กล้าลงมือ

ตอนนี้ได้โอกาส จึงอยากใช้เรื่องนี้มาจัดการหลินมั่ว

คนของสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซูเห็นเช่นนี้ ก็พากันลุกขึ้น และจ้องหลินมั่วด้วยความโกรธเคือง

ในส่วนเฉียนหย่งอันกลับยิ้มแสยะ “ประธานหลิน เป็นอะไรไป”

“โกรธเพราะละอายเหรอ”

“แค่ถูกคนเปิดโปงคำโกหก ไม่ต้องถึงขั้นโกรธขนาดนี้ไหม”

“เป็นคน ต้องรู้จักสำรวม ! ”

หลินมั่วไม่สนใจพวกเขา เพียงยื่นมือปัดที่หัวไหล่ ราวกับปัดฝุ่นของคนเมื่อสักครู่อย่างไรอย่างนั้น

จากนั้น เขากวาดสายตามองฝูงชน สุดท้ายจรดสายตาไปที่เฉียนหย่งอัน “หมอเทวดาเฉียน วิถีต้อนรับแขกของสิบตระกูลใหญ่ของคุณเป็นแบบนี้เหรอ”

“คุณเชิญผมมา ตอนนี้ เรื่องยังไม่ทันพูดจบ ก็มีคนลงไม้ลงมือ จะไล่ผมลงไป? ”