หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1624

หลังจากจ้าวเทียนหยวนเอ่ยปาก หัวหน้าตระกูลอีกเก้าคน ก็เอ่ยปากให้ความช่วยเหลือต่อเนื่องกัน โดยบอกว่าพวกเรารู้เรื่องนี้

และการเอ่ยปากของสิบตระกูลใหญ่ ก็ทำให้ทุกคนภายในงานส่งเสียงอึกทึกขึ้นมาอีกครั้ง

วั่นจื่อเฟิงซึ่งอยู่บนเวที ทำการชี้หลินมั่วทันที “ไอ้แซ่หลิน ตอนนี้แกมีอะไรจะพูดอะไรอีกไหม”

“หลายคนเป็นพยานแบบนี้ นี่ก็คือหลักฐาน แกยังกล้าเถียงอีกเหรอ”

ผู้แทนจำหน่ายคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ หยวนเต๋อกล่าวเสียงดังว่า “ไม่มีทางปล่อยแกไปแน่!”

“ฆ่าคนไปมากมายขนาดนั้น ต้องทำให้เขาชำระด้วยเลือด!”

“ฆ่าเขา! ฆ่าเขา!”

ทุกคนตะโกนเสียงดัง ราวกับว่าหลินมั่วเป็นคนเลวที่ชั่วร้ายมากจริงๆ

เฉียนหย่งอันยิ้มเล็กน้อย เขามองหลินมั่วอย่างสงบ

กระทั่งเสียงของทุกคนหยุดลง เขาถึงกล่าวเบาๆ ว่า “หลินมั่ว ผมเห็นว่าคุณยังเป็นวัยรุ่น เลยอยากให้โอกาสคุณสักหน่อย”

“คุณยอมรับผิดซะ แล้วคืนตำรับยาให้พวกเรา แล้วผมจะไม่สืบสวนเรื่องอื่นๆ!”

“ยังไงเรื่องนี้คุณก็ไม่ได้เป็นคนทำ จะว่าไปแล้วคุณก็ไม่รู้เรื่อง เป็นแค่ผู้ถูกกระทำเท่านั้น!”

พอได้ยินคำพูดนี้ คนภายในงานคนหนึ่งก็ตะโกนขึ้นมาว่า “หมอเทวดาเฉียนใจกว้างจริงๆ!”

“ไอ้แซ่หลิน แกยังไม่รีบก้มหัวขอบคุณหมอเทวดาเฉียนอีกเหรอ”

“คนแบบนี้ ให้โอกาสมันทำไม ควรจะเอาชีวิตมันซะ…”

หลินมั่วยังคงเงียบสงบ เขาพูดเสียงดังว่า “เฉียนหย่งอัน พูดไปพูดมา คุณยังอยากได้ตำรับยาจากอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อของพวกเขาซื่อใช่ไหม”

“เหอะ แต่ไม่ว่าคุณปั้นเรื่องดีแค่ไหน ต่อให้หัวหน้าของสิบตระกูลใหญ่หน้าด้าน ก็ไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าตำรับยาของผมขโมยมาจากพวกคุณ!”

“ถ้าอยากถามหาความรับผิดชอบจากผม อย่างน้อยคุณต้องแสดงหลักฐานที่เป็นรูปธรรมออกมาสักหน่อย”

“ไม่ใช่พวกคุณสองสามคนแสดงละครอยู่ฝ่ายเดียว หลอกลวงคนไร้สมองกลุ่มนี้แล้ว ก็ทำให้คนเชื่อถือได้!”

พอพูดคำนี้ออกมา ทุกคนก็ส่งเสียงดังเกรียวกราวอีกครั้ง

คำพูดนี้ของหลินมั่ว กำลังด่าทุกคนที่อยู่ด้านล่าง

เฉียนหย่งอันกล่าวด้วยความโมโหว่า “ไอ้แซ่หลิน มาถึงตอนนี้แล้ว แกยังจะดื้อดึงอยู่เหรอ”

ยอดฝีมือหลายคนนั้นกำลังจะลงมือ ทันใดนั้นเสียงอันมีเสน่ห์ก็ดังเข้ามาจากด้านนอกประตู “คุณบอกว่าใครเป็นพันธุ์ผสมนะ”

เสียงชัดเจนและสง่างาม มีความเฉื่อยช้าอยู่เล็กน้อย แต่น้ำเสียงกลับมีความเหน็บหนาวที่ทำให้คนหวาดกลัวแฝงอยู่

ทุกคนหันหน้ามา เห็นหญิงสาวสวมกระโปรงสีแดงยาวคนหนึ่ง กำลังเดินมาจากประตูทางเข้าอย่างช้าๆ

ข้างกายหญิงสาว มีคนติดตามอยู่นับสิบ

ส่วนด้านนอกประตู พนักงานรักษาความปลอดภัยพวกนั้น ตอนนี้ล้มอยู่บนพื้นหมดแล้ว ดูเหมือนว่าจะโดนทุ่ม

หน้าตาของหญิงสาวเรียกได้ว่าสวยมาก บนใบหน้ามีรอยแผลยาวอยู่รอยหนึ่ง แต่มันไม่กระทบต่อความงามของเธอเลย กลับเพิ่มความน่าทึ่งให้เธอมากขึ้นด้วยซ้ำ

บนลำคอมีลายแมงมุมสีแดงดั่งเลือดอยู่ลายหนึ่ง ขยายไปจนถึงหน้าอก ยิ่งเพิ่มความงดงามอันแปลกประหลาดมากขึ้นเล็กน้อย

บนข้อเท้าขาวนวลของเธอ มัดเชือกสีแดงที่เปลี่ยนเป็นสีเหลืองอยู่เส้นหนึ่ง

บนเชือกสีแดง มีกระดิ่งเก่าทรุดโทรมอยู่อันหนึ่ง เมื่อเดินก็จะส่งเสียงติงตางติงตางอันไพเราะออกมา

ผู้มาเยือน คือแมงมุมพิษแห่งเมืองไห่!