หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1650

ทุกคนส่งเสียงดังเซ็งแซ่

พูดตามตรง ก่อนหน้านี้ไม่มีใครเชื่อหลินมั่ว

ทว่า ตอนนี้ทุกคนเชื่อหลินมั่วหมดสิ้นแล้ว

ในเวลานี้ วั่นจื่อเฟิงยังคงดื้อดึง พร่ำขอให้หลินมั่วพิสูจน์ การกระทำเช่นนี้ทำให้ทุกคนดูแคลนเขา

ไท่จื่อโกรธจัด "วั่นจื่อเฟิง ฉันคิดว่านายสมองกลวง เลวไม่มีที่ติจริงๆ!"

“ตั้งแต่แรก นายพร่ำบ่นว่าหลินมั่วโกหกหลอกลวงผู้คน”

“ถึงเวลานี้แล้ว นายยังไม่ยอมเชื่ออีกเหรอ”

"ว่าไง สิบตระกูลใหญ่มณฑลซูให้เงินนายเท่าไหร่ คนตระกูลวั่นของนายถึงได้ไปเป็นสุนัขรับใช้"

วั่นจื่อเฟิงเดือดดาล “นายพูดอะไร”

“กล้าดียังไงพูดว่าคนตระกูลวั่นของฉันเป็นสุนัข”

“ฉันขอบอกว่า เรื่องนี้ตระกูลวั่นอยู่ร่วมโลกกับนายไม่ได้!”

ไทจื่อก็โกรธเกรี้ยว "ฉันด่านายแล้ว ยังไง"

วั่นจื่อเฟิงโกรธมาก เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาตะโกนว่า "ฉันจะโทรหาครอบครัวเดี๋ยวนี้!"

“ต่อให้วันนี้ฉันตายที่นี่ ฉันจะไม่ยอมให้พวกนายดูถูกตระกูลวั่นของฉันแบบนี้…”

วั่นจื่อเฟิงพูดยังไม่ทันขาดคำ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นก่อน

วั่นจื่อเฟิงชะงักไปครู่หนึ่ง หมายเลขที่แสดงบนหน้าจอคือหัวหน้าตระกูล

เขารับโทรศัพท์ประหลาดใจ “พี่ใหญ่ เกิดอะไรขึ้น”

เสียงวิตกกังวลดังขึ้น "จื่อเฟิง หมอเทวดาที่นายเชิญมาอยู่ที่ไหน"

“ตอนนี้คุณปู่อาการหนักแล้ว!”

วั่นจื่อเฟิงหน้าซีด รีบพูดว่า "พี่ใหญ่ หมอเทวดาอยู่ตรงนี้ครับ"

“รอเดี๋ยวครับ ผมจะให้เขาพูดสายเดี๋ยวนี้!”

วั่นจื่อเฟิงพูดจบก็รีบยื่นโทรศัพท์ให้เฉียนหย่งอัน "หมอเทวดาเฉียน เร็วเข้า เร็วเข้า!"

เฉียนหย่งอันรับโทรศัพท์แล้วรีบพูดว่า "หัวหน้าตระกูลหวั่น อาการเป็นอย่างไรบ้าง"

หัวหน้าตระกูลหวั่นเล่าอาการรอบหนึ่ง เฉียนหย่งอันถึงกับตกตะลึงทันที

เฉียนหย่งอันสีหน้ายุ่งยากใจ ฝืนพูดว่า "ให้...ให้โสมพันปีคุณท่านก่อน รักษาชีวิตคุณท่านก่อนชั่วคราว..."

“เรื่องอื่น รอผมไปก่อนค่อยว่ากัน…”