หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1652

คุณชายวั่นหันไปมองวั่นจื่อเฟิงจนใจ "อารอง หรือว่า..."

วั่นจื่อเฟิงโบกมือ "อยากจะให้ฉันขอโทษ ฝันไปเถอะ!"

“ฉันจะบอกให้นะ ต่อให้ต้องตาย ฉันก็จะไม่ขอโทษคนหลอกลวงพรรค์นี้!”

“เขาไม่ใช่หมอเทวดาสักหน่อย เขาก็รักษาคุณปู่ไม่ได้เหมือนกัน”

“เขาเป็นแค่คนโกหกพกลม อยากให้ฉันที่เป็นคนของตระกูลวั่นก้มหัวให้เขา”

“ฉันจะบอกให้นะ หัวเด็ดตีนขาดฉันก็จะไม่ขอโทษ!”

คุณชายวั่นพูดไม่ออก เวลานี้แล้ว วั่นจื่อเฟิงยังดื้อรั้นหัวชนฝาอย่างนี้อีกหรือ

ทว่า หลินมั่วก็มีท่าทียืนกรานเช่นกัน

ถ้าวั่นจื่อเฟิงไม่ขอโทษ คุณปู่จะไม่ตายหรือ

ขณะนี้ มีเสียงกังวลดังมาจากโทรศัพท์ "จื่อเฟิง จื่อเฟิง หมอเทวดาของคุณอยู่ที่ไหน"

“คุณท่านจะไม่ไหวแล้ว คุณ...คุณรีบให้พวกเขาหาทางเร็วเขา!”

ปลายสายวุ่นวายโกลาหล เห็นได้ว่าสถานการณ์ของคุณท่านวั่นวิกฤตมาก

วั่นจื่อเฟิงยืนเชิดหน้าคอแข็ง ชี้หลินมั่วแล้วตะคอกว่า "คนแซ่หลิน ถ้าพ่อฉันเป็นอะไรไป ฉันจะไม่ปล่อยนายไป!"

หลินมั่วงุนงง อยู่ดีๆ ก็กลายเป็นแพะ

ไท่จื่อด่า "คนแซ่วั่น นายเป็นหมาหรือไง เที่ยวกัดไปทั่ว!"

“เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับหลินมั่ว”

“แม่งเอ๊ย นายยังเป็นคนหรือเปล่า”

วั่นจื่อเฟิง "เขาคือคนที่รบกวนความคิดของหมอเทวดาเฉียน หมอเทวดาเฉียนถึงรักษาพ่อของฉันไม่ได้!"

ทุกคนในที่นั้นต่างพูดไม่ออก วั่นจื่อเฟิงคนนี้เถียงข้างๆ คูๆ

คุณชายวั่นกัดฟัน เขาร้อนใจแทบแย่ แต่เขาไม่อาจบังคับหลินมั่วช่วยชีวิตคุณปู่ได้

ในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตาย วั่นฉงซานจู่ๆ ก็เดินออกมาจากฝูงชน

วั่นฉงซานเดินไปหาหลินมั่วแล้วทำมือคำนับ "คุณหลิน คุณท่านตระกูลวั่นมีบุญคุณกับผม"

“ในเมื่อคุณเอ่ยปากแล้ว ผมจะไม่ช่วยได้อย่างไร”

วั่นฉงซานหายใจเข้าลึกพลางพยักหน้าช้าๆ

เขาเป็นคนค่อนข้างมั่นคงและไม่ชอบพูดมาก แต่สีหน้าของเขาบ่งบอกทุกอย่าง

หลินมั่วมองคุณชายวั่น "บอกให้พวกเขาเอาน้ำแข็งใส่ปากคุณท่านก่อนแล้วเติมพริกลงไปสักสองเม็ด ยิ่งร้อนยิ่งดีจะช่วยยื้อชีวิตเขาได้ก่อน"

ทุกคนต่างตกตะลึง วั่นจื่อเฟิงก็โวยวายทันที "เพี้ยนหรือไง"

“พ่อของฉันอาเจียนเป็นเลือด ป่วยหนักขนาดนี้ ยังให้เขากินพริกกับน้ำแข็ง อยากให้เขาตายหรือไง”

ทุกคนต่างกระซิบกระซาบกัน แม้แต่คนธรรมดาก็ไม่อาจทนกินแบบนี้ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนใกล้ตาย

แต่คุณชายวั่นไม่สนใจ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วถ่ายทอดคำพูดของหลินมั่ว

คนตระกูลวั่นก็ค่อนข้างสับสน คุณชายวั่นรีบพูดว่า "เร็วเข้า อย่าเสียเวลา!"

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันรับผิดชอบเอง!”