หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1719

ในวันเดียวกันนั้น หลินมั่วรีบร้อนกลับมณฑลก่วง

หลังจากกลับไป เขาก็ไม่ได้รีบร้อนปรากฏตัว แต่ติดต่อหลี่เถียจุ่ยให้มาพบเขา

หลินมั่วอยู่เมืองตะวันออกใต้สองสามวันมานี้ หลี่เถียจุ่ยสามารถควบคุมทุกอย่างในมณฑลก่วงได้อย่างเต็มที่

“ตอนนี้สถานการณ์เป็นไงบ้าง?”

หลินมั่วเอ่ยถาม

หลี่เถียจุ่ยขมวดคิ้วแน่น “แย่มาก”

“สิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซูกับสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลก่วงร่วมมือกัน ตอนนี้ควบคุมสถานการณ์โดยรวมของมณฑลก่วงแล้ว”

“จ้าวเทียนหยวนมอบของหมั้นให้ประธานสวี่ด้วย บอกว่าจะแต่งประธานสวี่เป็นภรรยา พรุ่งนี้จะไปรับ”

ใบหน้าของหลินมั่วเย็นชาทันที “อะไรนะ!?”

หลี่เถียจุ่ยพูดเสียงทุ้มต่ำ “จ้าวเทียนหยวนอยากให้อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อส่งมอบยาฟื้นฟู แต่ประธานสวี่ไม่ยอม”

“อีกอย่าง คนอื่นก็รู้กันหมดว่ายาฟื้นฟูได้รับการพัฒนาโดยอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ”

“ที่จริงจ้าวเทียนหยวนแย่งไปไม่ได้ เลยอยากใช้วิธีแบบนี้ โดยแต่งงานกับประธานสวี่และใช้กำลังเข้ายึดครองอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ”

“เป็นแบบนี้แล้ว ยาฟื้นฟูก็จะตกอยู่ในมือของเขา!”

หลินมั่วทุบโต๊ะเสียงดัง “จ้าวเทียนหยวนสมควรตาย!”

“ปั้นซย่าล่ะ? ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง?”

หลี่เถียจุ่ยเอ่ย “ประธานสวี่ถูกกักบริเวณในบ้าน สิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซูส่งมือดีหลายคนมาเฝ้าดู เธอหนีไปไหนไม่ได้เลย”

“ยิ่งไปกว่านั้น จ้าวเทียนหยวนยังจับพ่อแม่ของประธานสวี่ แล้วก็เพื่อนอีกสองสามคนของเธอด้วย”

“เขาข่มขู่ประธานสวี่ ถ้าประธานสวี่หนีไปหรือไม่แต่งงานกับเขา เขาก็จะฆ่าคนเหล่านี้”

“ตอนนี้ประธานสวี่ก็เลยไม่มีทางเลือก!”

สีหน้าของหลินมั่วเย็นยะเยือกกว่าเดิม ท่าทางก็ดูดุร้ายมากขึ้น

ไอ้จ้าวเทียนหยวนนี่มันเลวทรามต่ำช้ามากเลยจริงๆ!

หลี่เถียจุ่ยพูดเสียงทุ้ม “ไม่ใช่แค่นี้ จ้าวเทียนหยวนทำให้เฉินเซิ่งหยวนได้รับบาดเจ็บด้วย เกือบจะยึดเรือนส่วนตัวของหนานปิงเอ๋อร์ แล้ว”

“ในช่วงเวลาวิกฤติที่สุด เซวียอู่เยี่ยออกปากพูดออกมาเอง เขาถึงได้ไม่กล้าทำอะไรหนานปิงเอ๋อร์!”

หลินมั่วพยักหน้าอย่างเนิบช้า “ดีมาก!”

“จริงสิ โทรเรียกเหลาหู่มาทีสิ ผมมีเรื่องอยากให้เขาทำสักหน่อย!”

สีหน้าของหลี่เถียจุ่ยดูย่ำแย่ไปและพูดเสียงเบา “เมื่อคืนเหลาหู่ถูกคนลอบโจมตีจนได้รับบาดเจ็บสาหัส”

“ถ้าไม่ใช่เพราะเพื่อนพ้องข้างกายสู้สุดตัวเพื่อช่วยเหลือ เหลาหู่คงไม่เหลือชีวิตรอดแล้ว!”

“แต่เขาถูกตัดแขนไปหนึ่งข้าง แขนข้างนี้คงจะต่อกลับไม่ได้แล้ว!”

สีหน้าของหลินมั่วเย็นยะเยือกทันที “ฝีมือใคร?”

หลี่เถียจุ่ยส่ายๆ หน้า “ยังไม่รู้แน่ชัด แต่ต้องเป็นคนของมณฑลก่วงแน่”

“คนของมณฑลก่วง ส่วนมากจะอยู่เมืองก่วงหยาง ไม่เข้าไปในเมืองเอก”

“ลอบโจมตีเหลาหู่ในเมืองเอกได้ แถมยังทำให้เขาบาดเจ็บหนัก ก็เหลือแต่คนจากสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลก่วงแล้ว”

“จากข้อมูลที่เราได้รับ เหลาหู่รับสายโทรเข้าและออกไปในวันนั้น”

“เหลาหู่ยังไม่ได้สติ รอให้เขาฟื้นก็จะรู้ได้ว่าใครโทรมาและสืบได้ว่าใครเป็นคนลงมือ”