หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1718

เห็นคนคนนี้ หลินมั่วก็ขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้

เขาเคยเห็นคนคนนี้มาก่อน เป็นหนึ่งในแขกเหรื่อของตระกูลวั่น

การที่ไล่ตามเขามาตอนนี้หมายความว่าไง?

หลินมั่วเปิดประตูรถและเดินออกมา “นี่ลูกพี่…”

ชายคนนั้นตะโกนด้วยความโกรธ “ใครเป็นลูกพี่ของนาย?”

“ไอ้คนแซ่หลิน ไม่นึกเลยว่าจะกล้ามาดูถูกคุณหนูของตระกูลเรา? ”

“วันนี้ฉันต้องฆ่าแกให้ได้!”

ชายคนนั้นพูดพลางกระโดดพุ่งตรงไปที่หลินมั่วโดยที่กำหมัดไว้มือทั้งสองข้างและมุ่งไปที่ขมับของหลินมั่วทั้งสองข้าง

หลินมั่วหลบ แต่ความเร็วของชายคนนี้ก็เร็วมากทำให้ร่างกายปะทะกันโดยตรง

หลินมั่วหลบไม่ทัน ได้แต่ต้องออกหมัดสู้กับชายคนนี้

พลังของชายคนนี้ก็ไม่น้อยเลย พริบตาเดียวไม่คิดเลยว่าจะสู้กับหลินมั่วอย่างสูสี

ที่สำคัญคือชายคนนี้ออกหมัดได้บ้าคลั่งมาก ดูจากท่าทางของเขาเหมือนว่าจะมาเพื่อสังหารหลินมั่วโดยเฉพาะ

เดิมทีหลินมั่วคิดจะขู่ให้เขาถอย แต่หลังจากที่รู้ถึงเจตนาฆ่าเขาก็ไม่กล้าประมาทอีก

ทั้งสองคนสู้อย่างเต็มกำลังและต่อสู้กันนานกว่าสิบนาที

ในที่สุดหลินมั่วก็ได้โอกาสชกชายคนนั้นด้วยกำลังทั้งหมดที่มี หมัดเดียวก็ชกเขากระเด็นไปไกล

ชายคนนี้ชนเข้ากับรถออฟโรดที่อยู่ด้านหลังจนประตูรถออฟโรดเป็นรูขนาดใหญ่

การโจมตีที่รุนแรงทำให้ชายคนนี้อาเจียนเป็นเลือด

แต่เขากลับไม่หยุดยั้งเจตนาเดิม เขากระโดดขึ้นมาและพุ่งไปหาหลินมั่ว

หลินมั่วหลบไม่ได้จึงหาโอกาสแทงเข็มเงินเข้าที่ไหล่ของชายคนนั้น

จากนั้น ในที่สุดชายคนนั้นก็ไม่สามารถต่อสู้ได้อีกต่อไป

เขานั่งทรุดตัวลงกับพื้น สีหน้าของเขายังคงดูเคร่งขรึม: ไอ้คนแซ่หลิน เก่งจริงก็ปล่อยฉันสิ แล้วเรามาสู้กันจนตายไปข้าง!”

หลินมั่วขมวดคิ้วแน่ “ลูกพี่ ผมกับพี่ไม่มีความแค้นอะไรกัน ทำไมต้องอยากสู้กับผมด้วย?”

หลินมั่วรู้ว่านี่ไม่ใช่คนที่ตระกูลวั่นส่งมาอย่างแน่นอน

ถ้าตระกูลวั่นอยากฆ่าเขาคงไม่มีทงส่งคนมาแค่คนเดียวหรอก!

ชายคนนั้นกัดฟันและคำรามเสียงดัง “ไม่มีความแค้นต่อกันเหรอ?”