หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1752

เมื่อได้ยินคำพูดของสวี่ปั้นซย่า สวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ยก็ตะลึง

สวี่เจี้ยนกงรีบเอ่ย “ปั้นซย่า ลูก…ลูกอย่าเรื่องโง่ๆ นะ!”

สวี่ปั้นซย่าส่ายหน้า “พ่อ ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก ฉันไม่เป็นอะไรแน่”

“ตอนนี้พ่อกับแม่ต้องจำคำพูดฉันให้ดีๆ”

“ฉันส่งคนไปแล้ว พรุ่งนี้ในงานแต่ง ฉันจะขอให้จ้าวเทียนหยวนปล่อยพ่อแม่”

“พอถึงเวลา พ่อแม่ก็รีบพาหลินซีหนีไป จะมีคนมาคนรอรับ”

“พ่อกับแม่ไปกับคนพวกนั้น ไปจากเมืองก่วงหยาง ไปได้ไกลเท่าไรยิ่งดี อย่าได้กลับมาอีกเด็ดขาด!”

ฟังฮุ่ยเอ่ยอย่างร้อนรน “แล้วลูกล่ะ?”

สวี่ปั้นซย่าหัวเราะ “ไม่ต้องกังวล ฉันมีแผน”

“เดี๋ยวฉันจะรีบไปสมทบ!”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยสบตากัน ใบหน้าของทั้งสองคน

“ปั้นซย่า ลูก…ลูกต้องระวังตัวด้วยนะ”

“ไม่ว่ายังไง พ่อกับแม่ก็ไม่อยากให้ลูกต้องเสี่ยงอันตราย”

ฟังฮุ่ยเอ่ยเสียงหนัก

สวี่ปั้นซย่าพยักหน้า

ตอนนั้นเอง สวี่หลิงหลิงก็ผลักประตูเข้ามาอย่างไม่พอใจ “พี่เสร็จหรือยัง ยังไม่รีบแต่งหน้าจะไม่ทันแล้วนะ!”

สวี่ปั้นซย่าพูดอะไรต่อไม่ได้ จึงได้แต่ส่งโทรศัพท์ให้สวี่หลิงหลิง

ช่างแต่งหน้าหลายคนเดินเข้ามาเริ่มแต่งหน้าให้สวี่ปั้นซย่า

ครั้งนี้ สวี่ปั้นซย่ายอมให้ความร่วมมือ

เมื่อแต่งหน้าเสร็จแล้วเธอก็สวมใส่ชุดแต่งงาน

แต่ว่าตอนที่ใส่ชุด เธอฉวยโอกาสที่ไม่มีใครทันสังเกตหยิบมีดหั่นผลไม้บนโต๊ะมาซ่อนไว้ในชุด

สายตาของเธอแน่วแน่ เธอตัดสินใจแล้ว

ในงานแต่ง เธอจะใช้การแต่งงานมาเป็นข้ออ้างในการบีบบังคับให้จ้าวเทียนหยวนปล่อยตัวพ่อแม่และหลินซี