หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1760

เมื่อเห็นคนกลุ่มนี้ ท่าทางของทุกคนก็เปลี่ยนไปทันที

คนกลุ่มนี้เป็นกลุ่มเดียวกันกับที่แมงมุมพิษพาตัวจากไห่เฉิงไปยังมณฑลซู

ในงานแถลงข่าวของวั่นชุนถัง แมงมุมพิษใช้คนกลุ่มนี้ล้อมรอบคนของมณฑลก่วง เพื่อไม่ให้ใครจากสิบตระกูลของมณฑลก่วงทำอะไรได้

แม้ว่าครั้งนี้จะมีคนมาไม่มากเท่าครั้งที่แล้ว แต่พลังการต่อสู้ของพวกเขาก็ไม่อ่อนแออย่างแน่นอน

นอกเหนือจากสิ่งอื่นใดแล้ว คนจากตระกูลในมณฑลก่วงล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาเลย!

จู่ๆ หัวหน้าตระกูลเผิงก็ชะงักและมองไปที่จ้าวเทียนหยวนเพื่อขอความช่วยเหลือ

จ้าวเทียนหยวนขมวดคิ้ว เขาไม่คาดคิดว่าแมงมุมพิษจะมาในเวลานี้

แต่เขาไม่ได้กังวลเลยสักนิด และสีหน้าของเขายังคงสงบ

“หลินมั่ว วันนี้เป็นวันมงคลของฉัน แกเข้ามาก่อเรื่องแบบนี้เหมาะสมหรือ?”

“ฉันได้ยินมาว่าแกมีน้องสาวทางสายเลือดเหลือเพียงคนเดียว”

“ฉันรู้ว่าแกไม่กลัวตาย แต่ถ้าเรื่องใหญ่เกินไป แกไม่กลัวว่าน้องสาวคนเดียวของแกจะถูกคุณฆ่าด้วยเหรอ?”

จ้าวเทียนหยวนพูดช้าๆ

เขากำลังข่มขู่หลินมั่วจริงๆ หากหลินมั่วยังคงสร้างปัญหาต่อไป เขาจะฆ่าหลินซี

สีหน้าของสวี่ปั้นซย่าเปลี่ยนไป เธอรีบคว้าแขนหลินมั่วไว้ “หลินมั่ว พวกเขาจับตัวซีเอ๋อร์กับพ่อแม่ของฉัน รวมถึงเติ้งจวินและคนอื่นๆ ไปด้วย”

“จะ..จะทำอย่างไรดี?”

หลินมั่วยิ้มบางๆ “ไม่เป็นไร คุณไม่ต้องกังวล”

ขณะที่เขาพูด เขาก็หันไปมองที่จ้าวเทียนหยวนและเยาะเย้ย “จ้าวเทียนหยวน ฉันลืมบอกแก”

“เพื่อนของฉันพาพ่อแม่และน้องสาวของฉันกลับไปแล้ว”

“ขอบใจที่ดูแลพวกเขามาจนถึงทุกวันนี้”

“ไม่ต้องกังวล ฉันจะใช้วิธีการเดียวกันนี้เพื่อดูแลครอบครัวของแกในอนาคตอย่างแน่นอน!”

สีหน้าของจ้าวเทียนหยวนเปลี่ยนไปทันที เขาพูดอย่างกังวล “แก...แกโกหก!”

“ฉันเพิ่งออกมาจากที่นั่นเมื่อเช้านี้ พวกมันยังถูกขังอยู่ในนั้น ใครพาพวกมันออกไป?”

“ฉันได้จัดเตรียมคนฝีมือดีของตระกูลจ้าวไปเฝ้าไว้ที่นั่น ต่อให้แกจะส่งคนไปที่นั่นจริงๆ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะช่วยเหลือพวกเขา”

หลินเจา “หลินมั่วเคยช่วยชีวิตฉัน เรื่องของเขา ก็ถือเป็นเรื่องของฉัน”

“หัวหน้าตระกูลจ้าวจับเด็กและคนแก่มาข่มขู่คนอื่น แบบนี้ไม่ค่อยดีไปหน่อยมั้ง”

จ้าวเทียนหยวนโกรธมาก เขาตะโกนเสียงดัง “หลินเจา หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว!”

“รอเรื่องนี้จบ ฉันจะจัดการแก”

หลินเจาหัวเราะ “งั้นฉันจะรอ”

จ้าวเทียนหยวนวางสาย ก่อนจะโทรหาไปอีกด้าน

คนอีกกลุ่มคอยเฝ้าพวกเติ้งจวินกับเสี่ยวอู่

แต่กลับได้ยินเสียงโทรศัพท์ของปลายสายที่เขากำลังโทร

คนของไท่จื่อหยิบโทรศัพท์ออกมาโบกให้จ้าวเทียนหยวน ก่อนจะยกยิ้ม “ไอ้หย๋า ผู้นำตระกูลจ้าว ขอโทษทีนะ”

“เมื่อกี้ฉันเพิ่งจัดการกับคนไป ก็เลยเก็บโทรศัพท์มันมาด้วย”

“ไม่คิดเลยว่าแกจะรู้จักพวกมันด้วย”