หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1761

เห็นภาพฉากนี้ จ้าวเทียนหยวนก็รู้ว่า พวกเติ้งจวินและเสี่ยวอู่ก็น่าจะถูกช่วยออกไปแล้ว

สีหน้าของเขาก็ยิ่งดูแย่ขึ้น

เขาจับคนพวกนี้ หนึ่งเพื่อข่มขู่สวี่ปั้นซย่า สองเพื่อป้องกันหลินมั่ว

หากหลินมั่วไม่ตายจริงๆ และเขาควบคุมคนเหล่านี้ หลินมั่วก็ต้องเชื่อฟังเขา

แต่ทว่า ตอนนี้คนเหล่านี้ถูกหลินมั่วช่วยออกไปแล้ว เช่นนั้นไพ่ใบสุดท้ายของเขาก็ไม่มีแล้ว

เขากัดฟัน และมองหลินมั่วด้วยความโมโห “นายแซ่หลิน แกรู้ได้ยังไงว่าพวกเขาถูกขังอยู่ที่ไหน”

จ้าวเทียนหยวนโมโหมาก ต้องรู้ว่า เขาเป็นคนเลือกพิกัดคุมขังเอง

แม้แต่ในสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซู คนที่รู้ก็มีไม่มาก

นอกจากสมาชิกคนสำคัญของสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซู คนอื่นล้วนไม่มีใครรู้ตำแหน่งนี้

หลินมั่วยิ้ม “พูดถึงเรื่องนี้ ต้องขอบคุณคุณชายใหญ่เฉียนเหลียงเหวิน ! ”

“พิกัดเหล่านี้ คุณชายเฉียนเป็นคนบอกฉัน ! ”

ได้ยินประโยคนี้ หัวหน้าตระกูลเฉียนสีหน้าเปลี่ยนไป เขาโดดตัวขึ้นมาทันที จากนั้นชี้หน้าด่าทอหลินมั่ว “นายแซ่หลิน แก...แกปักปำคนอื่น ! ”

“ลูกชายของฉันจะบอกความลับนี้กับแกได้ยังไง”

“ลูกชายของฉันเกลียดแกเข้ากระดูก เกลียดมากจนแทบอยากฆ่าแก เขาไม่มีทางเปิดเผยพิกัดนี้แน่นอน ! ”

หลินมั่วยิ้มบางๆ “แกพูดถูก”

“แต่ทว่า คุณชายเฉียนของเรา เป็นที่โด่งดังเรื่องบ้ากามนะ”

“ถังอวี่ชิงของตระกูลถัง โทรหาเขาเพียงไม่กี่สาย เขาก็รีบไปนัดเดทที่เมืองเอกแล้ว”

“นอกจากนี้ คุณชายเฉียนคนนี้ ไม่ใช่คนกระดูกแข็งอะไร หลังจากที่โดนพวกเราข่มขู่ ล้วนบอกความลับออกมาหมด”

ได้ยินเช่นนี้ หัวหน้าตระกูลเฉียนสีหน้าซีดเซียว

ลูกชายของเขา เขารู้ดีอยู่แก่ใจ เฉียนเหลียงเหวินทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้นะ

จ้าวเทียนหยวนเผยสีหน้าเย็นชา และมองหัวหน้าตระกูลเฉียนด้วยสายตาโกรธเคือง

ไม่ต้องสงสัย บัญชีนี้คิดกับตระกูลเฉียน !

“แม่ง แกด่าใครหน้าโง่”

“ไอ้เด็กโอหัง กล้าพูดแบบนี้กับเรา นึกว่าเราฆ่าแกไม่ได้ใช่ไหม”

แม้ว่ามีแมงมุมพิษคอยหนุนหลังแล้วยังไง แมงมุมพิษเองก็ได้รับบาดเจ็บ เธอยังจะมาช่วยแกได้?

ผู้คนตวาดไม่หยุด ถึงขั้นมีคนเดินเข้ามา ดูท่าเหมือนจะลงมือ

หลินมั่วแสยะยิ้ม “พวกหน้าโง่อย่างแก โดนหมากัดสมองไปแล้วเหรอ”

“ถูกคนขายไปแล้ว และยังช่วยเขานับเงิน”

“พวกแกคิดว่าจ้าวเทียนหยวนดีกับพวกแกมากขนาดไหน”

“เหอะ พวกแกไม่รู้ว่าจ้าวเทียนหยวนแอบทำอะไรลับหลัง”

หัวหน้าตระกูลคนหนึ่งพูดด้วยความโมโห “นายแซ่หลิน หยุดพูดยุยงได้แล้ว ! ”

หลินมั่ว “ฉันยุยง? ”

“เหอะ พวกแกลองดูสิ่งนี้ก่อน แล้วค่อยมาบอกว่าฉันพูดยุยง ! ”