หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1780

หลินมั่วไม่กล้าที่จะรอช้า เขาพูดขึ้นมาทันที "เหล่าหู่ ให้คนล้อมโรงแรมฉือไต้ไว้ทั้งหมด อย่าให้แม้แต่แมลงวันได้บินออกไป!"

“แล้วก็ไปหาหมามาด้วย!”

เหลาหู่ตอบทันที "ครับ!"

เหลาหู่รีบพาคนออกไปดำเนินการ

ส่วนหลินมั่วก็กระโดดขึ้นไปบนเวทีและหยิบเสื้อผ้าที่อยู่บนพื้นขึ้นมา

มันคือเสื้อผ้าของจ้าวเทียนหยวน

ในช่วงเวลาสั้นๆ จ้าสเทียนหยวนได้เปลี่ยนเสื้อผ้าของเขากับคนข้างๆ แล้วก็สกัดจุดย้ายชายคนนั้นให้มาอยู่ตรงที่เขา

ด้วยวิธีนี้เลยทำให้ทุกคนคิดว่าจ้าวเทียนหยวนยังอยู่ที่นี่

แต่อันที่จริงจ้าวเทียนหยวนได้มุดออกไปในตอนที่ทุกคนกำลังดูวิดีโอ

หลินมั่วฉีกเสื้อผ้าออกเป็นหลายชิ้น แล้วเหลาหู่ก็วิ่งเข้ามาพร้อมกับสุนัขหลายตัว

หลินมั่วปาเสื้อผ้าให้พวกสุนัขดม จากนั้นก็ปล่อยให้พวกมันไปไล่ตาม

ตอนนี้สถานการณ์เต็มไปด้วยความวุ่นวายและทุกคนก็สับสนกับสถานการณ์นี้

จ้าวเทียนอิงวิ่งมาหาหลินมั่วและพูดเสียงเบา "หมอเทวดาหลิน มันเกิดอะไรขึ้น"

“เขาหนีไปได้ยังไง”

หลินมั่ว "นี่เป็นวิชาตัวแทนของนินจาแห่งเกาะตะวันออก"

“มันเป็นวิชาลับที่ไม่มีสอนบนเกาะตะวันออก มีเพียงนินจาจากสองโรงเรียนอิกะริวและโคกะริวเท่านั้นที่รู้”

“พี่คุณ ไปเรียนรู้วิชาลับนี้มาจากที่ไหนกันแน่”

จ้าวเทียนอิงขมวดคิ้ว "วิชาลับของเกาะตะวันออกงั้นเหรอ"

“เขาคงไม่ได้จับนินจาจากเกาะนั้นมาแล้วบังคับให้พวกนั้นสอนเขาหรอกมั้ง”

หลินมั่วส่ายหัว "ไม่น่าจะเป็นไปได้"

"นินจาจากเกาะตะวันออกได้รับการฝึกฝนอย่างเข้มงวด"

“ต่อให้ต้องตาย ก็จะไม่มีวันเผยแพร่วิชาลับเหล่านี้”

จ้าวเทียนอิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง "มะ...มันหมายความว่าอย่างไร?"

หลินมั่วหายใจเข้าลึกๆ และพูดอย่างเคร่งขรึม "ฉันสงสัยว่าเขาจะเป็นพวกของนินจาแห่งเกาะตะวันออกด้วย!"

“เราได้ตัดสินใจให้แกคุมตระกูลจ้าวและเป็นหัวหน้าคนใหม่ของตระกูลจ้าว!”

แล้วผู้อาวุโสอีกหลายคนก็พยักหน้าและมองมาที่จ้าวเทียนอิง

แต่จ้าวเทียนอิงกลับหัวเราะเยาะ "คุณลุง ไม่ต้องพิธีรีตองอะไรขนาดนั้นก็ได้"

“ที่พวกลุงแต่งตั้งให้ผมเป็นหัวหน้าตระกูลก็ไม่ใช่เพราะกังวลว่าสิ่งที่จ้าวเทียนหยวนทำจะเป็นเดือดร้อนมาถึงตระกูลจ้าวสินะ”

“พวกแก่หงำเหงือกแบบแก คิดว่าฉันโง่เหรอ”

“ฉันจะบอกให้นะว่า ฉันเป็นแน่ไอ้หัวหน้าตระกูลนั้นน่ะ!”

“แต่ว่า สภาผู้อาวุโสก็ต้องจะถูกยุบด้วย!”

แล้วสีหน้าของผู้อาวุโสหลายท่านก็เปลี่ยน หัวหน้าผู้อาวุโสรีบพูดอย่างร้อนใจ "เทียนอิง กะ... แกพูดกับผู้อาวุโสแบบนี้ได้อย่างไร"

แล้วจ้าวเทียนอิงก็ตอบไปตรงๆ "อย่าอาศัยความอาวุโสเที่ยวมาสั่งสอนฉัน!"

“เมื่อกี้แกเอาแต่วิพากษ์วิจารณ์ฉัน แกไม่ได้คำนึงถึงความรู้สึกของฉันด้วยซ้ำ!”

“แล้วทำไมฉันต้องให้เกียรติแกด้วยล่ะ”