หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1781

จ้าวเทียนอิงสะบัดมือแล้วหันหลังเดินจากไป

ตาเฒ่าเหล่านั้นโกรธจนหน้าบึ้งแต่กลับทำอะไรไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว

จ้าวเทียนหยวนหนีไปแล้ว ตอนนี้ทั้งหกตระกูลก็กำลังเพ่งเล็งมาที่พวกเขา

ในเวลานี้พวกเขาทำได้เพียงแค่ยอมให้จ้าวเทียนอิงที่กลับมาได้เป็นผู้นำตระกูลจึงจะสามารถกู้สถานการณ์ได้

อย่างไรเสียจ้าวเทียนอิงกับเฉินอู่หยวนก็ถูกขังในคุกด้วยกัน พวกเขาเล้วนเป็นผู้เสียหายเหมือนกัน

ถ้าเขาได้เป็นผู้นำตระกูลแล้ว พวกหกตระกูลนั่นถึงจะยอมรามือไป

ดังนั้นต่อให้จ้าวเทียนอิงพูดจาแบบนั้นพวกเขาก็ทำได้เพียงแค่อดทน

หลินมั่วยืนอยู่กับจ้าวเทียนอิง ยิ้มเล็กน้อยพร้อมพูดออกมาว่า “ไปฉีกหน้าพวกเขาแบบนั้น ไม่ใช่ว่าจะเป็นการไม่เหมาะสมหรือครับ”

จ้าวเทียนอิงปัดมือ “มีอะไรที่ไม่เหมาะสมกันล่ะ”

“ตาเฒ่าพวกนี้หลายปีมานี้พวกเขาได้ประโยชน์จากจ้าวเทียนหยวนไปไม่น้อย”

“ฉันอยากจะดูแลตระกูลจ้าวก็ต้องทำลายพวกเขาให้ได้”

“ไม่อย่างนั้นต่อให้ฉันได้เป็นผู้นำตระกูลแล้วก็คงจะเคลื่อนไหวทำอะไรได้ยาก！”

หลินมั่วพยักหน้าช้าๆ ตรงจุดนี้จ้าวเทียนอิงมองได้ทะลุปรุโปร่ง

อีกอย่างเขาพบว่าอารมณ์ของจ้าวเทียนอิงเปลี่ยนไปไม่น้อยเลย

จากที่เฉินอู่หยวนเคยบอกมานั้น ในอดีตจ้าวเทียนอิงเป็นคนประเภทสุภาพอ่อนโยน

แต่ตอนนี้จ้าวเทียนอิงนั้นเป็นคนที่อวดดีอย่างเห็นได้ชัด

เห็นได้ว่าความตายของหญิงสาวอันเป็นที่รักนั้นเหมือนกับหมัดที่ฮุกเขาเข้าอย่างแรงและทำให้หัวใจของเขาสะสมความแค้นเอาไว้มากมาย

แต่จ้าวเทียนอิงที่เป็นแบบนี้ก็เหมาะสมที่จะดูแลตระกูลจ้าวกว่าเดิม

ขอแค่มีความเด็ดขาดแบบนี้จึงจะสามารถกดคนตระกูลจ้าวพวกนั้นลงได้！

ในเวลานี้เองเหลาหู่ก็ได้ปิดล็อกทั้งโรงแรมสือไต้และกำลังตามหาร่องรอยของจ้าวเทียนหยวนในแต่ล่ะห้อง

หกตระกูลก็ได้ส่งคนออกมาเพื่อช่วยเหลาหู่ตามหาจ้าวเทียนหยวนอีกด้วย

ถึงเวลานี้แล้วอำนาจของจ้าวเทียนหยวนก็นับว่าได้หมดสิ้นไปแล้ว

อีกทั้งเหล่าตระกูลที่เคยยืนแหกปากอยู่ข้างจ้าวเทียนหยวนมาตลอดนั้นตอนนี้ก็ซวยกันไปหมด

สีหน้าของหลินมั่วยังคงเรียบนิ่งและไม่แยแสพวกเขาเลย เขาพูดเสียงเบาว่า “ผมให้โอกาสพวกคุณไปแล้ว”

“ตอนที่ผมเพิ่งมาถึงที่นี่ผมเคยบอกกับพวกคุณไปแล้วว่าขอเพียงแค่พวกคุณยอมออกมาคุกเข่า เรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้จะถือว่าไม่เกิดขึ้น”

“ตอนนั้นพวกคุณตอบผมว่าอะไรกันครับ”

“ใช่ จริงสิ พวกนายให้ฉันคุกเข่าไช่ไหม”

สีหน้าของหัวหน้าตระกูลพวกนั้นแปรเปลี่ยนเป็นไม่ดีในทันที จู่ๆ หัวหน้าตระกูลเผิงก็ยกมือขึ้นแล้วตบตัวเองไปหลายครั้ง เขาพูดด้วยน้ำเสียงอันสั่นเทาว่า “หมอเทวดาหลิน นี่...นี่เป็นความผิดของพวกเราเอง...”

“เรื่องที่ผมผิด ผม...ผมยอมรับ...”

“คุณว่ามาเถอะว่าอยากจะลงโทษผมอย่างไร”

“ขอแค่คุณพูดมันออกมา ผมก็จะทำให้...”

หลินมั่วอดที่จะหัวเราะไม่ได้ เขาก้มหน้ามองดูหัวหน้าตระกูลเผิง “ถ้าผมพูดออกมาแล้วคุณจะทำให้จริงเหรอครับ”

“อ่า ได้สิ”

“งั้นตอนนี้พวกคุณก็กระโดดลงจาที่นี่ไปเสียสิ แล้วเรื่องนี้จะถือว่าหายกัน！”