หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1807

วิลล่าในสวนวั่งเจียง

หลี่เถียจุ่ยนั่งอยู่ข้างๆ หลินมั่ว หลังจากได้ฟังเรื่องที่หลินมั่วคุยกับเซวียอู่เยี่ยแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

หลินมั่วมองไปที่หลี่เถียจุ่ย แล้วกระซิบ "ก่อนที่เทียนเหยียจะออกจากเมืองก่วงหยาง เขาเคยกำชับให้ผมคอยระวังเซวียอู่เยี่ยไว้ด้วย"

“บอกตามตรง ผมไม่ค่อยไว้ใจคนคนนี้มากนัก!”

หลังจากที่หลินมั่วกับหลี่เถียจุ่ยผ่านเหตุการณ์ต่างๆ มากมายมาด้วยกัน เขาเองก็ค่อนข้างมีความเชื่อใจในตัวบุคคลนี้เป็นอย่างมาก จึงกล้าที่จะบอกเล่าเรื่องราวเหล่านี้ให้เขาฟัง

หลี่เถียจุ่ยพยักหน้าช้าๆ "ฉันเองก็ไม่เคยคบค้าสมาคมกับเซวียอู่เยี่ยคนนี้"

“แต่ว่าอาจารย์ของฉันเคยพูดถึงเขา ว่าชายคนนี้ถือได้ว่าเป็นวีรบุรุษแห่งยุคได้เลย”

“เขามีทั้งความแข็งแกร่งมีทั้งกลยุทธ์ และที่สำคัญที่สุดคือเขาเป็นจอมวางแผน ไม่มีใครเดาได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ และไม่มีใครรู้ว่าจุดประสงค์ของเขาคืออะไร”

“ดังนั้น อาจารย์ของฉันก็เลยบอกเอาไว้ว่า หากเป็นไปได้ ชีวิตนี้พยายามอย่ายุ่งเกี่ยวกับเซวียอู่เยี่ยคนนี้จะดีที่สุด”

หลินมั่วเหลือบมองหลี่เถียจุ่ย ไม่คาดคิดเลยว่าอาจารย์ของหลี่เถียจุ่ย จะประเมินเซวียอู่เยี่ยแบบเดียวกัน

“อาจารย์ของคุณทำอะไรหรือ”

“เขาคุ้นเคยกับเซวียอู่เยี่ยเป็นอย่างดีเลยหรือ”

หลินมั่วถามด้วยความสงสัย

หลี่เถียจุ่ยยิ้มฝืนๆ "อาจารย์ของฉันน่ะหรือ"

“เฮ้อ เขาเป็นเพียงหมอดูตาบอดแก่ๆ คนหนึ่งเท่านั้น”

“เมื่อตอนที่ฉันพบเขา เขาเป็นเพียงคนหลอกลวงที่เดินทางไปทั่ว และหาเลี้ยงชีพด้วยการดูหลุมฝังศพทำนายดวงชะตาผู้อื่นไปเรื่อย”

“เวลาที่ดื่มจนเมา เขาชอบคุยโวโอ้อวดว่า เมื่อก่อนนั้นเขาเคยรู้จักคนใหญ่คนโตมากมาย ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่เขาพูดน่ะจริงหรือเท็จ”

“แต่ว่า ภายหลังก็พิสูจน์ได้ว่า หลายๆ สิ่งที่เขาพูดเกี่ยวกับคนเหล่านั้นเป็นเรื่องจริง”

หลินมั่วตกตะลึง "ถ้าอย่างนั้น อาจารย์ของคุณก็เป็นนักพรตผู้ทรงปัญญางั้นหรือ”

หลี่เถียจุ่ยเบะปากแล้วพูดว่า “นักพรตบ้าบอน่ะสิ"

“ตอนที่เขาตาย ฉันเอาเสื่อกกขาดๆ มาห่อศพของเขา แล้วยังหาหลุมเพื่อฝังศพให้เขาด้วย”