หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1809

หลี่เถียจุ่ยไม่ได้ตอบคำพูดของหลินมั่ว แต่เงยหน้าขึ้นมองไกลออกไป ด้วยแววตาโหยหาบางอย่าง

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็โบกมือแล้วพูดว่า "เรื่องเกี่ยวกับจักรพรรดิอู่ นายยังไม่ควรถามอะไรตอนนี้ มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนาย"

"นายเพียงแค่ต้องจำไว้ว่า เขาคือที่หนึ่งในใต้หล้า ซึ่งเป็นที่ยอมรับกันโดยทั่ว!”

ดวงตาของหลินมั่วเบิกกว้าง

แม้ว่าหลี่เถียจุ่ยจะยังไม่ทันพูดอะไรมาก แต่แค่คำว่าที่หนึ่งในใต้หล้านี้ ก็เพียงพอที่จะอธิบายทุกอย่างได้

ความแข็งแกร่งของหกราชาแห่งโลกา ก็นับว่าน่าสะพรึงพออยู่แล้ว

แต่ว่าพวกเขาก็ยังไม่กล้าเรียกตัวเองว่าเป็นที่หนึ่ง

จักรพรรดิอู่คนนี้ กลับได้รับการยอมรับจากคนทั่วไป ว่าเป็นหนึ่งในใต้หล้า อย่างน้อยๆ ก็หมายความว่า แม้แต่หกราชาแห่งโลกาก็ยังยอมรับสิ่งนี้!

ต้องเป็นบุคคลที่ทรงพลังขนาดไหน ถึงจะทำให้หกราชาแห่งโลกายังต้องก้มหัวให้

หลินมั่วพยักหน้า ชายผู้มีอำนาจอย่างจักรพรรดิอู่ อยู่นอกเหนือขอบเขตของเขาแล้วจริงๆ และตอนนี้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาแล้ว

หลินมั่วถามต่อ “แล้วคุณคิดว่า จุดประสงค์ที่เซวียอู่เยี่ยต้องการให้ผมแต่งงานกับหนานปิงเอ๋อร์คืออะไร”

หลี่เถียจุ่ยกล่าวว่า "ประการแรก ฉันคิดว่าเป็นไปไม่ได้เลย ที่เซวียอู่เยี่ยจะไม่สนใจผลประโยชน์มหาศาลของยาฟื้นฟู"

“เพราะฉะนั้น มูลเหตุของทุกสิ่ง จริงๆ แล้วมาจากยาฟื้นฟู”

“ตระกูลเซี่ยอยากได้ยาฟื้นฟู และเซวียอู่เยี่ยเองก็ไม่ยอมละทิ้งผลประโยชน์มหาศาลนี้เช่นกัน!”

หลินมั่วคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วส่ายศรีษะพลางพูดว่า "แต่เซวียอู่เยี่ยดูเหมือนจะไม่สนใจยาฟื้นฟู"

“ตอนที่พวกเรากับว่านชุนถังแย่งชิงยาฟื้นฟู เซวียอู่เยี่ยก็ไม่ได้เข้ามายุ่งเลย”

“หากเขาต้องการผลประโยชน์จากยาฟื้นฟูจริงๆ และเข้ามาแทรกแซงในเวลานั้น เขาอาจจะมีโอกาสขโมยยาฟื้นฟูออกไปก็ได้!”

หลี่เถียจุ่ยโบกมือ "คุณคิดแบบนั้นผิดแล้ว"