หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1822

หนานปิงเอ๋อร์เดินลงจากรถ ผู้คนในงานต่างพากันฮือฮา

ไม่มีใครคาดคิด ลูกสาวคนเดียวของหนานป้าเทียน จะปรากฏตัวที่นี่ในเวลานี้

ต้องรู้ว่า หลังจากที่หนานป้าเทียนจากไป หนานปิงเอ๋อร์เก็บตัวเงียบมาตลอด ไม่เคยปรากฏตัว

วันนี้หมายความว่ายังไง

หรือเธอมาสนับสนุนหลินมั่ว?

คุณชายเศรษฐีเหล่านั้นที่เดิมทียังตกตะลึง แต่ทว่า พบว่านี่คือหนานปิงเอ๋อร์ สีหน้าพวกเขาตื่นตัวขึ้นทันที

คุณชายเศรษฐีที่ถูกชนกระเด็นออกไปเมื่อสักครู่อดกลั้นความเจ็บปวดและตวาด “หนานปิงเอ๋อร์ เธอใจกล้ามากนะ ! ”

“ผู้หลักผู้ใหญ่ของตระกูลเซี่ยก็อยู่ที่นี่ เธอไม่เพียงไม่จอดรถ และยังกล้าชนฉัน? รนหาที่ตายชัดๆ ! ”

“สหาย จับตัวเธอไว้ ฉันจะคิดบัญชีกับเธอเอง ! ”

คุณชายเศรษฐีคนนี้เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ความงดงามบนใบหน้าของหนานปิงเอ๋อร์ ทำเอาเขาใจเต้น

คุณชายเศรษฐีที่อยู่โดยรอบก็มีความคิดเดียวกัน และทยอยล้อมเข้ามา เตรียมจะลงมือกับหนานปิงเอ๋อร์

เวลานี้เอง บอดี้การ์ดรอบตัวหนานปิงเอ๋อร์ก็พุ่งเข้ามา ห้าต่อสาม กดตัวคุณชายเศรษฐีลงที่พื้น

คุณชายเศรษฐีเหล่านั้นงุนงง และรีบส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากตระกูลเซี่ย

แต่ทว่า ตอนนี้เซี่ยเชียนหาวหน้าดำคร่ำเครียดมาก พูดไม่ออกสักคำเดียว สีหน้าโกรธแต่ไม่กล้าแสดงออก

และในขณะที่คุณชายเศรษฐีแปลกใจ หนานปิงเอ๋อร์เดินมาหาหลินมั่วแล้ว

“พี่ใหญ่หลิน”

หนานปิงเอ๋อร์เสียงอ่อนหวาน ตอนที่เห็นหลินมั่ว แววตาเป็นประกายอย่างไม่อาจปิดบังได้

หลินมั่วทั้งซาบซึ้งและกดดัน ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าหนานปิงเอ๋อร์มีภูมิหลังที่แกร่งกล้า แต่เขาไม่เคยคิดไปขอความช่วยเหลือจากหนานปิงเอ๋อร์

เพราะหนานป้าเทียนอยากให้หนานปิงเอ๋อร์มีชีวิตอย่างเรียบง่าย ไม่อยากให้เธอเข้ามายุ่งเรื่องความแค้นใดๆ ทั้งนั้น

ดังนั้น หลินมั่วตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าตนจะเจอเรื่องแบบไหน เขาก็ไม่ไปรบกวนหนานปิงเอ๋อร์

แต่คิดไม่ถึงว่า หนานปิงเอ๋อร์มาเองแล้ว !

“ปิงเอ๋อร์ คุณ...คุณมาได้ยังไง”

“คุณกลับไปเถอะ ทางนี้ผมจัดการเอง”

หลินมั่วรีบตอบ

“ก็เท่ากับว่า นาย รวมถึงคนทั้งตระกูลเซี่ย ตอนนี้ยืนอยู่บนถิ่นของฉัน ! ”

เซี่ยเชียนหาวชะงัก เรื่องนี้ เขาไม่ได้สนใจ

แต่ทว่า คนทั้งเมืองก่วงหยางล้วนรู้ดี

โรงแรมสือไต้ เป็นกิจการภายใต้ชื่อหนานป้าเทียน

หลังจากที่หนานป้าเทียนจากไป กิจการเหล่านี้ ล้วนตกทอดเป็นของหนานปิงเอ๋อร์

ดังนั้น บอกว่าโรงแรมสือไต้เป็นของหนานปิงเอ๋อร์ นั่นก็เป็นเรื่องปกติ

เซี่ยเชียนหาวครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ จากนั้นพูดเสียงต่ำ “แล้วยังไง”

“พวกเราเหมาโรงแรมสือไต้แล้ว ไม่ใช่ไม่จ่ายเงิน ! ”

“นอกจากนี้ เราจะจัดกาเรื่องที่คนของตระกูลเซี่ยถูกฆ่าตาย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณไหม ! ”

“คุณหนูหนาน คุณทำธุรกิจ ผมจ่ายเงิน ผมเป็นลูกค้า”

“คุณเก็บเงินผม และยังเข้ามายุ่งเรื่องของลูกค้า เกรงว่าจะไม่เป็นไปตามกฎระเบียบนะ? ”