หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1821

เซี่ยเชียนหาวโมโหเกรี้ยวกราด “นายแซ่หลิน โอหังนักนะ”

“ได้ ในเมื่อนายอยากตาย เช่นนั้นข้าก็จะสงเคราะห์ให้ ! ”

พูดจบ เซี่ยเชียนหาวกวักมือ และตะคอก “ตัดขาไอ้หมาตัวนี้ซะ ! ”

“และก็ ถอนฟันในปากมัน”

“ข้าอยากรู้นัก ไม่มีฟันในปากแล้ว เขายังจะปากดีอยู่ไหม ! ”

คนของตระกูลเซี่ยล้อมเข้าไปทันที ผู้คนที่อยู่โดยรอบก็ร้องตะโกนให้กำลังใจ ราวกับยืนอยู่ฝั่งตระกูลเซี่ย

หลินมั่วกำหมัดแน่น เขาตัดสินใจแล้ว จะสู้กับตระกูลเซี่ยสักตั้ง

ในตอนที่สงครามกำลังจะเกิดขึ้น มีเสียงครึกโครมดังมาแต่ไกล ราวกับมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นด้านนอก

เซี่ยเชียนหาวขมวดคิ้ว และลุกตัวขึ้นตวาด “ไอ้หมาตัวไหนเบื่อโลกแล้ว มาส่งเสียงดังแถวนี้”

“ไม่รู้เหรอว่าโรงแรมโรงแรมสือไต้ถูกตระกูลเซี่ยแห่งเมืองจิงเหมาแล้ว”

ผู้คนโดยรอบก็ทยอยหันมาด่าทอด้วยความโมโห “ใครกันที่ไม่มีลูกตา กล้ามาส่งเสียงดังต่อหน้าเหล่าคนใหญ่คนโตของตระกูลเซี่ย อยากตายเหรอ”

“ทุกคนหลบไป ดูว่าใครกันที่ไม่มีตา”

“คุณเซี่ย ไม่ต้องให้ถึงมือคุณ พวกเราช่วยคุณจัดการเขา ! ”

“ใช่ คนแบบนี้ ไม่ต้องถึงมือคนใหญ่คนโตตระกูลเซี่ย ให้พวกเราจัดการก็พอ... ”

คนกลุ่มหนึ่งโวยวายและยืนขึ้น ราวกับพวกเขาเป็นคนของตระกูลเซี่ยอย่างไรอย่างนั้น

เซี่ยเชียนหาวเผยสีหน้าพึงพอใจ นี่คือผลลัพธ์ที่เขาอยากได้

ความประจบสอพลอของคนรอบข้าง ทำให้เขาได้ประโยชน์มาก

ท่ามกลางฝูงชน มีคุณชายเศรษฐีของเมืองก่วงหยางสิบกว่าคน เดินดิ่งไปยังจุดที่เสียงอึกทึกครึกโครม อยากถือโอกาสนี้แสดงต่อหน้าเซี่ยเชียนหาว

ตอนที่คุณชายเศรษฐีเหล่านี้เดินไป ฝูงชนก็สลายตัวแล้ว

หรือพูดอีกอย่าง ฝูงชนถูกแยกออกจากกันจะเหมาะสมมากกว่า

มีชายสวมชุดสูทดำสิบกว่าคนบังคับให้ฝูงชนแยกออกเป็นสองแถว

และด้านหลัง มีรถหรูสิบกว่าคัน กำลังแล่นตรงมา